ΧΡΩΣΤΑΜΕ... ΚΡΙΤΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΟΥΝ
Στο Καστέλι των Χανίων… επί της κορυφής του λόφου που βιγλίζει τα πέριξ… Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου… Και μόνος και μετά πολλών… Ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, δύοντος του ηλίου. Ακούγοντας τις φωνές από τα βάθη των αιώνων. Με τη γεύση ενός ξεχασμένου στους πολλούς χανιώτικου κυδωνιού στον ουρανίσκο. Αρωμα γιασεμιού, χανιώτικου γιασεμιού, που επιμένει ν’ ανθίζει σε κάποιες παλιές αυλές. Εδώ στο λεγόμενο μπαλκόνι της αγαπημένης πολιτείας, μπροστά απ’ το κτήριο της Μεραρχίας που το “ελευθέρωσαν” από τη “Rosa Nera”, για να γίνει ένα ακόμα ξενοδοχείο μαζί με άλλα δυο κτήρια. Και οι λίθοι κεκράξονται…
«Το Καστέλι υπήρξε αρχικός πυρήνας της πόλης των Χανίων. Φανταστείτε την περιοχή χωρίς τα σημερινά Χανιά, όπως την αντίκρισαν οι πρώτοι άνθρωποι που έφτασαν εδώ. Από την ανατολική πλευρά και από τη χερσόνησο του Ακρωτηρίου ξεκινούσε μια παραλία μήκους 23 χλμ., με μικρούς κολπίσκους, που έφτανε στη Χερσόνησο του Ροδωπού, στο σημερινό Κολυμπάρι. Η επίπεδη ακτή, σε βάθος 40-50μ., παρουσίαζε ελάχιστα υψώματα, κυρίως στη σημερινή περιοχή της Χαλέπας, και κανέναν ασφαλή κόλπο. Το μόνο σημείο που ξεχώριζε ήταν η θέση του σημερινού Καστελίου. Από τη θάλασσα υψωνόταν ένας σχεδόν κάθετος βράχος, ύψος 15-20 μ. και πλάτους 150-200 μ., που σε 200 μ. χαμήλωνε νότια στην πεδιάδα που εκτεινόταν σε βάθος 5 χλμ., μέχρι να αρχίσουν τα πρώτα υψώματα των Λευκών Ορέων. Ο βράχος προσέφερε μια ωραία θέση για κατοίκηση, ένα αγαπημένο τοπίο του προϊστορικού ανθρώπου που συνήθιζε να κτίζει τους οικισμούς του σε υψώματα με θέα τη θάλασσα». Από το βιβλίο “Περπατώντας στα Χανιά” του Αντώνη Καλογήρου (ROAD Εκδόσεις Α.E., Ιωάννης Αυγ. Τεγόπουλος, Μάρτιος 2010).
«Το Καστέλι, η “καρδιά” και η “μήτρα” της πόλης των Χανιών από τα νεολιθικά χρόνια μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, διασώζει ένα πλήθος από στοιχεία όλων των περιόδων, όπως ακριβώς ένα παλίμψηστο χειρόγραφο. Το Πρωτοβυζαντινό τείχος που περιβάλλει το λόφο και αναδείχτηκε πρόσφατα, σώζεται σε μεγάλη έκταση και είναι κτισμένο πάνω στα θεμέλια του Ελληνιστικού, με υλικό από την αρχαία Κυδωνία. Ένα μεγάλο τμήμα του σώζεται γύρω και μέσα στην πλατεία της Μεραρχίας. Δυτικά και σε συνέχεια της ίδιας πλατείας σώζονται σε μεγάλη έκταση το Βενετσιάνικο Διοικητήριο, βόρεια της πλατείας τα υπολείμματα του Οθωμανικού διοικητηρίου. Το κτήριο της Μεραρχίας, αρχικά διοικητικό και δικαστικό μέγαρο, χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια ως έδρα της διοίκησης της Κρητικής Πολιτείας και της διοίκησης από το 1913 του Ελληνικού κράτους. Η ανάδειξη του σημαντικού αυτού Αρχαιολογικού Πάρκου δεν είναι κάτι που γίνεται “από τη μια μέρα στην άλλη”». Από μια παλιότερη από τριετίας (28 Ιουλίου 2017) ανάρτηση του γνωστού τοις πάσι αρχαιολόγου, τ. εφόρου Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλη Ανδριανάκη, που αναφανδόν όχι μόνο έχει ταχθεί εξ αρχής, κατά της ξενοδοχοποίησης, που έχει “προγραμματιστεί” από τον σημερινό “ιδιοκτήτη” του, το Πολυτεχνείο Κρήτης, αλλά και έχει κάνει συγκεκριμένες προτάσεις, στη γραμμή που υπαγορεύει η φωνή του τόπου.
«Ήμασταν και παραμένουμε αντίθετοι στην παραχώρηση των εμβληματικών κτιρίων στο Λόφο Καστέλι για χρήση τουριστική (ξενοδοχείο). Γνωρίζουμε και σεβόμαστε τους περιορισμούς στους οποίους υπόκεινται οι ιδιοκτησίες μας μορφολογικά και χρήσεων. Και όπως είναι γνωστό ο λόφος Καστέλι είναι σε ζώνη μείζονος προστασίας όπου ισχύουν αυστηρότεροι περιορισμοί. Εμείς οι κάτοικοι θεωρούμε το χώρο ως το μπαλκόνι του ενετικού λιμανιού, την Ακρόπολη των Χανίων και που άλλοι το λένε τοπόσημο – σημαία της πόλης. Το Πολυτεχνείο με την ίδρυσή του αυτά τα κτήρια έχει ως έδρα του. Σήμερα την ξενοδοχοποίηση τη θεωρούμε πράξη γελοιοποίησης του χώρου, φορτωμένου με τόσους συμβολισμούς, όπου είναι σε εξέλιξη αρχαιολογικές ανασκαφές της Μινωικής Κυδωνίας. Πιστεύουμε ότι ταιριάζει χρήση ακαδημαϊκή – πολιτιστική που μαζί με το Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (ΚΑΜ) και το θέατρο “Θεοδωράκη” που είναι όλα πολύ κοντά μεταξύ τους, θα απαρτίσουν τη Χανιώτικη Τριλογία». Αυτά από τον Σύλλογο Μόνιμων Κατοίκων της Παλιάς Πόλης των Χανίων σε πρόσφατη ανακοίνωσή του.
Στο Καστέλι των Χανίων… Επί της κορυφής του λόφου που βιγλίζει τα πέριξ… Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Και μόνος και μετά πολλών… Απαγγέλοντας Κωστή Παλαμά. Εκ μέρους αρχόντων και αρχομένων: «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν,/ πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν./ Κριτές θα μας δικάσουν/ οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.9.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου