Β' ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ ¨Η ΣΕ...
Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ένα γράµµα στον Αϊ-Βασίλη ή σε άλλα πρόσωπα ή και πράγµατα της φαντασίας, το θέµα που δούλεψαν συλλογικά, σε δύο οµάδες, τα παιδιά της Β’ τάξης ∆ηµ. Σχ. Ναυστάθµου Κρήτης, για τον σηµερινό Παιδότοπο που φιλοξενείται λίγες µέρες πριν απ’ την Πρωτοχρονιά. Για την ιδέα αλλά και για την όλη διαδικασία της συγγραφής του, µας γράφουν οι δασκάλες τους Τζωρτζίνα Κτιστάκη και Τέτα Κολτσάκη πριν απ’ τα δύο υπέροχα συλλογικά κείµενα των παιδιών. Για µια όντως πρωτότυπη και υπέροχη εργασία ο λόγος. Συγχαρητήρια για την ιδέα που είχατε αλλά και για τον τρόπο που την υλοποιήσατε, καλές µου συναδέλφισσες! Να χαίρεστε τα µαθητούδια σας και να σας χαίρονται!
Καλή και δηµιουργική χρονιά σε όλους σας, καλοί µου φίλοι!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος - λογοτέχνης
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ...
Κάθε Δεκέμβρη, κάπου ανάμεσα στα φωτάκια, τα στολίδια, τις μυρωδιές και τα
χαμόγελα, μικροί, ή ακόμα και μεγάλοι, αισθανόμαστε την ανάγκη να γράψουμε ένα
γράμμα. Ένα γράμμα από ένα παιδί που μεγαλώνει, αλλά θέλει ακόμα να πιστεύει...
Να πιστεύει στη μαγεία, στο φως, στα πλάσματα των γιορτών... Να πιστεύει πως, όσο
υπάρχουν καρδιές που θυμούνται, τίποτα δεν χάνεται. Γιατί οι άνθρωποι, μικροί και
μεγάλοι, έχουν ανάγκη από ένα σημάδι, πως κάποιος ακούει, πως κάποιος προσέχει.
Κι έτσι, χωρίς κανείς να το περιμένει, μια μέρα του Δεκέμβρη, ένα παλιό ξύλινο
κουτί εμφανίστηκε στην τάξη μας και άνοιξε την πόρτα σε μια μικρή ιστορία. Εκεί
μέσα κρυβόταν ένα παλιό γράμμα· κιτρινισμένο, έμοιαζε να ήταν γραμμένο πριν
πολλά-πολλά χρόνια. Τα παιδιά ρώτησαν, σχολίασαν, απόρησαν: «Ποιος το έγραψε;»,
«Σε ποιον το έστειλε;», «Πότε;», «Γιατί;». Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γνωρίσουμε την
αξία αλλά και τη δομή του προσωπικού γράμματος μέσα από μια αληθινή, ζωντανή
αφορμή που μίλησε κατευθείαν στη φαντασία και στο συναίσθημά τους.
Από αυτή την έκπληξη και την περιέργεια λοιπόν, ξεκίνησε η δική μας αναζήτηση.
Γνωρίσαμε τα βασικά του μέρη: τον χαιρετισμό, το μήνυμα, τις ευχές, την υπογραφή
του αποστολέα. Αναρωτηθήκαμε αν θα γράφαμε εμείς ένα γράμμα, σε ποιον θα το
στέλναμε; Ποιο πρόσωπο έχουμε ζωντανό μες στην καρδιά; Τι θα θέλαμε άραγε να
του πούμε για τον κόσμο; Τι θα ζητούσαμε να μας φέρει αυτές τις άγιες μέρες…
Με ένα γράμμα-πρότυπο για οδηγό μας, πατήσαμε σε φράσεις-κλειδιά, οι οποίες
λειτούργησαν σαν γέφυρα που επέτρεψε να μεταφέρει ο καθένας τις δικές του
σκέψεις, συναισθήματα και επιθυμίες στο χαρτί.
Κι έτσι άρχισαν τα “Αγαπημένε μου…”:
Προς ποιον;
Προς τον Άγιο Βασίλη; Το φωτεινό αστέρι; Ένα χαρούμενο ξωτικό; Ή ίσως προς
εκείνο το πρόσωπο που κάποτε μας κρατούσε σφιχτά το χέρι και τώρα ζει μέσα στη
μνήμη μας.
Κάθε γράμμα, γεμάτο ζεστασιά και τρυφερότητα, μας ταξίδεψε στον κόσμο της
φαντασίας τους, εκεί όπου η χαρά και η ελπίδα φωλιάζουν καθημερινά. Κι όταν όλα
τα γράμματα ολοκληρώθηκαν, κάθε μικρή φράση ενώθηκε σε μια μεγάλη ιστορία, σε
ένα κοινό κειμενικό κολάζ — μια ομαδική δημιουργία με τη σφραγίδα κάθε παιδικής
καρδιάς. Το συλλογικό μας γράμμα. Ένα γράμμα που ταξιδεύει προς όποιον το κάθε
παιδί διάλεξε να το στείλει, κουβαλώντας όχι αιτήματα για δώρα, αλλά για δύναμη,
κουράγιο, αγάπη για τον κόσμο ολόκληρο.
Σημείωση: Κάπου ανάμεσα στα γράμματα και στις ευχές, οι ομάδες των παιδιών πήραν
τις μικρές ιστορίες τους και τις ζωντάνεψαν μέσα από σύντομα δρώμενα. Εργαλεία τους, ο
αυτοσχεδιασμός και η φαντασία. Έγιναν για λίγο οι ίδιοι οι ήρωες των γραμμάτων τους,
περπάτησαν σαν ξωτικά, γέλασαν σαν Άγιοι Βασίληδες... Κι όταν τελείωσαν, όλα όσα
ένιωσαν και φαντάστηκαν αποτυπώθηκαν σε ζωγραφιές.
Αυτός είναι ο δικός μας τρόπος να ευχηθούμε και να πιστέψουμε, πως η νέα
χρονιά, ο Άγιος Βασίλης ή εκείνοι που μας αγαπούν από ψηλά θα φέρουν όλα όσα
χρειάζονται οι καρδιές των ανθρώπων για να συνεχίσουν να ονειρεύονται, να
ελπίζουν και να αγαπούν.
Καλή χρονιά σε όλους, με πίστη, τρυφερότητα και φως.
Οι δασκάλες της Β’ τάξης: Κολτσάκη Τέτα, Κτιστάκη Τζωρτζίνα.
ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΔΕΥΤΕΡΑΚΙΩΝ
Αγαπημένε μου φίλε....όποιο κι αν είναι το όνομά σου.
Άγιε Βασίλη, καλέ μου παππού, μικρέ μου καλικάντζαρε...
Φέτος έχω να σου πω κάτι σημαντικό. Ο κόσμος γύρω μας λυπάται, ξεχνάει,
αρρωσταίνει, φοβάται, θυμώνει ... Χάνει την παιδικότητά του και μαζί και την ελπίδα
του! Γι’ αυτό σου γράφω. Για να σου ζητήσω… όχι δώρα. Αλλά βοήθεια, θάρρος και
δύναμη για όσους πονάνε, για όσους φοβούνται, για όσους δεν πιστεύουν πια στον
εαυτό τους... Να ζητήσω ακόμη, αγάπη, χαρά και πολλές πολλές αγκαλιές! Για όλους
αυτούς που δεν έχουν αγάπη, αλλά εγωισμό και λύπη μέσα στην καρδιά τους.
Αλέξανδρος Κλ., Στέφανος Γ., Καρυάτις Κ., Κωνσταντίνα Ζ., Γιάννης Κ.,
Κωνσταντία Γρ., Χρυσή Τσ., Οδυσσέας Λ., Βασίλης Σπ.
Αν μπορείς, βοήθησέ μας φέτος να σεβόμαστε, να φροντίζουμε, να αγαπάμε και να
βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Βοήθησέ μας να έχουμε κουράγιο και ελπίδα, να διώχνουμε
τον πόλεμο και τις αρρώστιες! Να διώουμε και τον εγωισμό ! Βοήθησέ μας να
μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Κι εγώ θα φροντίζω τους ανθρώπους γύρω μου... και σου
υπόσχομαι πως θα βοηθήσω όπως μπορώ!
Με αγάπη,
ένα παιδί που μεγαλώνει, αλλά θέλει ακόμα
να πιστεύει, να αγαπάει και να προσφέρει.
(Κωνσταντίνα Ν., Κωνσταντίνος Κλ., Αναστάσης Β., Κωνσταντίνος Στ., Νικολέττα
Μ., Γιώργος Χ., Πορφύριος Μπ., Αλέξανδρος Γ , Κωνσταντία Χ. )
(Σάββατο, 27.12.2025)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου