ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΔΩ ΝΕΡΟΧΩΡΙ! Εδώ η Αγία Μαρίνα, το εικονοστάσι του και τα πατρογονικά του Παππού, του Μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη! Εδώ κι ο κόσμος ο μικρός ο μέγας που τον διαμόρφωσε. Εδώ ο γεωμετρικός τόπος των συναισθημάτων του. Εδώ οι πέτρες που έχουν να λένε πράματα και θάματα για τα μικράτα του. Εδώ σ’ έναν σβώλο χώμα η μικρογραφία της αγιοσύνης του.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΛΕΣ ΚΑΛΕΣ κι όλες ευλογημένες οι πολλές, πάμπολλες και ποικίλες εκδηλώσεις για τον Παππού, τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη. Ξεχωριστή, ωστόσο, αυτή που έγινε χθες παραμονή του Αγίου Ειρηναίου, στο χωριό του, το Νεροχώρι Αποκορώνου, στο πλαίσιο των “Ειρηναίων” λόγω και των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιάννης Μαρκαντωνάκης. Ο Ειρηναίος Γαλανάκης στο Νεροχώρι!

“ΕΔΩ ΝΕΡΟΧΩΡΙ! Εδώ η Αγία Μαρίνα, το εικονοστάσι του και τα πατρογονικά του Παππού! Εδώ κι ο κόσμος ο μικρός ο μέγας που τον διαμόρφωσε. Εδώ ο γεωμετρικός τόπος των συναισθημάτων του. Εδώ οι πέτρες που έχουν να λένε πράματα και θάματα για τα μικράτα του. Εδώ σ’ έναν σβώλο χώμα η μικρογραφία της αγιοσύνης του. Εδώ ο τόπος απ’ όπου ξεκίνησε, “η πορεία του προς τον θρύλο”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της ομιλίας του κεντρικού ομιλητή, του Παϊδοχωριανού δασκάλου Πέτρου Πανηγυράκη. Ενα μέρος απ’ τη σύντομη ομιλία που έκανα ως συντονιστής της περί ης ο λόγος εκδήλωσης.

ΟΙ ΕΙΡΗΝΑΙΟΙ Αγιοι που ’χετε τ’ όνομά σας/ να κατευθύνουν πάντοτε όλα τα βήματά σας! Για τον από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη, που γιορτάζει σήμερα, και διά της στήλης η μαντινάδα. Πώς να τον ξεχάσουμε!

ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ ακόμα ο Αύγουστος! Σε μια πρώτη ματιά έτσι φαίνεται. Σε μια δεύτερη, όμως, η αίσθηση είναι διαφορετική. Εχουν αρχίσει ήδη να λιγοστεύουν οι θαμώνες των καφενείων στα χωριά, οι κολυμβητές στις παραλίες, τα αυτοκίνητα στους δρόμους και… τα σύκα στις συκιές!

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ για την Κρήτη ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος όπως έγραφε χθες στο κεντρικό της θέμα η εφημερίδα μας. Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έσται γενέσθαι των δεόντων. Εκ των ων ουκ άνευ ότι ισχύουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα λόγια του Δημοσθένη στον Α’ Ολυνθιακό. Και η παροιμία που λέει ότι αν δεν κλάψει το παιδί, η μάνα δεν του δίνει, πάντως, ισχύει.

ΣΤΕΡΕΨΕ γι’ άλλη μια φορά η λίμνη της Αγιάς. Παλιά της τέχνη κόσκινο; Μάλλον παλιά μας τέχνη κόσκινο να τη στερεύουμε λόγω υπεράντλησης, για να χρησιμοποιήσω τον πληθυντικό ευγενείας…

“ΤΡΥΓΟΠΑΤΗΜΑΤΑ” για 30ή χρονιά, χθες, στα Καθιανά Ακρωτηρίου, η “34η γιορτή των γερόντων” στον Κεφαλά Αποκορώνου αύριο. Αχ αυτές οι εκδηλώσεις που αντέχουν στον χρόνο!

 ΗΡΘΕ Ο καιρός να πάω στο Γυμνάσιο. Θα έφευγα πρώτη φορά από το σπίτι μας. Ημασταν μια οικογένεια -όπως όλες εκείνες τα χρόνια- με δυσκολίες. Ευτυχώς είχαμε μια προβατίνα, την πουλήσαμε, βγάλαμε 120 δραχμές κι αυτές ήταν αρκετές για να με πάρουν στο Οικοτροφείο Θηλέων Καστελίου [...] Εγώ συχνά περνούσα από την τραπεζαρία, γιατί εκεί ήταν η εικόνα της Παναγίας, μ’ ένα καντήλι και δίπλα ένα όμορφο κάδρο μ’ έναν άγγελο και ένα παιδί. Εγραφε: “Να είσαι ένας άγγελος, αλλά να πλένεις και πιάτα”. Πιάτα λοιπόν… Για να πλύνουμε τα πιάτα μας είχαμε ομάδες. Κάθε ομάδα και μια μέρα. Οταν, λοιπόν, ήρθε η σειρά μου, ήταν βράδυ. Κι εκεί που πλέναμε νά ’σου και ο Δεσπότης μπροστά μας. “Α θα φύγει”, λέω μέσα μου. Ομως πήρε ένα πανί και άρχισε μαζί μας να σκουπίζει τα πιάτα και συγχρόνως να μας ρωτά ποιο είναι το όνομά μας, από ποιο χωριό ήρθαμε, πόσα παιδιά είμαστε, τι κάνουν οι γονείς μας. Οταν, τελειώσαμε έφυγε. Ναυσικά Μυλωνάκη (Από το βιβλίο “Ειρηναίος”, εκδ. της Μαρίας Ανουσάκη – Πάλλιου).

 «Ολοι αγαπούνε τα λουλούδια για την ομορφιά και τα μύρα/ που σκορπούνε στις πλαγιές των βουνών και τα λιβάδια./ Μα γω τ’ αγαπώ Κύριε για ένα άλλο πράγμα:/ για τη σιωπή των./ Γιατί κάθονται έτσι σαν τα φρόνιμα παιδιά στο πρόσωπο της γης και λένε/ ωραία παραμύθια. Τα παραμύθια που όλο μιλούνε για Σένα./ Ναι μ’ αρέσουν έτσι όπως είναι άφωνα και σιωπηλά/ κι όμως μιλούνε και λένε ύμνους με αργούς και ειρηνικούς ρυθμούς./ Θαρρώ πως είναι όλα ματάκια τα δικά Σου μάτια Κύριε/ που κοιτάζουν έτσι σιωπηλά σαν τα μάτια του μικρού παιδιού». Από το ποίημα “Τα λουλούδια” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη. 

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

 (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-159/#ixzz3BDvfdfjV
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook