ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ

«Όλες τις γλώσσες των ανθρώπων κι αν μιλώ/ και των αγγέλων,/ μα αν δεν έχω αγάπη,/ είμαι ένα χάλκινο δοχείο που θορυβεί/ ή ένα κύμβαλο που αλαλάζει./ Κι αν έχω χάρισμα να προφητεύω/ και όλα τα μυστήρια να γνωρίζω/ κι όλη τη γνώση να κατέχω,/ να έχω μέσα μου όλη την πίστη,/ που και βουνά ακόμα να μετακινώ,/ μα αγάπη αν δεν έχω, είμαι ένα τίποτα!/ Κι αν μοιράσω τους φτωχούς/ όλα μου τα υπάρχοντα,/ και στη φωτιά κι αν πέσω ακόμα να καώ,/ χωρίς να έχω αγάπη,/ κανένα όφελος δεν έχω./ Η αγάπη είναι μακρόθυμη γλυκιά,/ η αγάπη δεν φθονεί και δεν περηφανεύεται,/ δεν παραφέρεται και τίποτα άσχημο δεν κάνει/ τίποτα για τον εαυτό της δεν ζητάει/ δεν εξοργίζεται/ και το κακό· ποτέ δεν  βάνει ο νους της,/ δεν χαίρεται όταν γίνεται αδικία,/ μα χαίρεται μαζί μ’ εκείνους/ που εφαρμόζουν την αλήθεια./ Πάντα η αγάπη συναινεί,/ πάντα πιστεύει,/ πάντα ελπίζει,/ πάντα υπομένει./ Η αγάπη ουδέποτε ξεπέφτει,/ ακόμα κι αν καταργηθούν οι προφητείες,/ ακόμα κι αν οι άνθρωποι πάψουνε να μιλούν, ακόμα κι αν καταργηθεί η γνώση! […] Ό,τι μας απομένει τώρα/ είναι η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη./ Μα πιο μεγάλη από όλες είναι η αγάπη!». Ο υπέροχος ύμνος της Αγάπης, του Αποστόλου των Εθνών, του Αποστόλου Παύλου, όπως τον συνέθεσε στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (κεφ. ΙΓ, 1-9-13). Σε μετάφραση εδώ της και καλής μου φίλης, δασκάλας, ποιήτριας και συγγραφέως Ελένης Χωρεάνθη.

Εν είδει προλόγου στο πρόγραμμα του Πειραματικού Εργαστηρίου Βεργίνας “Η οδοιπορία του Αποστόλου Παύλου στη Μακεδονία», που ξεκίνησε τις προάλλες απ’ την Αμφίπολη της Μακεδονίας το συγκλονιστικό κείμενο του Αποστόλου των Εθνών για την αγάπη. Μια ακόμα «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», στον ρημαγμένο απ’ τους πολέμους (δεν είναι μόνο αυτός στην Ουκρανία) και πάμπολλα άλλα δεινά πλανήτη μας, θα μου πείτε! Κι αν έχουμε ανάγκη πάντα, και βέβαια στις μέρες μας από τέτοιες φωνές, ωστόσο. Όλοι μαζί, αλλά και ξεχωριστά ο καθένας μας. «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Ακριβό φυλαχτάρι τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη στην Ασκητική του!

Σημείωση: Τα περί ου ο λόγος στις σημερινές “Στάσεις” πρόγραμμα αναφέρεται στην οδοιπορική διαδρομή από την Καβάλα μέχρι τις ακτές της Πιερίας, όπως περιγράφεται στις “Πράξεις των Αποστόλων” (κεφ. 16) και βοηθάει έναν οδοιπόρο να περπατήσει πάνω στα βήματα του Παύλου σήμερα μέσα από τα μονοπάτια και τους αγροτικούς δρόμους της Μακεδονίας μας. «Για ένα έργο πνοής, ένα παγκόσμιο έργο της Ελλάδας για όλη τη Χριστιανοσύνη» κάνουν λόγο οι μια ζωή συνεργάτες του Ωραίου ως Έλληνα σφαιρικού καλλιτέχνη και δημιουργού αξέχαστου Ευθύμη Βαρλάμη, που επιμένουν να κρατούν ανοιχτό το Πειραματικό Εργαστήρι της Βεργίνας, φίλοι μου Αστέρης Νένος και Παύλος Τροχόπουλος.  

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

"AΘΛΗΤΙΚΕΣ"  ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ - ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ - ΚΡΗΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΓΛΑΪΑΣ ΚΥΡΜΙΖΑΚΗ

“Αθλητικές” οι σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Εξαιρετικά αφιερωμένες στους Έλληνες αθλητές που μας κάνουν περήφανους με τις επιτυχίες τους. Η πρώτη για την εθνική ομάδα Πόλο. «Και στην υδατοσφαίριση ξανά πανηγυρίζουν/ το χάλκινο μετάλλιο επάξια κερδίζουν», μας λέει. Στην Άννα Κορακάκη που ενσαι άσος στο σημάδι η δεύτερη. «Τ’ αεροβόλο που κρατά η Κορακάκη Άννα/ στον στόχο είν’ αλάνθαστη και πετυχαίνει διάνα», μας λέει. Για την καταδική μας Άννα, την Χανιώτισσα Άννα Ντουντουνάκη που σάρωσε στους μεσογειακούς η τρίτη. «Άριστη κολυμβήτρια πάντα τα καταφέρνει/ η Ντουντουνάκη άξια, πολλά μετάλλια παίρνει», μας λέει…

Ωστόσο ο κορωνοϊός, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές, κάνει τα δικά του, παίζοντας στην κυριολεξία χωρίς αντίπαλο. Βρίσκει και τα κάνει, τον αφήνουμε και τα κάνει… Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό…

«…Η δίδα Αγλαΐα Κυρμιζάκη είναι δασκάλα γεννημένη κι αναθρεμμένη στα Χανιά. Επειδή υπηρέτησε περί τα δέκα χρόνια σ’ αγροτικές περιφέρειες γνώρισε από κοντά τον Κρητικό λαό, τα τραγούδια και την άλλη του παραγωγή και μάζεψε πολύ λαογραφικό υλικό. Μια τέτοια συλλογή της βραβεύτηκε στον Καλοκαιρίνειο Λαογραφικό υλικό (1930)». Τα που διαβάζω, μεταξύ των άλλων, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της Αγλαΐας Κυρμιζάκη (1904-1983) “Παραμύθια από την Κρήτη” που κυκλοφορήθηκε απ’ τις εκδόσεις “νόβολι” το 2011 και που μου έστειλε η έχουσα την επιμέλεια του Βάντα Ιωαννίδου. Κι ένα άρθρο του Δασκάλου των Δασκάλων, ξεχωριστού παιδαγωγού, μακαριστού Νίκου Πετρουλάκη στον νου μου, περιδιαβάζοντας στις ιδιαίτερα επιμελημένες και διανθισμένες με ιδιαίτερα ομιλητικά σκίτσα (και ζωγράφος η Αγλαΐα Κυρμιζάκη) σελίδες του. Δεν το συζητώ ότι θα αφιερώσω σ’ αυτό το βιβλίο έναν Παιδότοπο.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 8.2022) 

ΑπάντησηΠροώθηση