ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ: 

ΜΙΑ ΜΑΓΕΥΤΡΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Γράφει οΣταμ. Απ. Αποστολάκης* 
Μελετώντας και απολαμβάνοντας τη νέα ποιητική συλλογή του αγαπητού μας Βαγγέλη, πέμπτη στη σειρά, ύστερ’ από το περιεκτικότατο βιογραφικό του, στη δεύτερη σελίδα όπου πληροφορούμαστε ότι τα ποίηματά της “γράφτηκαν πριν από την εισβολή του κορωνοϊού- τα περισσότερα: Δεκέμβρη 2019 και Ιανουάριο 2020” κι ο κορωνοϊός δεν επέτρεπε… έκδοσή τους. Ευτυχώς, για την ώρα τα χαιρόμαστε από ψηφιακή έκδοση ωστόσο – συν Θεώ- θα ‘ρθει και η έντυπη…
Χαιρόμαστε λοιπόν “Τα χελιδόνια του Μοναχού”, όπως μας τα εξασφάλισεν ο γιος μας “νά ναι πάντα καλά” με τα μέσα του δικηγορικού του γραφείου. Καμαρώνουμε εξ αρχής την αφιέρωση: “Ονομαστικά, στα εγγόνια του!” Μεγάλη ευτυχία- δώρα Θεού!”
Στεκόμαστε στη σελ. 11, όπου το πρώτο ποίημα της συλλογής, με τον τίτλο: “Τα χελιδόνια του Μοναχού”, και το απολαμβάνουμε ψιθυριζοντάς το:
“Οσο αγαπώ τον θεό,
τόσο τον γνωρίζω,
κι’ όσο τον γνωρίζω,
τόσο αγαπώ τα πλάσματά Του,
είπε ο ηγούμενος στον μοναχό
και του ζήτησε
να το επαναλάβει.
Οσο γνωρίζω τα πλάσμα του Θεού
τόσο τα αγαπώ
κι όσο τα αγαπώ,
τόσο γνωρίζω το Θεό,
απάντησε ο μοναχός.
Ο ηγούμενος χαμογέλασε.
Μόνοι μάρτυρες
τα πρώτα χελιδόνια της άνοιξης” (σ. 11)
Και προχωρούμε παρακάτω, στη σ. 12 “Ευαγγελισμός” στη σελ. 13 “Αγγελία” στη σ. 14 “Περί ευθύνης” και στη σελ. 15 “Αναστάσιμο”, ενώ στη σ. 16 “Το τάξιμο τ’ Αη – Γιώργη” και προχωρώ με τη βεβαιότητα ότι ο Ποιητής Βαγγέλης με τη συλλογή του αυτή, μας βεβαιώνει και για άλλο του χάρισμα- λειτούργημα, αυτό του ιεροψάλτη!
Αναγνώστης λοιπόν, ο ξεχωριστός μας φίλος Βαγγέλης κι όχι μόνο στο Νίππος. Και τυπικάρης βέβαια:
“Τροπαιοφόρος Μεγαμάρτυς Γεώργιος,
πρεσβεύω Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τας ψυχάς υμών.
Τάξιμό του να ψάλλει,
την ημέρα της γιορτής του,
σε πρώτο πρόσωπο,
μετά τη Μικρή Είσοδο,
το απολυτίκιό του” (σ.16)
Παίρνω σελίδα- σελίδα τη μαγεύτρα αυτή συλλογή του Βαγγέλη, λέω να μη γράψω κανένα σχόλιο, τα είπαν εξάλλου όλοι οι άλλοι πιο πριν (Κ. Λαγουδιανάκης, Ν. Βαβουλές, Μ. Λεφάκης, Γιάννης Φίλης, Γ. Τζαμανάκης, Κ. Καρούσος, Πόπη Ντουντουλάκη, κ.α. πολλοί), όμως μπορώ να μην ξαποστάσω, συμπροσευχόμενος με τον Ποιητή ψιθυρίζοντας το ποίημα “Των Ειρηναίων” της σ. 39, όπου ψάλλει:
“Κατεβαίνει τη σκάλα
που ενώνει τον ουρανό με τη γη
ο Παππούς.
Την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος.
Συνήθεια πια
η συνάντησή των,
επί την ηλίου δύσιν,
για να ψάλλουν μαζί
Το: Φως ιλαρόν
και να πούνε
τα νέα των.

Ν’ αργήσει η ώρα
που θα βρεθούνε για πάντα μαζί.
Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς
από τον Θεό-
περισσεύουν οι ανάγκες
των ζώντων! (σ. 39)
Χαίρεσαι τις αναμνήσεις του Βαγγέλη στην Ι.Μ.Κ.Σ. των χρόνων τ’ αγιασμένου Παππού Ειρηναίου, του Πρωτοσύγγελού Του, Ειρηναίου Αθανασιάδη, του νυν Αρχιεπισκόπου Κρήτης και επαναλαμβάνεις κι εσύ συμπροσευχόμενος, τον λόγο του Ποιητή Βαγγέλη: “Ν’ αργήσει η ώρα, που θα βρεθούν για πάντα μαζί. Το ζητά ο αγιασμένος Παππούς, από το Θεό, γιατί “περισσεύουν οι ανάγκες των ζώντων, που Τον έχουν χρεία, τον έχουν: Πατέρα, Στήριγμα κι απαντοχή των, στις δυσκολίες της πορείας των”!
Εξήντα (60) αριστουργήματα στη συλλογή “Τα Χελιδόνια του Μοναχού” που κρατάμε στα χέρια μας. Σταθήκαμε σε δύο τρία μόνο, σήμερα. Θα βρεθεί ευκαιρία, μια άλλη φορά, να επανέλθουμε. Ως τότε για σας, φροντίζοντας να τη χαρείται, γιατί τ’ αξίζει!

* δάσκαλος - λαογράφος

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 21.8.2020)