ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
06.02.2010

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΑΡΚΟΥΔΑ απ’ τη Ροδόπη/ πάει με πήρε στο κατόπι/ τρέχω ροβολώ και κλαίω/ μέσα στο ποτάμι πλέω/ να γλιτώσω προσπαθώ/ πάω πέφτω στον γκρεμό/ κει που μοιάζω μακαρίτης/ φτερουγίζει ένας σπουργίτης/ τα μικρά φτερά του απλώνει/ κι απ’ τον Χάρο με γλιτώνει”. Του Βαγγέλη το ποίημα αυτό. Του Βαγγέλη Πεταλά κι όχι του Βαγγέλη Κακατσάκη, πάντως. Καλό, ε;
ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ “Αστόρια”, που βρίσκεται στην καρδιά της Κομοτηνής και στεγάζεται σε ιστορικό διατηρητέο μνημείο που κτίστηκε το 1900 με σχέδια του αρχιτέκτονα Όθωνα και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο το 1937 από τον Νικόλαο Παπαθεοδώρου, γράφω με το που φτάσαμε γύρω στις 2 μ.μ. χθες, τα “Πεταχτά” που διαβάζετε σήμερα. Πώς τα έστειλα στην εφημερίδα; Μην κάνετε περιττάς ερωτήσεις, σας απαντώ να για να χρησιμοποιήσω την φράση του γνωστού τοις πάσι, και εδώ(!), συμπολίτη μας Βασίλη Καλαϊτζή - Μουντάκι, όταν ερωτάται αν είναι καλά.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ συμμετέχει ο ....Β. Μέγας Βασίλειος στην 20μελή περίπου αποστολή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” στην Κομοτηνή, όπου άρχισαν χθες και συνεχίζονται σήμερα, υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων διήμερες εκδηλώσεις με τον γενικό τίτλο “Ελλάδα - Τουρκία: Η ειρηνική κληρονομιά του Ελευθερίου Βενιζέλου”. Αυτό έλειπε: Να λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, μην περιμένετε να σας πω τίποτα, σήμερα τουλάχιστον, για την Κομοτηνή, που μέχρι το 1920 άκουγε στο όνομα Γκιουμουρτζήνα, και για την ευρύτερη περιοχή, στην οποία επιστρέφω ύστερα από σαράντα περίπου χρόνια που έκαμα εδώ το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής μου θητείας.
ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι δεν την περπάτησα καθόλου, μέχρι την ώρα που γράφω τη στήλη πλην του ότι ένας ατέλειωτος χείμαρρος αναμνήσεων πλημμύρισε το μυαλό μου με το που την αντίκρισα μέσα από το πούλμαν που μας έφερε από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης. Και να την είχα περπατήσει πάντως, ο χώρος των “Πεταχτών” που περίσσεψε, γι’ άλλο πράγμα προορίζεται.
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ στη μνήμη του Γιώργη Μανουσάκη αύριο Κυριακή στις 11.30 π.μ. στην “Κωνσταντινουπολειάδα” της Νέας Χώρας. Κι αν ήθελα να μεταλάβω γι’ άλλη μια φορά τον λόγο του ποιητή, έτσι όπως η συγγραφέας Νένα Κοκκινάκη, η δρ Φιλολογίας Τασούλα Μαρομιχελάκη και προπάντων η ακριβή συντρόφισσα της ζωής του και εκλεκτή φιλόλογος Αγγελική Καραθανάση απ’ το δισκοπότηρο του έργου του θα τον προσφέρουν! Τι κρίμα που θα φτάσω ενώ θα έχει τελειώσει!
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ συγγραφέας διάβασε το πρωτόλειο έργο του στον Βίκτορα Ουγκώ, εκείνος του είπε: “Η λογοτεχνία κάνει εξαιτίας σας ένα μεγάλο βήμα”. “Σας ευχαριστώ πολύ”, απάντησε εμφανώς απόλυτα ικανοποιημένος ο επίδοξος συγγραφέας. “Γιατί μ’ ευχαριστείτε. Υπάρχουν βήματα μπροστά και βήματα πίσω”, απάντησε ο Ουγκώ.
“Ποιος είπε πως τα πάντα ρει;/ Ενα και μόνο ρέει απρόσκοπτα/ ορμητικά ζωογόνα, γεννώντας αδιάκοπα./ Ο μαύρος χρυσός που αυξάνει/ τα πολυψήφια νούμερα στις τράπεζες/ και στα θωρακισμένα χρηματοκιβώτιά μας/ ο κόσμος πρέπει να ‘ναι ενιαίος/ από γυαλί, χάλυβα και πετρέλαιο/ μ’ ένα ηλεκτρονικό ματάκι παντεπόπτη./ Ιδού ο στόχος της Δημοκρατίας/ στο νέον αιώνα. Ο πολίτης/ να ‘ναι ικανοποιημένος μ’ όσα έχει./ Χωρίς αντίρρηση/...”.
Από το ποίημα “Παγκοσμιοποίηση” του Γιώργη Μανουσάκη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)