ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΖΕΣΤΑΙΝΟΜΑΙ, ζεσταίνεσαι, ζεσταίνεται, ζεσταινόμαστε, ζεσταίνεστε, ζεσταίνονται. Ακόμα δεν μπήκε επίσημα τουλάχιστον το καλοκαίρι (θέλουμε 18 μέρες ακόμα μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο) και σφίξανε οι ζέστες. Κι όποιος αντέξει, άντεξε!
ΧΕΙΜΩΝΑ ή καλοκαιρι θέλετε να πηγαίνετε διακοπές; Το πρώτο ερώτημα. Στο βουνό ή στη θάλασσα θέλετε τις διακοπές σας; Το δεύτερο ερώτημα. Σφίξανε οι ζέστες κι άλλα λέω του μολυβιού κι άλλα γράφει εκείνο. Μην το παρεξηγήσετε.
ΝΑ ’ΡΧΟΝΤΑΙ οι δημοσκοπήσεις σαν το χαλάζι, να πέφτουν βροχή οι συνεντεύξεις, κι εμείς να καθόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις μας και ν’ ακούμε τους αναλυτοσυνθέτες. Δεν σφάξανε.
ΜΕ ΤΟΥΤΑ με τ’ άλλα και τα παράλλα να δείτε που στο τέλος λίγο πάνω λίγο κάτω στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα θα κυμανθεί η συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών και στις τωρινές ευρωεκλογές. Εδώ είναι Ελλάδα. Εκλογές δώσε κι ας είναι κι ευρωεκλογές. Για μια ψήφο ζούμε.
ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ οι τουπαμάρος κι άλλοι είναι οι κουταμάρος. Καλό, δε λέω, μόνο σε μια πρώτη ανάγνωση πάντως. Σε μια δεύτερη δε βγάζεις άκρη. Γι’ αυτό και το αλλάζω ως εξής: Αλλοι είναι οι τουπαμάρος, άλλοι είναι οι κουταμάρος κι άλλη η άποψη της Μάρως!
ΕΝΤΑΞΕΙ, τουπαμάρος είναι οι Ουρουγουανοί, στη χώρα των οποίων πήγε να κάνει παιχνίδι ο Καραβέλας και κουταμάρος οι Ελληνες που πιαστήκανε... κώτσοι. Τρέχα γύρευε, όμως, ποια είναι η Μάρω που, άκουσον, άκουσον, θέλει να έχει και άποψη.
ΑΜΑΡΤΙΑΙ γονεων παιδεύουσι τέκνα. Σωστό αυτό. Αμαρτίαι τέκνων παιδεύουσι γονείς; Η μήπως δεν κάνουν αμαρτίες τα τέκνα;
Ε, ΟΧΙ δα και αρχιερέας της διαπλοκής ο Κώστας Σημίτης! ... Μια κουβέντα παραπάνω είπαμε προ εξαετίας περίπου, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Την πήραμε πίσω, αναλαμβάνοντας την πολιτικη ευθύνη και καθαρίσαμε. Τι σεμνότης και τι ταπεινότης, αλήθεια!
ΠΡΟΣ ΑΕΣ! Δεν θυμάμαι πότε αλλά το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Στη γέννηση ενός γιου”, το έχω, όπως μου λέει το αρχείο μου, ήδη δημοσιεύσει. Κατόπιν αυτού θα κλείσω σήμερα μ’ ένα άλλο, πάντα επίκαιρο ποίημα του μεγάλου αυτού αντάρτη ποιητή της σκηνής και του στίχου.
Ο ΟΡΦΕΑΣ τραγουδούσε και έπαιζε τόσο καλά τη λύρα του, που η θάλασσα γαλήνευε, τα ζώα ημέρευαν και τα κλαδιά των δέντρων χόρευαν. Κάποτε, όταν πέθανε η γυναίκα του η Ευρυδίκη, πήρε τη λύρα του και κατέβηκε στον Αδη. Σαν άρχισε να παίζει και να τραγουδά, ο Πλούτωνας μαγεύτηκε και δέχτηκε να του την δώσει πίσω με τον όρο να μη γυρίσει πίσω να την δει. Ο Ορφέας όμως λίγο πριν βγεί απ’ τον Αδη, δεν άντεξε και γύρισε να δει την Ευρυδίκη. Εκείνη τότε χάθηκε για πάντα στο σκοτάδι.
“... Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:/ οργή κι επιμονή, γνώση κι αγανάχτηση./ Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά./ Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία./ Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου./ Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς/ την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε”.
Από το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Η απόφαση” (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(04.06.9)
>> τυπώστε αυτό το άρθρo