Στο πλαίσιο των γενικότερων δράσεων που υλοποιεί το 8ο Δημ. Σχολείο Χανίων, στοχεύοντας στην καλλιέργεια όχι μόνο γνωστικών αλλά και κοινωνικών – συναισθηματικών δεξιοτήτων, η συνομιλία μου, μέσω τηλεδιάσκεψης, με τα παιδιά της Στ2 τάξης για την ποιητική μου συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού”, που εκδόθηκε πρόσφατα και σε έντυπη μορφή από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” και την “Πυξίδα της Πόλης”. Ευλογημένη η ώρα της πρόσκλησης απ’ τον γνωστό για τις ξεχωριστές παιδαγωγικές του πρωτοβουλίες δάσκαλο της τάξης Βαγγέλη Παγωνίδη και τρις ευλογημένη η υλοποίησή της, τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου με τη συμπαράσταση του διευθυντή του Σχολείου Νίκου Δόβρου και τη συνεργασία της συντονίστριας Εκπαιδευτικού Έργου Αθηνάς Ντούλια. Έτσι όπως έγινε καλύπτοντας δύο διδακτικές ώρες (κι άλλες να ήταν!) κατά τη διάρκεια των οποίων “έβλεπα” τα παιδιά σε ρόλους χελιδονιών και τα χελιδόνια σε ρόλους παιδιών…
«Τι κοινό γνώρισμα μπορεί να έχουν “τα πλάσματα του Θεού”, όπως είναι τα “χελιδόνια” και ο “μοναχός”;» «Ισχύει για τον ποιητή – δημιουργό αυτό που λένε: ποίηση = λύτρωση = προσευχή = ανάγκη = καταφύγιο;» «Παίζουν κάποιο ρόλο οι αντιθέσεις στη ζωή μας, όπως αυτές που υπάρχουν (χαμόγελο – θάνατος, θάνατος – αιωνιότητα, τραγούδι και ξεψύχισμα) στο ποίημα “Το χαμόγελο του Διάκου”;» «Πώς θα μπορέσουμε να γίνουμε “λαμπεροί άνθρωποι” και να λέμε έστω μια “λαμπερή καλημέρα”;» «Υπάρχει κάποιο μυστικό που χρησιμοποιείτε προκειμένου να γίνουμε κι εμείς ποιητές;» Κάποιες από τις ερωτήσεις που είχαν προετοιμάσει και μου έκαναν τα παιδιά και περίμεναν τις απαντήσεις μου. Για να μείνω μόνο σ’ αυτές και να μην αναφερθώ σε άλλες, αλλά και σε τίποτα άλλο, απ’ όλα τα “θαυμαστά” που συνέβησαν, “κανοναρχούντων” των συναδέλφων μου (πάντα δάσκαλος, που πάει να πει πάντα μαθητής αισθάνομαι) του Βαγγέλη και της Αθηνάς, με τα παιδιά – χελιδόνια που βρέθηκαν να πετούν με “τα χελιδόνια του μοναχού”.
Μετά τις γιορτές να ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες δράσεις με άλλους μαθητές του σχολείου αλλά και με άλλα σχολεία της πόλης μας, η πρόταση που μου έκανε η κυρία Αθηνά, και την οποία, βέβαια αποδέχθηκα. Τιμή μου και χαρά μου, “όσο ζω, αναπνέω και σωφρονώ”, για να θυμηθώ τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, να μπαίνω στις σχολικές τάξεις και να συνομιλώ με τα παιδιά. Σας ευχαριστώ για όλα όσα ένιωσα μαζί σας καλοί μου συνάδελφοι και Εκτάκια του 2ου τμήματος του 8ου Δημ. Σχ. της Πόλης μας!..
ΚΟΡΩΝΟΪ ΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
“Κορωνοϊκά… στα πεταχτά”, κάθε Τρίτη και Παρασκευή, από τις 17 Μαρτίου μέχρι 26 Μαΐου (τ.ε.) για να ακολουθήσουν τα “Μετακορωνοϊκά…” μέχρι τις 23 Ιουνίου. Εξαφάνισή τους για ένα διάστημα και επανεμφάνισή τους στις 13 Νοεμβρίου. Να πάει στον αγύριστο και να μη βρει το δρόμο να ξαναγυρίσει ο καταραμένος ιός, που ‘ρθε στα καλά καθούμενα και τα ‘κανε ρημαδιό. Απαραίτητη προϋπόθεση· Ελπίζουμε περιμένοντας και περιμένουμε ελπίζοντας…
«Περιμένουμε όλοι έναν μάγο, που θα γυρίσει την ταινία πίσω και θα μας ξαναφέρει σε σύμμετρες μέρες ευτυχίας. Ο μάγος αυτός υπάρχει ήδη (κατά τας γραφάς του Τύπου) και τις τελευταίες μέρες του χρόνου θα επισκεφθεί τις φάτνες μας. Ονομάζεται Εμβόλιος και φέρνει μαζί του και δώρα: Pfizer, Moderna και Sinopharm, ενώ AstraZeneca λαμπρά τον οδηγούν!» Ο επίλογος του άρθρου με τίτλο “Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…”, που έγραφε στο τελευταίο φύλλο της εφημ. “ΤΑ ΝΕΑ- ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ” (24-27 Δεκεμβρίου). Και ιδού ο μάγος ήρθε. Για να δούμε τι θα δούμε…
«Άγιος Βασίλης πως θα ‘ρθει, τα δώρα να μας δώσει,/ φοβάται μην τον πιάσουνε και πρόστιμο πληρώσει». «Άγιος Βασίλης έρχεται, χαρά να μας προσφέρει/ το φάρμακο για τον ιό, θέλουμε να μας φέρει»// «Τ’ Άι – Βασίλη ζήτησα μονάχα μία χάρη/ τον άτιμο τον κορωνιό, μακριά να τονε πάρει».
Αγιοβασιλιάτικες και οι τρεις μαντινάδες που μου έστειλε για την στήλη η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Μαζί με τις ευχές της για καλή χρονιά που και βέβαια είναι και δικές μου.
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29.12.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου