Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ που κόβει τα κεφάλια/ δε το θέλω, Κύριε/ Δώσε μου το σπαθί που κόβει τις καρδιές./ Την Αγάπη δώσε μου την Παντοδύναμη, την Αγια!». Ακούστηκαν κι αυτοί οι στίχοι του Ειρηναίου Γαλανάκη χθες, (από τον γράφοντα που τους απάγγελε) στο αφιέρωμα που έγινε γι’ αυτόν, στον Δημοτικό Κήπο της πόλης μας. Διάκονος της αγάπης μια ζωή ο παππούς… Αυτήν υπηρέτησε σαν ιππότης του Σταυρού που δήλωνε.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
 «ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ που κόβει τα κεφάλια/ δε το θέλω, Κύριε/ Δώσε μου το σπαθί που κόβει τις καρδιές./ Την Αγάπη δώσε μου την Παντοδύναμη, την Αγια!». Ακούστηκαν κι αυτοί οι στίχοι του Ειρηναίου Γαλανάκη χθες, στο αφιέρωμα που έγινε γι’ αυτόν, στον Δημοτικό Κήπο της πόλης μας. Διάκονος της αγάπης μια ζωή ο παππούς… Αυτήν υπηρέτησε σαν ιππότης του Σταυρού που δήλωνε.




Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Γαλανάκης μέσα από ποιήματα που έγραψε, ύμνους που έψαλλε, τραγούδια που τραγούδησε, χορούς που αγάπησε και ενίοτε χόρεψε. Ο Ειρηναίος Γαλανάκης της κρητικής λαϊκής παράδοσης και της οικολογίας. Εν τω Δημοτικώ Κήπω Χανίων, τη 13η Αυγούστου 2014.




ΚΟΣΠΟΠΛΗΜΜΥΡΑ στα Χανιά για τον Δεκαπενταύγουστο. Πατείς με πατώ σε ο κόσμος και στις παραλίες. Εδώ είναι που χάνεις εσύ την πετσέτα σου και η πετσέτα σου εσένα. Κατά το: Η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα…
ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ τώρα για ανάπτυξη. Πριν μερικές δεκαετίες σε πολυεθνικές της καπιταλιστικής Δύσης μετανάστευαν στην κομμουνιστική Κίνα λόγω πάμφθηνης εργασίας. Σήμερα οι “αναπτυγμένες” κινέζικες βιομηχανίες μεταναστεύουν στην Αιθιοπία, όπου ο μισθός είναι 30-40 δολάρια, κάπου 10% μικρότερος από εκείνο του Κινέζου! “Ανάπτυξη με αποθέωση της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας”. Από τον “βοριά” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014) το σχόλιο.
«ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ μου στείλανε, μήνυμα θα τους στείλω:/ σαν πελεκάνοι να σταθούν επάνω σ’ ένα στύλο». Ωραίος (και παραστατικός!) και σ’ αυτή του τη μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος, που αφορά τους κυβερνώντες. Να μια καλή ιδέα για γελοιογραφία Μπάμπη Κιαγιά!
ΕΝΩ στην Ισπανία οι τιμές του ελαιολάδου καλπάζουν, στην Ελλάδα κάνουν σημειωτόν! Απ’ τον ειδικό… του είδους τον Νίκο Μιχελάκη η διαπίστωση. Πάλι καλά που δεν κάνουν βήματα προς τα πίσω, θα μου πείτε. Κι αν έχουν δει τα ματάκια μας πράματα και θάματα απ’ την ανάποδη!
ΨΗΛΑ, πολύ ψηλά έβαλαν τον πήχη ο και σκηνοθέτης πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Θεάτρου Χανίων Νάσος Αθανασόπουλος και η 50μελής περίπου ομάδα του, παίρνοντας την απόφαση ν’ ανεβάσουν επί σκηνής “Το μεγάλο μας τσίρκο”. Τον… υπερ-υπερέβησαν, ωστόσο! Κοινή, πάγκοινη η διαπίστωση απ’ όλους όσοι βρεθήκαμε προχθές στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου, “ξετρουλιάζοντάς” το στην κυριολεξία. Από καρδιάς και διά της στήλης, συγχαρητήρια!







«Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ γέροντας δεν αγαπά μόνο τους ανθρώπους για τους οποίους έκανε αυτά που ξέρουμε. Αγάπησε και τα βουνά, όπου συνήθιζε ν’ ανεβαίνει και να κοιμάται, ακόμα και στις πιο δυσπρόσιτες κορυφές. Αγάπησε και τα δέντρα, τους θάμνους, τ’ αγριολούλουδα, τα ζώα και τα πουλιά. Για τα τελευταία, είχε φροντίσει και για τα σπίτια τους, όπως έλεγε, τους δυο φοίνικες που ήταν στην αυλή της Μητρόπολης, στην Κίσαμο. Τους αγαπούσε ιδιαίτερα εκείνους τους ψηλούς και ωραίους φοίνικες, για τους οποίους έλεγε συχνά: “Αυτά τα δέντρα είναι οι πολυκατοικίες των πουλιών. Εδώ φωλιάζουν, παίζουν, τραγουδούν και κουρνιάζουν (κοιμούνται) διάφορα πουλιά, δεκαοχτούρες, περιστέρια, σπουργίτια… Είναι χαρά Θεού να τα βλέπεις και τα ακούς”. Και εδώ στην αυλή του σπιτιού που μένει σήμερα (2007) υπάρχουν και δυο μικρά σκυλάκια και δυο γάτες, που όταν τον βλέπουν τα σκυλάκια γαβγίζουν φιλικά και χαρούμενα και οι γάτες τον νιαουρίζουν, γιατί ξέρουν ότι τις αγαπά… και θα τους δώσει κάτι να φάνε». Σπύρος Μ. Καστανάκης (Από το βιβλίο “Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης”, εκδ. Ι.Μ. Κισάμου και Σελίνου). 
«Αν σου ζητούσα, Κύριε, ένα σπαθί/ της Πίστης Σου το Κάστρο να φυλάξω/ ποιο τάχα θέλεις να μου δώσης;/ Αν Σου ζητούσα, Κύριε, ένα σπαθί/ στη μάχη του Καλού να πορευτώ/ ποι ’ναι τ’ άρμα που στη μέση θα ζώσης;/ Αν Σου ζητούσα, Κύριε, ένα σπαθί/ να πολεμήσω τους κακούς και τους εχθρούς σου/ ποια ’ναι η δύναμη που την ψυχή μου θ’ αρματώσης;/ Ενα σπαθί που κόβει τα κεφάλια/ δε το θέλω. Κύριε./ Δώσε μου το σπαθί που κόβει τις καρδιές./ Την αγάπη δώσε μου την παντοδύναμη, την Αγια./ Σίγουρο τόξο είναι και ρίχνει τις σαΐτες Σου/ π’ ανοίγουν όμορφες λαβωματιές». Το ποίημα “Αν Σου ζητούσα ένα σπαθί” του Ειρηναίου Γαλανάκη 
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
 (petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (14.08.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-154/#ixzz3AM4LGKuX
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου