ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΚΥΡΙΕ, ΚΑΝΕ με να υπομένω, ό,τι δεν μπορώ να αλλάξω. Δώσε μου τη δύναμη ν’ αγωνίζομαι για ό,τι μπορώ ν’ αλλάξω. Χάρισέ μου στο τέλος σοφία για να ξεχωρίζω το ένα απ’ το άλλο. Προσευχή. Για όσους εξακολουθούν να προσεύχονται. Και μη ρωτήσετε που την βρήκα. Δεν θυμάμαι.

ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ για τους μισθούς, τα δώρα και τη διαιτησία, μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας συνεχίζεται. Για να δούμε τι θα βγάλει, αν θα βγάλει. Μια μικρή σπίθα είναι το ζητούμενο. Φτάνει όμως στην αναβροχιά μια μικρή ψιχάλα;

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ το καρότο. Καλή η συνταγή, με την έννοια ότι σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις είναι αποτελεσματική. Μόνο που τη σήμερον ημέρα στις αγορές τα καρότα είναι είδη πολυτέλειας και η τιμή πώλησής τους δεν πλησιάζεται, ενώ τα μαστίγια προσφέρονται δωρεάν.

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΔΕΝ πιάστηκαν μαλλί με μαλλί, όπως το ‘θελαν κάποιοι, και για την τηλεθέαση του πράγματος, η Βάσω Παπανδρέου και η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακόπουλου. Μια κουβέντα παραπάνω είπε η πρώτη και παρεξηγήθηκε η δεύτερη.

ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ήταν καρύδια και βροντούσανε, ενώ τα δικά μας είναι σύκα και δεν ακούγονται; Αυτό σε ελεύθερη απόδοση, και εν είδει ερωτήσεως, μιλώντας περί νομιμοποίησης παράνομων προμηθειών των νοσοκομείων, είπε η Βάσω. Σιγά το πράγμα.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ οι δημοσιογράφοι; Αυτό δα έλειπε, να μην πρέπει. Πάνω απ’ όλα εργαζόμενοι είναι. Είναι σωστό όμως να απεργούν την ίδια μέρα με όλους τους άλλους σε περιπτώσεις γενικής απεργίας; Κι αν απεργούν ποιοι θα καλύπτουν την απεργία; Αντιγραφή από “πεταχτό” που έγραψα στις 6 Μαΐου οι δύο τελευταίες ερωτήσεις.

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ... θηλυκός Σόλωνας, έστω και τηρουμένων των όποιων αναλογιών, η Λούκα Κατσέλη! Αλλο η πλήρης κατάργηση των χρεών (Σεισάχθεια) κι άλλο η όποια ρύθμιση των χρεών, χώρια που πίσω από την Λούκα υπάρχει κάποιος... Λουκάς!

ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ τα 100 ευρώ 99, το καταλαβαίνω. Να γίνονται 99,9, ας πούμε, ότι κι αυτό το καταλαβαίνω. Δέκα λεπτά του ευρώ ήταν παλιά 34 περίπου δραχμές, να μην ξεχνιόμαστε. Να γίνονται όμως και 99,99; Με τίποτα δεν μπορώ να το χωνέψω αυτό! Για τις αναγραφόμενες τιμές στις βιτρίνες μου μιλούσε ο φίλος μου.

ΝΙΚΟ, ΘΑ ΣΕ θυμούμαστε, μα όμως δεν θα κλαίμε/ και πάντα για μνημόσυνο, τραγούδια θα σου λέμε. Δεν ξέχασε το συναπάντημα των 30 χρόνων από το φευγιό για το άλλο ημισφαίριο της ζωής του Νίκου Ξυλούρη, ο μαντιναδολόγος της στήλης μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ/ του Παβλή/ οι πολλοί/... Εδώ σε θέλω Παβλή. Εγώ σκάρωσα, τρεις στίχους, με τρεις συλλαβές τον καθένα, αρχίζοντας την περιγραφή για τα που έγιναν πριν από τρεις μέρες στην αυλή σου. Μπορείς να συνεχίσεις και να τελειώσεις γράφοντας έξι στίχους με έξι συλλαβές τον καθένα;

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν διαφωνούσε κάποτε με τη γυναίκα του σχετικά με το χρώμα που έπρεπε να βάψουν το σαλόνι τους. Κόκκινο ήθελε ο πρόεδρος, κίτρινο η σύζυγος. Η συνέχεια και το τέλος κατά Παβλή Πολυχρονάκη έχει ως εξής: “Τον άλλο μήνα ο Αβραάμ σ’ όλους ανακοινώνει/ και να τονε πιστέψουνε θέλει καλά και σώνει./ Και λέει πως και στον πόλεμο συμβιβασμός υπάρχει/ κι αυτός, αντί για πόλεμο, Ειρήνη θέλει να ‘χει./ Γι’ αυτό και συμβιβάστηκε κι ως θέλει η κυρά του,/ αυτός θα βάψει κίτρινα κι αυτά τα... σώβρακά του”.

“Τη νύχτα ανάψαμε τα λαδοφάναρα/ και πήραμε τους δρόμους, ρωτώντας τους διαβάτες./ Φορούσε λέγαμε, ένα φόρεμα στο χρώμα κάθε ονείρου./ Δεν την είδατε;”
Από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου “Στα περιθώρια του χρόνου”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)