ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΔΕΝ ΕΧΩ το δικαίωμα να πω πως δε με νοιάζει/ που τη Μεσόγειο διάλεξαν με κόλαση να μοιάζει”. Η μια απ’ τις δυο μαντινάδες που μου υπαγόρευσε, μέσω κινητού, ο και καλός μου φίλος παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης. Πάνω στο ίδιο θέμα, και σαν συνέχεια της πρώτης, η δεύτερη: “Στσ’ απλοκαμούς τση ρύπανσης μια μαχαιριά θα δώσω/ γιατί χρωστώ το στις γενιές Μεσόγειο να σώσω”. Φωνή λαού, οργή θεού!

Δε'ιτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ” ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του συμπολίτη μας Χριστόφορου Δ. Σκλαβενίτη που κυκλοφορήθηκε πρόπερσι. Τι ταξίδι κι αυτό, το ταξίδι με τα όνειρα, τα όνειρά μας! “Τ’ αμετανόητα όνειρά μας”, όπως και ο, και κοινός μας φίλος, μακαρίτης σήμερα, ποιητής Κώστας Θεοφάνους είχε γράψει “Στον αστερισμό του Καρκίνου”.

“ΔΕΝ ΕΧΩ το δικαίωμα να πω πως δε με νοιάζει/ που τη Μεσόγειο διάλεξαν με κόλαση να μοιάζει”. Η μια απ’ τις δυο μαντινάδες που μου υπαγόρευσε, μέσω κινητού, ο και καλός μου φίλος παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης. Πάνω στο ίδιο θέμα, και σαν συνέχεια της πρώτης, η δεύτερη: “Στσ’ απλοκαμούς τση ρύπανσης μια μαχαιριά θα δώσω/ γιατί χρωστώ το στις γενιές Μεσόγειο να σώσω”. Φωνή λαού, οργή θεού!

ΛΕΦΤΑ υπήρχαν, πετρέλαιο δεν υπήρχε κατά τον Γιώργο Παπανδρέου. Κατά τον Αντώνη Σαμαρά λεφτά δεν υπάρχουν και πετρέλαιο υπάρχει. Αφού υπήρχαν λεφτά, τι να το κάνουμε το πετρέλαιο, η βάση της τοποθέτησης του πρώτου. Αφού δεν υπάρχουν λεφτά, πρέπει να υπάρχει πετρέλαιο, η βάση της τοποθέτησης του δεύτερου.

ΚΑΝΩ ένα κόμμα ψαρεύοντας στα θολά νερά του ποταμού ή ψαρεύω στα θολά νερά  του ποταμού κάνοντας ένα κόμμα. Και το ένα και το άλλο. Ο καλόγερος μπορεί και να προσεύχεται καπνίζοντας και να καπνίζει προσευχόμενος.

ΠΟΛΛΗ κουβέντα για την περίφημη “Ελιά” της Κεντροαριστεράς τελευταία. Αν έχει ή δεν έχει δάκο, αν ξεράθηκε ή δεν ξεράθηκε, αν ευδοκιμήσει ή δεν ευδοκιμήσει σε τελευταία ανάλυση…. Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

ΜΕΓΑΛΗ, τεράστιας σημασίας, η νίκη του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την περασμένη Τρίτη το βράδυ, καμία αντίρρηση. Το γεγονός, ωστόσο, ότι στην αρχική ενδεκάδα της θρυλικής ομάδας του Πειραιά αγωνίστηκαν δυο μόνο Ελληνες παίχτες (άντε τρεις, αν υπολογίσουμε εκτός από τους Μανωλά – Μανιάτη και τον Χολέμπας) δεν μου άρεσε. Μέχρις ενός σημείου, όλα καλά, από εκεί και πέρα…

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ Δ. Σκλαβενίτη, γλύπτη, κεραμίστα, συγγραφέα, ποιητή, Χανιά: Σας ευχαριστούμε εκ βαθέων και διά της στήλης, για το όντως “σημαντικό από πολλές απόψεις” βιβλίο σας “Μοιρολόγια Πόρου Λευκάδας” (Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, 2012) και την ποιητική σας συλλογή “Ταξίδι με τα όνειρα” (Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2012) που είχατε την καλοσύνη να μας στείλετε με ιδιαίτερα θερμές αφιερώσεις. Εχει να πει πολλά και για τα δυο αυτά  βιβλία σας κανείς, Δάσκαλε! Και βέβαια για την όλη παρουσία και προσφορά σας, μια ολόκληρη ζωή στον τόπο μας. Οσα, όμως, κι αν πει, λίγα θα ’ναι! Μπορούμε να κάνουμε άπειρα ταξίδια με τα όνειρά σας!

“ΕΙΧΑΜΕ σταματήσει με το Σικελιανό απέξω από τη Σπάρτη. Είχε πάρει το μάτι μας ένα παράξενο λουλούδι απάνω σ’ ένα φράχτη και καθίσαμε να το κόψουμε. Τα παιδιά μαζώχτηκαν γύρω μας. “Πώς το λένε αυτό το λουλούδι;” ρωτούν. Κανένας δεν ήξερε. Τότε πετιέται ένα μελαχρινό αγοράκι. “Η θεία το Λενιό θα ξέρει!”, είπε. “Πήγαινε να τη φωνάξεις!”, του λέμε. Το αγοράκι έτρεξε προς την πολιτεία κι εμείς περιμέναμε κρατώντας το λουλούδι. Το καμαρώναμε, το μυρίζαμε, μα ήμαστε ανυπόμονοι, λαχταρίζαμε τη λέξη. Και να, σε λίγο το παιδί έφτασε. “Η θεία το Λενιό”, είπε, ’πέθανε προχτές. Η καρδιά μας σφίχτηκε. Νιώσαμε πως είχε πεθάνει μια λέξη· πέθανε και δεν μπορεί κανένας πια να την τοποθετήσει σ’ έναν στίχο και να την κάμει αθάνατη. Τρομάξαμε. Ποτέ θάνατος δε μας φάνηκε τόσο ανεπανόρθωτος. Κι αφήκαμε το λουλούδι απάνω στο φράχτη, απλωτά, σαν πτώμα”. Νίκος Καζαντζάκης (Ταξιδεύοντας Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-Μοριάς).

“Σφιχτά τα δέσαμε στο στήθος μας./ Και προχωράμε,/ -σταυρούς και χαϊμαλιά,/ πληγή μας και καμάρι/ και χαρά μας-/ τα φοράμε,/ Τ’ αμετανόητα όνειρά μας./ Ετσι, όπως περνάμε, στολισμένοι,/ σε μερικούς φαινόμαστε φιλόδοξοι/ κι εγωιστές./ Σ’ άλλους ανόητοι/ και ονειροπαρμένοι./ Πικροί κι αμετανόητοι./ Πεισματικά μικρά παιδιά/ και ποιητές…/ Εμείς, τους κοιτάζουμε απλώς,/ περνώντας μες τα όνειρά μας τυλιγμένοι./ Με τρυφερά λουλούδια και με λόγχες στην καρδιά./ Συγκαταβατικά χαμογελώντας./ Ξένοι./ Κι ούτε μας αγγίζουνε τα λόγια τους./ Ποτές”.
Από το ποίημα “Τα όνειρά μας” του Χριστόφορου Δ. Σκλαβενίτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)1

Χανιώτικα νέα (28.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-67/#ixzz2ucXrc4D2
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook