ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - ΣΑΒΒΑΤΟ, 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΦΤΑΣΕ ΚΑΙ για μένα ο καιρός, καλοί μου, που βγαίνουν στις ελιές... Νωρίς - νωρίς, μέχρι αργά το βράδυ σήμερα στο λιόφυτο, λοιπόν. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος. Ο,τι έμπεψε ο Θεός, όπως έλεγε η μάνα μου. Μα και ό,τι άφησε ο δάκος, κακό χρόνο να 'χει, συμπληρώνω εγώ. Τέλος πάντων, το γεμεκλίκι μας να βγάλουμε.
ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ ΝΙΚΑ, έλεγαν οι παλιοί μας και δεν θέλω αντιρρήσεις επ' αυτού. Πρόπερσι που περίμενα τον μεστωτή, την πάτησα σαν αγράμματος. Το πάθημα μου έγινε, ωστόσο, μάθημα.
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, ας αφήσω το λιομάζωμα και ας πάω στο... ειδησιομάζωμα. Στην τρέχουσα καυτή επικαιρότητα που περιμένει υπομονετικά να βγει με κάποιο «πεταχτό» στον αφρό.
ΕΞΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ πλυντηρίων συνιστούσαν παλιά ένα συγκεκριμένο (το ξέρω μα δεν το λέω) απορρυπαντικό. Προχθές, έξι, λέει, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζήτησαν λέει, αλλαγή ηγεσίας. Κι αυτοί γι' απορρυπαντικό ψάχνουν...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ της Κυβέρνησης παίζει. Οταν ετούτα παίζουν βιολί τα άλλα παίζουν μαντολίνο κι όταν ετούτα παίζουν μαντολίνο τα άλλα παίζουν βιολί... Με ετούτα και με τ' άλλα/ τηνε χάνουμε τη μπάλα...
ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες σήμερα, 3 Δεκεμβρίου, μην ξεχνιόμαστε. Υπάρχει ευαισθητοποίηση και διαφορετική αντιμετώπιση, δεν λέω, η εποχή του Καιάδα, πάντως, πέρασε, θέλω να πιστεύω, ανεπιστρεπτί.
ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης η εκπροσώπηση της Κυβέρνησης στη φετινή επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο φόβος φυλάει τα έρημα...
«ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ σημαντική μέρα για την Κρήτη», είπα με ύφος καρδινάλιου στα 15χρονα. Και συνέχισα απτόητη. Γιορτάζουμε την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα! Και πήρα αποστομωτική απάντηση: Και γιατί το σχολείο δεν είναι κλειστό; Αρα δεν γιορτάζουμε τίποτα! Καμάρωσα αποσβολωμένη τα νέα Ελληνόπουλα! Ηταν πικρή η αλήθεια. Ολα μετρώνται με... αργίες». Αντιγραφή από τη σελίδα που έχει στο φέισμπουκ η και καλή μου φίλη καθηγήτρια σε Γυμνάσιο, Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Ουδέν σχόλιον...
ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ... Χριστούγεννα. Μπορεί η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μην είναι εφέτος κι ας μπήκαμε στον Δεκέμβρη, χριστουγεννιάτικη, όπως άλλες χρονιές. Οι διάφορες χριστουγεννιάτικες φιλανθρωπικές αγορές άρχισαν, ωστόσο, ήδη να λειτουργούν.
ΜΗ ΜΑΚΑΡΙΖΕΙΣ όσο ζεις ποτέ θνητό κανένα/ γιατί γυρίζει ο τροχός κι αλλάζουν δεδομένα. Η μαντινάδα που μου υπαγόρευσε τηλεφωνικά ο «Εννιαχωριανός»... και κατά κόσμον Γιάννης Μαλαξιανάκης. Στάζει, πράγματι, φιλοσοφία.
ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης δεν θα γιορτάσει επίσημα, αύριο 4 Δεκεμβρίου, που είναι του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Ετσι ούτε ευχές θα δεχθεί ούτε εορταστικό τραπέζι θα παραθέσει. Πράξη ευαισθησίας η απόφασή του. Χειμάζεται άγρια ο πολύς κόσμος. Χρόνια πολλά διά του Τύπου, Σεβασμιώτατε!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ στα χρόνια της Γαλλικής επανάστασης ο εξαγριωμένος λαός περικύκλωσε τον αβά Μορί και άρχισε να φωνάζει: «Alalanteme» (Στο φανάρι!, δηλαδή να κρεμαστεί στο φανάρι). Ο Μορί ψύχραιμος είπε στο πλήθος: «Νομίζετε ότι όταν κρεμάσετε το σώμα μου στο φανάρι, ότι θα σας φωτίζει;». Το πλήθος γέλασε και τον άφησε ελεύθερο.
«Οταν αργώ να μιλήσω/ μην ερευνάτε για θερμά γεγονότα/ Ο κολλητός μου κατρακύλησε στη μοίρα του/ και πια δεν ονειρεύεται ένα έγκυρο καλοκαίρι/ μήτε ένα χαμόγελο, μήτε μια μεγάλη μέρα./ Οταν αργώ να μιλήσω/ μην πείτε πως απίστησα./ Μαζεύω τους καθημερινούς θανάτους/ τα λαβωμένα λάβαρα/ ώσπου ο καιρός να λογοδοτήσω».
Το ποίημα «Κοινός λόγος» του Γιώργου Κάρτερ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ ΝΙΚΑ, έλεγαν οι παλιοί μας και δεν θέλω αντιρρήσεις επ' αυτού. Πρόπερσι που περίμενα τον μεστωτή, την πάτησα σαν αγράμματος. Το πάθημα μου έγινε, ωστόσο, μάθημα.
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, ας αφήσω το λιομάζωμα και ας πάω στο... ειδησιομάζωμα. Στην τρέχουσα καυτή επικαιρότητα που περιμένει υπομονετικά να βγει με κάποιο «πεταχτό» στον αφρό.
ΕΞΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ πλυντηρίων συνιστούσαν παλιά ένα συγκεκριμένο (το ξέρω μα δεν το λέω) απορρυπαντικό. Προχθές, έξι, λέει, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζήτησαν λέει, αλλαγή ηγεσίας. Κι αυτοί γι' απορρυπαντικό ψάχνουν...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ της Κυβέρνησης παίζει. Οταν ετούτα παίζουν βιολί τα άλλα παίζουν μαντολίνο κι όταν ετούτα παίζουν μαντολίνο τα άλλα παίζουν βιολί... Με ετούτα και με τ' άλλα/ τηνε χάνουμε τη μπάλα...
ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες σήμερα, 3 Δεκεμβρίου, μην ξεχνιόμαστε. Υπάρχει ευαισθητοποίηση και διαφορετική αντιμετώπιση, δεν λέω, η εποχή του Καιάδα, πάντως, πέρασε, θέλω να πιστεύω, ανεπιστρεπτί.
ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης η εκπροσώπηση της Κυβέρνησης στη φετινή επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο φόβος φυλάει τα έρημα...
«ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ σημαντική μέρα για την Κρήτη», είπα με ύφος καρδινάλιου στα 15χρονα. Και συνέχισα απτόητη. Γιορτάζουμε την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα! Και πήρα αποστομωτική απάντηση: Και γιατί το σχολείο δεν είναι κλειστό; Αρα δεν γιορτάζουμε τίποτα! Καμάρωσα αποσβολωμένη τα νέα Ελληνόπουλα! Ηταν πικρή η αλήθεια. Ολα μετρώνται με... αργίες». Αντιγραφή από τη σελίδα που έχει στο φέισμπουκ η και καλή μου φίλη καθηγήτρια σε Γυμνάσιο, Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Ουδέν σχόλιον...
ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ... Χριστούγεννα. Μπορεί η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μην είναι εφέτος κι ας μπήκαμε στον Δεκέμβρη, χριστουγεννιάτικη, όπως άλλες χρονιές. Οι διάφορες χριστουγεννιάτικες φιλανθρωπικές αγορές άρχισαν, ωστόσο, ήδη να λειτουργούν.
ΜΗ ΜΑΚΑΡΙΖΕΙΣ όσο ζεις ποτέ θνητό κανένα/ γιατί γυρίζει ο τροχός κι αλλάζουν δεδομένα. Η μαντινάδα που μου υπαγόρευσε τηλεφωνικά ο «Εννιαχωριανός»... και κατά κόσμον Γιάννης Μαλαξιανάκης. Στάζει, πράγματι, φιλοσοφία.
ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης δεν θα γιορτάσει επίσημα, αύριο 4 Δεκεμβρίου, που είναι του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Ετσι ούτε ευχές θα δεχθεί ούτε εορταστικό τραπέζι θα παραθέσει. Πράξη ευαισθησίας η απόφασή του. Χειμάζεται άγρια ο πολύς κόσμος. Χρόνια πολλά διά του Τύπου, Σεβασμιώτατε!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ στα χρόνια της Γαλλικής επανάστασης ο εξαγριωμένος λαός περικύκλωσε τον αβά Μορί και άρχισε να φωνάζει: «Alalanteme» (Στο φανάρι!, δηλαδή να κρεμαστεί στο φανάρι). Ο Μορί ψύχραιμος είπε στο πλήθος: «Νομίζετε ότι όταν κρεμάσετε το σώμα μου στο φανάρι, ότι θα σας φωτίζει;». Το πλήθος γέλασε και τον άφησε ελεύθερο.
«Οταν αργώ να μιλήσω/ μην ερευνάτε για θερμά γεγονότα/ Ο κολλητός μου κατρακύλησε στη μοίρα του/ και πια δεν ονειρεύεται ένα έγκυρο καλοκαίρι/ μήτε ένα χαμόγελο, μήτε μια μεγάλη μέρα./ Οταν αργώ να μιλήσω/ μην πείτε πως απίστησα./ Μαζεύω τους καθημερινούς θανάτους/ τα λαβωμένα λάβαρα/ ώσπου ο καιρός να λογοδοτήσω».
Το ποίημα «Κοινός λόγος» του Γιώργου Κάρτερ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου