ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ 

ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΛΗ... 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Μια πρώτη παρουσίαση του βιβλίου “Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη Μινωική Κρήτη” του γνωστού καταξιωμένου και πολυβραβευμένου συμπολίτη μας δασκάλου - λογοτέχνη Βασίλη Γ. Χαρωνίτη, που μόλις κυκλοφόρησε, στον σημερινό Παιδότοπο. Για μια ακόμα ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση των “Χανιώτικων νέων”, της εφημερίδας μας, της οποίας ο συγγραφέας είναι διαχρονικά εκλεκτός συνεργάτης, πρόκειται. Για ένα πράγματι ξεχωριστό βιβλίο που “έρχεται” να προστεθεί στα “κεχαριτωμένα χαρωνίτεια έργα” για το νησί μας… Στο “Κρήτη των θρύλων”, στο “Κρήτης Μεγαλυνάρι”, στο “Όλα για τη λευτεριά” και σ’ όλα τα υπόλοιπα. Κι αν έχει “αποφανίσει” κατά που της αξίζει την “ΝΗΣΟ” μας για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της ποιητικής συλλογής του αξέχαστου Δημήτρη Κακαβελάκη, ο εξ Ανωγείων ορμώμενος φίλος μου με την γραφίδα του! Να ένα βιβλίο που πρέπει να μπει στα σχολεία και να το διαβάσουν όλα τα Κρητικόπουλα από 8 μέχρι 108 χρονών! Και βέβαια τα Ελληνάκια!

Καλά ταξίδια “Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη μινωική Κρήτη”, παιδιά, φιλαράκια καλά! Την Κρήτη που όπως λέει ο συγγραφέας μας στην αφιέρωσή του «χιλιάδες χρόνια μάχεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό».

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - λογοτέχνης

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Κρήτη των θρύλων, των μύθων και της πανάρχαιης ιστορίας. Η Κρήτη τον βασιλιά
Μίνωα με τον πολιτισμό που άναψε τη “σπίθα” στη Μεσόγειο.
Το «ευλογημένο νησί» παρουσιάζει ο Βασίλης Χαρωνίτης σε αυτό το βιβλίο, καλώντας να απολαύσουμε το ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας.
Συνεργάτης εκλεκτός της εφημερίδας μας εδώ και πολλές δεκαετίες, με καταγεγραμμένη φορά από το μετερίζι του δασκάλου μα και του συγγραφέα, λογοτέχνη και ποιητή.
Η συμβολή τον Βασίλη Χαρωνίτη σημαντική στην λαογραφία, στην ιστορική μνήμη
και με ετούτο το βιβλίο στην διασύνδεση του μυθολογικού στοιχείου με την αρχαιολογική έρευνα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια εξαιρετική εικόνα για τον πολιτισμό που άνθισε σε τούτο το νησί από την εποχή τον Χαλκού.
Στο κάλεσμα του αγαπητού μας συνεργάτη ανταποκριθήκαμε εκδίδοντας αυτό το βιβλίο προσθέτοντας ένα ακόμα σημαντικό έργο στη βιβλιοθήκη των εκδόσεων των “Χανιώτικων νέων” μα και του “Μουσείου Τυπογραφίας”.
Ευχή μας, και τούτο το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.
Τα “Χανιώτικα νέα”

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος
1. Εισαγωγή
2. Άπτερα (Άπτερα)
3. Ένας καλλιτεχνικός διαγωνισμός (Άπτερα)
4. Στο Μαντείο του Καρμάνορα (Τάρρα)
5. Με τον Ερμή και την Ακάλη (Κυδωνία)
6. Η Κρητική Θυσία (Πολυρρήνια)
7. Το αρχοντόπουλο της Κισάμου (Φαλάσαρνα)
8. Η πόλη του Κουρήτη ( Ελεύθερνα)
|9. Ο Ετέαρχος και η Φρονίμη (Αξός)
10. Η ιερή σπηλιά (Ιδαίον Άντρον)
11. Στα παλάτια του Μίνωα (Κνωσός)
12. Η ιστορία του Γλαύκου (Κνωσός)
13. Τάλως, ο χάλκινος γίγαντας (Κνωσός)
14. Οι χρυσές Μέλισσες (Μάλια)
15. Τα παλικάρια της Δρήρου (Δρήρος)
16. Στην άκρη της Κρήτης (Ζάκρος)
17. Ο θεϊκός πλάτανος (Γόρτυνα)
18. Στα ίχνη του Επιμενίδη (Φαιστός)
19. Επίλογος – Η ευλογημένη Κρήτη
20. Βιβλιογραφία – Τεκμηρίωση

Οδοιπορώντας «Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη Μινωική Κρήτη», ανοίγομε τους προβολείς της φαντασίας για να μας βοηθήσουν να ζωντανέψομε τα απομεινάρια 17 πόλεων και άλλων σημαντικών χώρων του Νησιού.
Μέσα απ’ αυτά και από τους μύθους που έχουν διασωθεί θα γνωρίσομε αξιόλογα περιστατικά ονομαστών αλλά και απλών ανθρώπων εκείνης της πανάρχαιας εποχής, θα τους δούμε στην καθημερινότητά τους, θα θαυμάσομε τους ήρωες και τους σοφούς τους, θα μελετήσομε τη δωρική τους λαλιά, θα πληροφορηθούμε τη σχέση τους με το Θείο, τους νόμους που κανόνιζαν τη ζωή τους, με δυο λόγια τον πρωτοποριακό πολιτισμό τους, που η δόξα, το μεγαλείο και το φως του εξακολουθούν να μας συντροφεύουν…
Από το Οπισθόφυλλο

[…] Πρώτες παρουσιάστηκαν οι φτερωτές Σειρήνες και όσοι τις άκουσαν μαγεύτηκαν. Η τέχνη απόδοσή τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το άκουσμά τους ήταν μοναδικό και δίκαια χειροκροτήθηκαν θερμά.
Ύστερα πλησίασαν οι Μούσες και άρχισαν το δικό τους τραγούδι. Και τότε ακόμη και τ’ αηδόνια σταμάτησαν να τις ακούσουν. Άφωνοι έμειναν οι ακροατές. Δικαιολογημένα πήραν το πρώτο βραβείο. Το άξιζαν.
Μα οι Σειρήνες πικράθηκαν και όπως γράφει ο παραπάνω συγγραφέας «δυσφορούσαι τα πτερά των ώμων απέβαλον και λευκαί γενόμεναι εις την θάλασσαν ενέβαλον εαυτάς», δηλαδή λυπήθηκαν τόσο πολύ που έριξαν τα φτερά τους στη θάλασσα και λευκές όπως έγιναν έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Όμως τα φτερά δεν χάθηκαν. Έγιναν τα νησάκια που βρίσκονται στον κόλπο της Σούδας και ονομάζονται Λευκές, ενώ η πόλη στην περιοχή της οποίας έγινε ο μουσικός διαγωνισμός ονομάστηκε Άπτερα ή Απτέρα.
Από το κεφ. “Ενας Καλλιτεχνικός Διαγωνισμός” (σελ. 15-16)

[…] Ο Τάλως με κούνημα του κεφαλιού, φανέρωσε τη θέλησή του για αθανασία και η Μήδεια του ξανάπε
– Στάσου ακίνητος και μη φοβηθείς! Τώρα θα σε κάμω αθάνατο!
Πλησίασε γρήγορα, έστριψε με δύναμη τη χάλκινη βίδα που έκλεινε τη φλέβα, την ξεβίδωσε εντελώς και την πέταξε. Στη στιγμή χύθηκε ο Ιχώρ, το ειδικό αίμα με το οποίο ήταν γεμάτη και ο Τάλως έχασε τη δύναμή του και σωριάστηκε ακίνητος στο χώμα. (εξαπατηθείς δε υπό Μήδειας… υποσχόμενης ποιήσειν αθάνατον και τον ήλον εξελκούσης, εκρυέντος τον παντός ιχώρος αυτόν αποθανείν…)
Έτσι χάθηκε ο χάλκινος γίγαντας, ο προστάτης και φύλακας της Κρήτης (που μερικοί νομίζουν πως είναι το πρώτο ρομπότ που κατασκευάστηκε στη γη) και το μόνο που μένει στη θύμησή μας είναι τα «Ταλαία Όρη», τα βουνά δηλαδή που βρίσκονται σήμερα στο κέντρο της Κρήτης, στο σημερινό νομό Ρεθύμνης και ίσως και το χωριό «Αλόιδες» που μάλλον το όνομά του αρχικά ήταν Ταλώιδες (Τάλως + Ίδη)…
Από το κεφ. “Τάλως ο Χάλκινος Γίγαντας” (σελ. 43)

[…] Οι κάτοικοι ήσαν ιδιαίτερα φιλόξενοι. Ήσαν τόσο φημισμένοι για τη λαμπρή φιλοξενία που πρόσφεραν στον ξένο που θα περνούσε το κατώφλι του σπιτιού τους, ώστε δημιουργήθηκε η παροιμία «αεί τις εν Κύδωνος», δηλαδή τι ευτυχία να είσαι κοντά σ’ έναν Κύδωνα.
Εκτός όμως από φιλόξενοι οι Κύδωνες διακρίνονταν και για τη φιλοπατρία τους καθώς και για την επιδεξιότητά τους στη χρήση του τόξου, που το κατασκεύαζαν με τα κέρατα του κρατικού αιγάγρου.
Ήσαν γενναίοι πολεμιστές αλλά παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε σε πόλεμο με τις γειτονικές τους πόλεις, Φαλάσαρνα, Πολυρρήνια, Έλυρο και Απτέρα, αγαπούσαν την ειρηνική ζωή. Τιμούσαν τους θεούς και ασχολούνταν με τις τέχνες, ιδιαίτερα με τη μουσική. […]
Από το κεφ.“Με Τον Ερμή Και Την Ακάλη” (σελ. 21)

https://www.haniotika-nea.gr/vasilis-g-charonitis-me-ton-ermi-kai-tin-akali/