ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Τιμή και χαρά μεγάλη για μένα η παρουσία όλων στην παρουσίαση της ΚΑΖΟΒΑΡ Και βέβαια πηγές αλλεπάλληλων συν-κινήσεων. Κορυφαία, ωστόσο, ο ερχομός του φίλου ποιητή Αλέξη Ζερβάνου με το ΠΙ (!), με τη βοήθεια της γυναίκας του της Μορφούλας. Αναφέρθηκα ξεχωριστά σ’ αυτόν κατά την αντιφώνησή μου…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΟΛΛΕΣ οι συγκινήσεις προχθές κατά την παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής “ΚΑΖΟΒΑΡ” στον ξετρουλιαχτό από κόσμο αύλειο χώρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”. Τιμή και χαρά μεγάλη για μένα η παρουσία όλων. Και βέβαια πηγές αλλεπάλληλων συν-κινήσεων. Κορυφαία, ωστόσο, ο ερχομός του φίλου ποιητή Αλέξη Ζερβάνου με το ΠΙ (!), με τη βοήθεια της γυναίκας του της Μορφούλας. Αναφέρθηκα ξεχωριστά σ’ αυτόν κατά την αντιφώνησή μου…

“ΕΝΑ ΠΙΘΗΚΟΣ συλλογιέται”, ο τίτλος της τρίτης ποιητικής συλλογής του Αλέξη Ζερβάνου που κυκλοφορήθηκε το 1982 απ’ τον “Φιλιππότη”. Επιστρέφω συχνά σ’ αυτήν. Αυτή κι αν είναι “προφητική” ποίηση!

“ΒΛΕΠΕΙΣ ανθρώπους γύρω σου/ ν’ αγκομαχούν να πέφτουν/ ν’ απλώνουνε τα χέρια τους/ σε άναστρο ουρανό”… Διαχρονικοί οι στίχοι του ποιητή, που “εκφράζουν” τους συλλογισμούς του “τρελαμένου” απ’ τη φρίκη πίθηκου. Ηταν το μόνο ζώο του ζωολογικού κήπου της Νυρεμβέργης που έμεινε ζωντανό, όταν… επί τη λήξει του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία παραδίνονταν στις φλόγες και ο Χίτλερ αυτοκτονούσε… Ν’ αλλάξουμε όμως θέμα.

ΝΑ ’ΤΑΝ όλοι οι πολιτιστικοί χώροι προσβάσιμοι για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, όπως είναι ο χώρος του Ιδρύματος “Βενιζέλος”! Μου το είπε με παράπονο η κυρία Μορφούλα. Ζητάει “μεγάλα” πράγματα; Τόσο δύσκολο πράγμα είναι, λέμε τώρα, η κατασκευή μιας ράμπας;

ΩΣΤΟΣΟ πλέουν σε πελάγη… εθνικής περηφάνιας οι απανταχού στον κόσμο Ελληνες, περιμένοντας τον μεθαυριανό αγώνα της “Ελλαδάρας” μας με την Κόστα Ρίκα. “Με το κρασί της πρόκρισης οι Ελληνες μεθάνε/ επόμενος αντίπαλος η Κόστα Ρίκα θα ’ναι”. Τα λέει όλα με τον δικό της τρόπο η μαντιναδολόγος μας η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη.

ΚΙ ΑΛΛΗ μια μαντινάδα, με άλλο θέμα, κατ’ εξαίρεση σήμερα Παγκόσμια ημέρα κατά των Ναρκωτικών χθες και ο φίλος μοναχός δεν το ξέχασε. “Τα θολωμένα μάτια τους λίγη ζωή πασχίζουν/ να δουν, αλλά το θάνατο με θλίψη αντικρίζουν”. Η μαντινάδα που μου έστειλε από προχθές επί του θέματος. Για προβληματισμό…

ΚΑΠΟΤΕ όταν ο πατέρας του έστειλε τον Επιμενίδη να ψάξει για κάποιο πρόβατο στο χωράφι τους, αυτός περιπλανήθηκε και μπήκε σε ένα σπήλαιο, όπου ξάπλωσε και κοιμήθηκε για πενήντα εφτά χρόνια. Οταν ξύπνησε, άρχισε πάλι να ψάχνει για το πρόβατο, γιατί νόμιζε, πως είχε πάρει έναν μικρό υπνάκο. Επειδή όχι μόνο δεν το έβρισκε, αλλά και το χωράφι του είχε περάσει σε άλλον ιδιοκτήτη, γύρισε στην πόλη απορημένος. Οταν έφτασε στο σπίτι του, τον ρωτούσαν ποιος είναι. Τελικά, βρήκε τον νεότερο αδερφό του γέροντα πια απ’ τον οποίο έμαθε όλη την αλήθεια. Το πράγμα έγινε γνωστό σε όλους τους Ελληνες, που τον θεώρησαν εκλεκτό των θεών. Γι’ αυτό όταν οι Αθηναίοι αρρώστησαν από πανούκλα, κάλεσαν με υπόδειξη της Πυθίας τον Επιμενίδη να καθαρίσει την πόλη. Αυτός μόλις έφτασε στην Αθήνα, πήρε κάμποσα πρόβατα, άσπρα και μαύρα και τα πήγε στον Αρειο Πάγο. Εκεί τα άφησε ελεύθερα αφού υπόδειξε να παρακολουθήσουν που θα κοιμηθεί το καθένα και στο κάθε συγκεκριμένο σημείο να κάνουν θυσία στον τοπικό θεό. Με αυτόν τον εξιλασμό σταμάτησε το κακό. Δεν πέρασε όμως πολύ καιρός αφότου επέστρεψε στο σπίτι του και πέθανε σε ηλικία 157 ετών. Σύμφωνα με τους Κρητικούς έζησε 299 χρόνια, ενώ ο Ξενοφάνης μεταφέρει την πληροφορία που άκουσε πως έζησε 154 χρόνια. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Είναι βαρύ και δύσκολο/ τα πόδια σου να σέρνεις/ στου βούρκου τα βαλτόνερα/ με τον πνιγμένο ήλιο./ Βλέπεις ανθρώπους γύρω σου/ ν’ αγκομαχούν, να πέφτουν/ ν’ απλώνουνε τα χέρια τους/ σε άναστρο ουρανό./ Βουλιάζουν γύρω τα κορμιά/ με σκοτωμένα όνειρα,/ χωρίς φτερά κι ελπίδες/ και απορείς πως χάθηκαν/ εκείνα τα παιδιά/ που σπέρνανε στον άνεμο/ στάχυα για τους σπουργίτες/ τ’ αγέρωχα τραγούδια τους/ που σκάλωναν στα σύννεφα/ στα φύκια τ’ ουρανού,/ να φέρνουν μ’ αστραπόβροντα/ νερό στα περιστέρια/ και φως στις βρύσες του Θεού.”.
Από την ποιητική συλλογή (σύνθεση) του Αλέξη Ζερβάνου “Ενας πίθηκος συλλογιέται”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.06.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-123/#ixzz35pvdeYMs
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook