ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Οπα...

Ε... λοιπόν, εγώ δεν πρόκειται να πέσω στην παγίδα -ειδικά σήμερα- να χαραμίσω τούτο τον χώρο για οτιδήποτε άλλο που αφορά στις καταγγελίες του στυλ: “...η Ελλάδα χρωστάει..., η Ελλάδα είναι τελευταία..., η Ελλάδα κινδυνεύει... κ.λπ., κ.λπ.” που σωρηδόν φτάνουν κατά της χώρας από τας Ευρώπας! Να αφήσω δηλαδή τον γάμο και να πάω για πουρνάρια...
Ασυζητητί θα πάω στον γάμο, τουτέστιν θα αφεθώ στην αύρα του τριημέρου, που δικαιωματικά αξίζει στη χώρα μας και κανένας άλλος ξενέρωτος βορειοευρωπαίος δεν πρόκειται να ζήσει στο μεδούλι του... ποτέ!
Η Ελλάδα το τριήμερο που μας πέρασε γλεντούσε με αποκορύφωμα την Καθαρά Δευτέρα που ήταν πάνω από τις λαγάνες και τσαλαβουτούσε τα χέρια της στις ταραμοσαλάτες... Ετρωγε χαλβά και έπινε τα κρασιά της, τα ούζα, τα τσίπουρα της, τις τσικουδιές και σκουτελοβάριχνε γενικώς κι αορίστως... στην υγειά της!
“Η φτώχεια θέλει καλοπέραση...” σκεφτόταν και κουτάλιζε τη φασουλάδα! Σηκωνόταν κι έριχνε κι έναν καλαματιανό, κάνα τσάμικο, κάνα μαλεβιζιώτη, ντάρι ντάρι στο γιαλό πετούν οι γλάροι, όπα κι άλα, κι άσπρο πάτο!
Κι όπως ξάσπριζε... ο πάτος για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, και απάνω στο... αμάν, χόρευε κείνο το βαρύ ζεμπέκικο που άλλος λαός ποτέ δεν θα χορέψει!
Γι’ αυτήν την αληθινή Ελλάδα -που δικαιούται τουλάχιστον να μη λησμονούμε ότι ακόμη υπάρχει- τούτος ο χώρος! Για την Ελλάδα που... οικογενειακά κι όποτε πλέον το μπορεί, συναντάται σε κυκλωτικούς χορούς και σε παρέες που δηλούν το θετικό της πρόσημο!
Για τούτο “τον τόπο, το μικρό, το μέγα” σήμερα ο λόγος! Για τη χώρα που οι ευρωπαϊκές αριθμομηχανές πάντα δείχνουν στο “μείον”, έστω κι αν δουλεύει από το πρωί έως το άλλο πρωί για να προλάβει να ξεχρεώσει τα κλεμμένα των ορισμένων της!
...”Ορισμένων” από μας, δυστυχώς! Αυτών που φωνάζουν πως είναι Ελληνες, μα κοροϊδεύουν τους ίδιους τους εαυτούς τους!