ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Τ’ ΑΓΙΟΥ Βλάση σήμερα κι ο νους μου πηγαίνει, γράφοντας τη στήλη και στου Βλάση, μια τοποθεσία στο Νίππος (γνωστή και απ’… τον κούμο μου) που βιγλίζει όχι μόνο όλον τον Αποκόρωνα, αλλά και όλο τον Νομό Ρεθύμνης. Μακράν το καλύτερο μέρος του κόσμου, επιμένει να λέει ότι είναι ο πρώτος μόνιμος κάτοικός του, ο Τζορτζ. Απ’ την εκκλησία του Αγίου Βλάση που υπήρχε, λένε, κάποτε εκεί, πήρε τ’ όνομά του… Μεγάλη ιστορία για κάποια άλλη φορά ίσως…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΣΤΟ ΑΝΕΓΝΩΡΟ τα καφενεία είχαν χωριστεί ανάλογα με τα πολιτικά φρονήματα των καφετζήδων. Για την ακρίβεια, δεν είχαν χωριστεί μόνο τότε· η παράδοση έσερνε από τον τελευταίο καιρό της Τουρκοκρατίας, από την εποχή των Καραβανάδων και των Ξυπόλυτων, των δύο αντίπαλων κομμάτων. Κι αργότερα, στα χρόνια της Αυτονομίας, Βενιζελικοί και Πριγκιπικοί. Πάλι Βενιζελικοί και Βασιλικοί μετά την Ενωση. Και όταν κέρδιζε κάποιο κόμμα, οι οπαδοί του έπαιρναν άδειες ντενέκες και πήγαιναν όλοι μαζί έξω από τα αντίπαλα καφενεία”.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το μυθιστόρημα του Νίκου Ψιλάκη “Δυο φεγγάρια δρόμο” (εκδ. “Καρμάνωρ”, Ηράκλειο 2013) που παρουσιάστηκε πρόσφατα στα Χανιά το πρώτο σημερινό “πεταχτό”. Και με αφορμή τις επερχόμενες διπλές (ή μήπως τριπλές;) εκλογές του Μαΐου.

ΕΝΤΑΞΕΙ πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές των χωριστών καφενείων όμως… ο διχασμός, ίδια Λερναία Υδρα, στον βάλτο της ελληνικής κοινωνίας, σηκώνει τελευταία ολοένα και περισσότερο τα εννιά του κεφάλια. Ασχετοι με το αντικείμενο οι παριστάνοντες τους Ηρακλείς και είδος εν ανεπαρκεία οι Ιόλαοι…

ΕΚΛΟΓΕΣ η χαρά του Ελληνα. Εκλογές και ξερό ψωμί. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, ένας – ένας χωριστά κι όλοι μαζί, μην περιμένουμε καλλιμέντο, μου είπε προχθές, σε γενομένη κουβέντα που κάναμε, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Για να προσθέσει με έμφαση: Ολο αλλάζει ο Μανωλιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς!…

Τ’ ΑΓΙΟΥ Βλάση σήμερα κι ο νους μου πηγαίνει, γράφοντας τη στήλη και στου Βλάση, μια τοποθεσία στο Νίππος (γνωστή και απ’… τον κούμο μου) που βιγλίζει όχι μόνο όλον τον Αποκόρωνα, αλλά και όλο τον Νομό Ρεθύμνης. Μακράν το καλύτερο μέρος του κόσμου, επιμένει να λέει ότι είναι ο πρώτος μόνιμος κάτοικός του, ο Τζορτζ. Απ’ την εκκλησία του Αγίου Βλάση που υπήρχε, λένε, κάποτε εκεί, πήρε τ’ όνομά του… Μεγάλη ιστορία για κάποια άλλη φορά ίσως…

ΜΕΡΑ 8Η σήμερα χωρίς σταθερό τηλέφωνο και βέβαια χωρίς ίντερνετ, η ευρύτερη περιοχή που μένω, λόγω καλωδιακής βλάβης. Υπομονή! Μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας, λέει, πριν να περάσουν 15 μέρες δηλαδή, η βλάβη θα αποκατασταθεί. Το ωραίο του πράγματος. Δεν πρόλαβα να δώσω τη βλάβη απ’ το κινητό μου και μου τηλεφώνησαν από κάποια εταιρεία υποθέτω, για να βαθμολογήσω απ’ το 1 μέχρι το 5 τις υπηρεσίες του ΟΤΕ…

ΝΙΚΟ Ψιλάκη, δημοσιογράφο – συγγραφέα, Ηράκλειο: Ο απόηχος απ’ την παρουσίαση του μυθιστορήματός σας “Δυο φεγγάρια δρόμος” καλά κρατεί ακόμα στα Χανιά. Εχει πολλά να γράψει κανείς γι’ αυτό. Μένω σ’ αυτό που κι εσείς κατά την παρουσίασή του είπατε. Οτι ο καθένας από μας που έζησε τη δεκαετία του 1950 στην κρητική ύπαιθρο χώρα αναγνωρίζει στο Ανέγνωρο το δικό του χωριό. Τόσο μακρινή, μα και τόσο κοντινή, μόλις “δυο φεγγάρια δρόμο” η απόσταση μέχρι τ’ Ανέγνωρο!

“ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ τον τιμούν (σ.σ. τον Αγιο Βλάση) περισσότερο οι κάτοικοι των περιοχών στις οποίες υπάρχει ναός του. Παλαιότερα οι κτηνοτρόφοι έκαναν τάματα για τα ζώα τους και αφιέρωναν ζώα στην εκκλησία κατά την ημέρα της γιορτής του. Ακολουθούσαν μικροί πλειστηριασμοί, τα ζώα κατακυρώνονταν υπέρ των τελευταίων πλειοδοτών, οι οποίοι, όμως δεν τα θυσίαζαν, αλλά τα έπαιρναν στο κοπάδι ή στο σπίτι τους ως οικόσιτα. Τα θεωρούσαν ευλογία του Αγίου. Περισσότερο όμως τον τιμούσαν στην Κρήτη οι έγκυες γυναίκες. Προφανώς η παρετυμολογική συνείδηση του λαού μας τον συνέδεσε με τα βλαψίδια της εγκυμοσύνης. Είναι δηλαδή ο Αγιος που μπορεί να αποτρέψει τα βλαψίδια και γενικά τις βλάβες”. Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες της Κρήτης” του Νίκου Ψιλάκη (εκδ. “Καρμάνωρ”).

“Μια πινακίδα, μνήμες συναρμολογούν το κενό τους./ Η απαγωγή μου από το χρόνο/ Φωνές στη γεωμετρία της ύλης, δεν τις ακούς;/ Μια πινακίδα με εγχάρακτες υπογραφές του χρόνου/ Μου φέρνει την αποχή για να συναρμολογήσω./ Τις ηττημένες λέξεις./ Ψηλαφίζω το πρότυπο της φωνής μου/ Με συλλαβές εγχάρακτες/ Πληγωμένες”.
Το ποίημα “Η απαγωγή μου” (Ασκηση ετοιμότητας σε μιαν ενεπίγραφη πήλινη πινακίδα) του Νίκου Ψιλάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (11.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-57/#ixzz2t2DQoQZ9
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook