Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΕΛΕΝΗ ΧΩΡΕΑΝΘΗ - ΜΑΡΙΟΝ ΧΩΡΕΑΝΘΗ
ΟΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΝ¨ΕΦΕΤΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ


Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

“Μπαλάντα για την καινούργια σχολική χρονιά”, ο τίτλος της ποιητικής σύνθεσης που έγραψε ειδικά για τον Παιδότοπο ύστερα από πρότασή μου η και καλή μου φίλη, γνωστή ανά το πανελλήνιο δασκάλα, συγγραφέας και ποιήτρια Ελένη Χωρεάνθη. Αυτή την ξεχωριστή σύνθεση που εκπέμπει πάμπολα παιδαγωγικά μηνύματα κι ένα άρωμα αισιοδοξίας, διανθισμένη με υπέροχες και πρωτότυπες εικόνες – κολάζ της επίσης ωραίας ως Ελληνίδος κόρης της, ζωγράφου και συγγραφέως Μάριον Χωρεάνθη, φιλοξενούμε σήμερα.
Επί τη ενάρξει της νέας, κατά κοινή ομολογία παράξενης και δύσκολης, λόγω κορωνοϊού, σχολικής χρονιάς. Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου και γι’ αυτή τη συνεργασία μας Ελένη και Μάριον.
Ιδιαίτερα γι’ αυτήν λόγω της δυσκολίας του θέματος… Καλή συνέχεια σε όλα τα ωραίια που με τόσο μεράκι κάνετε.
Καλή σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος






ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

 

             Α

 

Με τι βιάση το πρωινό

ξεκινούν για το σχολειό!

Έχουν όλα μια χαρά!

Η καρδιά τους λαχταρά

 

να βρεθούν όλα μαζί

του σχολείου την αυλή

και να πουν “ώρα καλή!”

μ’ ένα στόμα, μια φωνή.

                

Φύγαν όλα απ’ τις εννιά,

άδειασε η γειτονιά.

Έχουν τόσα μαζευτεί

με μια μάσκα στο αφτί.

 

Το σχολειό αρχίζει τώρα,

μα δεν πέρασε η μπόρα

μένει ο κωρονοϊός

ορεξάτος, σφριγηλός.

 

Όμως δεν θα του περάσει,

θα τον κάνουνε να σκάσει.

Τα παιδιά θα τον νικήσουν

και στο μάθημα θα σκίσουν. 



   

                 Β

 

Τι ωραία! Τι μαγεία

που ανοίξαν τα σχολεία,

κι έγιναν οι αγιασμοί,

τόσοι μοσχοβολισμοί!

 

Οι ιερείς ευλόγησαν

τα παιδιά και ράντισαν

μάνι μάνι τα σχολεία

Ω, τι θεία ευλογία.

 

                 Γ

 

Τέλειωσε ο αγιασμός

κι όλα τα παιδιά

τρέχουν τώρα, τι χαμός

στων σχολείων τα σκαλιά.

 

Με τους φίλους μάνι μάνι

ανταμώνουν και μιλούν.

Πάει η γλώσσα τους ροδάνι.

Θεέ μου, τι να πρωτοπούν.

 

Όμως λίγο μακριά

πρέπει πια να στέκονται

τώρα ο ένας απ’ τον άλλο,

και να μην μπερδεύονται.

 

Μην κολλήσει ο ένας

απ’ τον άλλο τον κακό ϊό,

αν, χωρίς να ξέρει

του τον μεταφέρει.

 

‘Ομως, έχει γούστο

όλο αυτό που ζούνε.

Και οι Δασκάλοι γελούνε,

λες και ήπιαν μούστο.

 

Με τα μάτια χαιρετιούνται

και με τον αγκώνα.

Αγκαλίτσες και φιλιά,

πια δεν επιτρέπονται.

 

Ο εχθρός παραμονεύει

σε κάθε μια γωνιά.

Να βρει ευκαιρία ψάχνει

να χωθεί σε καμιά μύτη,

 

στόμα, μάτι, αφτί

καιροφυλακτεί.

Δεν θα του περάσει, όμως,

όσα κόλπα κι αν μηχανευτεί.

 

Τώρα ξέρουν τα παιδιά

τι κακούργος είναι

ο ξενόφερτος ιός

και μπορούν να προφυλαχτούν.

 

Τόσους μήνες τώρα

προετοιμασίες κάνουν

πώς να δρουν και ν’ αντιδρούν

κι έχουν εφοδιαστεί

 

μάσκες που ρουθούνια φράζουν,

χέρια πεντακάθαρα.

μπουκαλάκια μες στη σάκα

έχουν μ’ αντισηπτικά.

 

Στον θανάσιμο εχθρό

θ’ αντιστέκονται γενναία

και θα του πηγαίνουν κόντρα

πάντα και μαχητικά.

 

         



     Δ

 

Όλα είναι διαφορετικά

στου κόσμου όλου τα σχολειά.

Μασκοφόροι μοιάζουν,

κλόουν τα παιδιά.

 

Τι αστείο που φαίνεται!

Θέατρο, θαρρείς, πως παίζουν,

φαρσοκωμωδίες,

τους αστείους ρόλους κάνουν

 

γελωτοποιών, και τρικλοποδιές,

ξόβεργα, παγίδες, βρόχια

στον κακούργο εισβολέα

έμαθαν να βάνουν.

 

Τι παιγνίδι αλλιώτικο,

διασκεδαστικό,

είναι πια κι αυτό

και πολύ πρωτότυπο.

 

Να διαβάζουν, να μετρούν,

να μιλούν, να τραγουδούν

μασκοφορεμένα.

Μα να τρώνε πώς μπορούν...

 

 

   Το διάλειμμα

 

Τέλειωσε το διάλειμμα,

άδειασε η αυλή.

Τα σπουργίτια τρέχουνε

με χαρά πολλή.

 

Ψίχουλα τσιμπολογούν

και φτεροκοπούν.

Γέμισε η αυλή πουλιά

τι φωνολαλιά.

 

Μέσα απ’ τα παράθυρα

τώρα τα παιδιά,

τα σπουργίτια βλέπουνε

που ΄χουν λευτεριά.

 

Τι κακό να μην μπορούν,

σαν και τα πουλάκια

παίζοντας να μένουν,

όλα τα παιδάκια

 

μέρα νύχτα στην αυλή, 

και να μην χορταίνουν

και καθόλου για δουλειά

μέσα να μην μπαίνουν.

       

 



Ο γυρισμός

 

Με τρεις πήδους, τραλαλά

γύρισαν απ’ το σχολειό

τα πρωτάκια μας δυο δυο

που και η μύτη τους γελά.

 

Στη ματιά τους κουβαλούν

τη χαρά τους την πολλή,

τα όσα έμαθαν να πουν

στη γιαγιά και στον παππού:

 

Να διαβάζουν, να μετράνε,

και τραγούδια θα μαθαίνουν

κι απ’ τη βιάση να προφτάσουν,

τι να πρωτοπούν δεν ξέρουν,

 

όταν φτάνουν στην αυλή.

- Αχ, τι γκαντεμιά κι αυτή-

απ’ τη βιάση την πολλή

όλα τα ξεχνούν, αλί…

 

Υ. Γ. Ευχόμαστε μια χρονιά ευλογημένη,

        με αροσμαρή σπαρμένη σε Δασκάλους και παιδιά.

 

Ελένη και Μάριον Χωρεάνθη


Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 19.9.2020)

 

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου