ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ … ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Κάποια από τα “Πεταχτά” του πατέρα µου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη, όπως δηµοσιεύθηκαν -το 2011, 2012 και το 2014- στην στήλη του “Στα Πεταχτά”, η επιλογή για σήµερα, παραµονή Χριστουγέννων! Καλά Χριστούγεννα.

«Φίλες και φίλοι, καληµέρα!
OTAN HMOYN µικρός... Πάνε χρόνια από τότε... θυµάµαι τότε που... Όλο στο παρελθόν, στην πατρίδα των παιδικών µου χρόνων, ο νους µου σήµερα. Γιορτή των παιδιών τα Χριστούγεννα.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ακόµα κι αν είµαστε, λέµε, τώρα, 100 χρονών, ένα µικρό παιδί κρύβουµε στο βάθος της ψυχής µας. Eνα παιδί που αρέσκεται, πάντα τις χρονιάρες µέρες, και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, να επιστρέφει στα πάτρια, στα χρόνια της ‘‘µη µε λησµόνει’’ ηλικίας.
ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ/ ξύπνησ’ όλο το χωριό. Μπορεί να µιλούσε για χιόνια στο καµπαναριό το τραγουδάκι που µας είχε µάθει η δασκάλα στην Γ’ ∆ηµοτικού, ωστόσο, ποτέ δεν θυµάµαι να χιόνισε στο Νίππος Χριστούγεννα. Έβρεχε µια ήρεµη και ήµερη βροχή τις περισσότερες φορές, πηγαίνοντας για την εκκλησία τη νύχτα των Χριστουγέννων. Οτι ξυπνούσε όλο το χωριό και πήγαινε στην εκκλησία ήταν όµως αλήθεια. Παρηγοριόµουν µ’ αυτό και φανταζόµουν τα χιόνια.
(Πεταχτά 25-12-2012)

“ΚΑΛΗΝ ηµέραν άρχοντες κι αν είναι ορισµός σας/ Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας... Μην διώξετε κανένα παιδί, απ’ αυτά που θα ‘ρθουν σήµερα να σας πουν τα κάλαντ(ρ)α, στα σπίτια σας και στα µαγαζιά σας, καλοί µου φίλοι! Μην τους πετάξετε κατάµουτρα τη φράση «µας τα ‘πανε άλλοι». Στα παιδιά που από µακριά φωνάζουν, ότι είναι παιδιά, µεταναστών, προπάντων, µην το πείτε. Το καθένα απ’ αυτά µπορεί να είναι ο µικρός Χριστός. Καλά Χριστούγεννα!
ΝΑ ΕΧΕΙ µόλις σταµατήσει η βροχή, µια βροχή ευλογία θεού κι οι χωριανοί, πατούλιες - πατούλιες, να πηγαίνουν µε τους λύχνους για την εκκλησία του Τιµίου Σταυρού. Η πρώτη νύχτα Χριστουγέννων που θυµάµαι. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε!
(Πεταχτά 24-12-2011)

“ΝΑ ’ΜΟΥΝ του στάβλου εν’ άχυρο, ένα φτωχό κοµµάτι… Απ’ έξω από στήθους, απήγγειλα, όσο καλύτερα µπορούσα, το ποίηµα του Κωστή Παλαµά για τη “Γέννηση του Χριστού”, στη χριστουγεννιάτικη γιορτή που κάναµε στο σχολειό µας. Πήγαινα Τετάρτη ∆ηµοτικού θυµούµαι. Και τη χαρά που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο της µάνας µου, έτσι όπως µ’ άκουγε να το λέω ξανά και ξανά, στεντορεία τη φωνή, για να το µάθω, µπροστά απ’ την παρασιά µε την ελένια φωτιά, θυµούµαι.
ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ οι χριστουγεννιάτικες αναµνήσεις των παιδικών µου χρόνων. Ένα ολόκληρο βιβλίο θα µπορούσα να γράψω µ’ αυτές. Ξεχωριστό το κεφάλαιο για τα κάλαντρα που τα λέγαµε πατούλιες – πατούλιες κρατώντας το µπετονάκι για το λάδι… Να ξαναγύριζαν, λέει, τα χρόνια εκείνα κι ο κόσµος όλος.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!»
( Πεταχτά 25-12-2014 )

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη. 24.12.2025)