ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Τα λόγια του ποιητή Αλέξη Ζερβάνου
Οι Παναγίες του Παπαδιαμάντη
Η αλληλογραφία μας (Μανὀλη Μακριδάκη)
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Τα λόγια του ποιητή Αλέξη Ζερβάνου

«Τα λόγια του ποιητή/ είναι από φλόγα και σίδερο/ κι όμως γλιστράνε στις καρδιές/ όπως το ψάρι στο βυθό της θάλασσας./ Είναι τραγούδι όλο οργή/ για τα σκουλήκια του βάλτου,/ άτρεμη δύναμη της αγρύπνιας του/ μεσ’ στη μεγάλη νύχτα./ Τα λόγια του ποιητή/ χτίζουν την πέτρα και το μάρμαρο/ για να υψώσουν τους βωμούς της λατρείας/ και πάνω στα καράβια που αποδημούν/ αποθέτουν ένα λησμονημένο χρέος./ Το παγωμένο φως του φεγγαριού/ δεν σκαλώνει στου λογισμού το κάστρο/ και η ζεστή του πίστη για τον άνθρωπο/ φυτρώνει σαν κυκλάμινο στο χιόνι./ Τα λόγια του ποιητή είναι τραγούδι ατέλειωτο/ για την αγάπη και τον άνθρωπο/ -ασπίδα της φριχτής μελαγχολίας-/ Είναι ολόφωτες φτερούγες/ πάνω από κάμπους και γυμνή γη/ πάνω από ποτάμια και βαλτονέρια/ Ο βουερός άνεμος του βοριά/ κι ο άνεμος του νότου/ γίνονται χάλκινα βούκινα/ στους δρόμους των ανθρώπων/ κι ανοίγουν τα βλέφαρα της μέρας./ Τα λόγια του ποιητή -του πολέμαρχου-/ είναι γραμμές από σημαίες και λάβαρα». Το ποίημα “Τα λόγια του Ποιητή” του Αλέξη Ζερβάνου (απ’ την ποιητική συλλογή “Γυάλινος Κρατήρας”).

Κερί στη μνήμη του Κώου στην καταγωγή και κατ’ επιλογήν του συμπολίτη μας ποιητή Αλέξη Ζερβάνου, σαράντα ακριβώς μέρες απ’ το φευγιό του για τις κορφές του Επουράνιου Παρνασσού, το ποίημά του “Τα λόγια του Ποιητή”. Απ’ όλους που έχουμε γευθεί, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, την ποίησή του. Και σαν προτροπή να τον μνημονεύουμε! Οπως τον Διονύσιο Σολωμό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη…


Οι Παναγίες του Παπαδιαμάντη



«Γλυκειά Παρθέν’, αξίωσέ με/ να ’ρθω και πάλι στο ναό σου,/ όπου φυσά γλυκά η αύρα/ στα πλατάνια τα θεόρατα/ κάτω στο ρέμμα, που η πηγή κελαρύζει/ κι απάνω θροΐζει η αύρα μαλακά./ Ολος ο ήλιος λάμπει στο θόλο/ του ωραίου ναού σου με τα πιατάκια τα ποικιλμένα/ κι ευωδιάζ’ η μύρτος κι η δάφνη ολόγυρα, κι η βρύση κελαδεί/ στην αυλή, που ανθεί ο λιβανωτός κι η μύρτος». Από το ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη “Στην Παναγία την Κεχριά”.

«Εις όλην την Χριστιανοσύνη/ Μια είναι μόνη Παναγία αγνή,/ κόρη παιδίσκη, Άσμα των Ασμάτων,/ χωρίς Χριστόν, θείο παιδί, στα χέρια,/ και τρεφομένη με αγγέλων άρτον!/ Εσύ ’σαι η μόνη Παναγία Κουνίστρα,/ που εφανερώθης στης Σκιάθου το νησί,/ εις δένδρον πεύκου επάνω καθημένη,/ κ’ αιωρουμένη εις τερπνήν αιώραν,/ όπως αι κορασίδες συνηθίζουν…/ Εφανερώθης, κι όλος ο λαός/ μετά θυμιαμάτων και λαμπάδων/ εν θεία λιτανεία σε παρέπεμψε -/κ’ εσήκωσεν ωραίον λευκόν ναόν,/ που σε πιατάκια ελληνικά σου στόλισε!..». Από το ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη “Στην Παναγία την Κουνίστρα”.

«Ωραίος ο ναός, το τέμπλο ωραίο,/ ωραία τα λαμπρά τα εικονίσματα,/ ωραίες κι οι νορίτισσες που εκκλησιάζονται,/ όλα ωραία./ Στολισμένο το τέμπλο με χρυσές ποδιές,/ στολισμένος ο χορός και τα στασίδια με μυρτιές και δάφνες,/ στολισμένες κι οι κόρες που πηγαίνουν να εκκλησιασθούν στην Παναγία./ Αριστερά στο τέμπλο στέκεται/ η εικόνα σου η μεγάλη θεόρατη/ όλη ασημένια όλη, Παναγία μου,/ με τ’ ασημοκάντηλά της./ Απάνω στην εικόν’ αφιερώματα/ κρέμονται, καραβάκια, γολετίτσες,/ καΐκια, βάρκες, μπάρκα τρικάταρτα,/ όλ’ αφιερώματα των πλοιάρχων./ Κι οι καπεταναίοι οι παλαιοί/ καθένας έχει στο ναό βαλμένο/ από ένα λίθο· και καθένας έχει/ ένα στασίδι γύρω – γύρω στο δεσποτικό/ και γύρω – γύρω στο παγκάρι όλοι τους». Το ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη “Στην Παναγία τη Σαλονικιά”.

Τρία αποσπάσματα από ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη αφιερωμένα στην Παναγία, με αφορμή τη μεγάλη γιορτής της Κοίμησής της σε τρεις μέρες. Και σπουδαίος ποιητής ο Άγιος της Λογοτεχνίας μας, ο μεγαλύτερος, κατά κοινή ομολογία, νεοέλληνας πεζογράφος…



Η αλληλογραφία μας: Μανόλη Ι. Μακριδάκη, πρόεδρο Συλλόγου Φρεδιανών Αττικής
“Η Ευαγγελίστρια”, Αθήνα

Θαύμα της Παναγίας, της Φρεδιανής Βαγγελίστρας, η συνέχιση για 36ο (!) χρόνο έκδοση της “Φωνής των Φρεδιανών”, όπου καταγράφονται αγαπητικά “τα πάντα όλα”, που έχουν να κάνουν με τον Φρε και τους Φρεδιανούς. Χαρά στο κουράγιο σου! Με αφορμή το τελευταίο, με αριθμό 140 (Γενάρης – Ιούνης 2016) φύλλο, που έχει σαν κύριο θέμα του τη φετινή γιορτή της Ευαγγελίστριας η αναφορά. Και αν θα χαίρεται η ψυχή του Πάρι Κελαϊδή! Εδώ και αν ισχύει η παροιμία που λέει «με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!».

Χανιώτικα νέα (12.08.2016)