ΕΛΕΝΗ ΧΩΡΕΑΝΘΗ - ΜΑΡΙΟΝ ΧΩΡΕΑΝΘΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο
Η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει, υπογραμμίζει με τις πέντε ξεχωριστές καλοκαιρινές “σύγχρονες” ζωγραφιές της η και συγγραφέας, ζωγράφος κόρη της Μάριον, που επίσης μου έστειλε η πρώτη.Το καλοκαίρι, το ελληνικό καλοκαίρι, παρά τα προβλήματα, συνεχίζεται, “τονίζουν” με έμφαση και οι δύο.Καλοκαιρινός μήνας ολόκληρος ο Αύγουστος, κι ας λέει μια ελληνική παροιμία ότι είναι “η άκρα του χειμώνα”…
Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου για τη συνεργασία, Ελένη και Μάριον!
Ο κύκλος του νερού
Το καλό νερό μια μέρα
του καλοκαιριού ζεστή
κίνησε για τον αιθέρα
συννεφάκι να γενεί.
Και με τον καιρό φουσκώνει,
μαύρο γίνεται, κι ευθύς
αστραποβροντάει, θυμώνει
και τρομάζει όλ' η γης!
Ρίγη ζώνουν το κορμί της,
μύρια στοματάκια ανοιεί
στην απέραντη έκτασή της
το βροχόνερο να πιει.
Ξεχειλίζουν τα ποτάμια,
κι οι θολές νεροσυρμές
αυλακώνουνε τα τζάμια,
πλημμυρίζουν οι στεριές.
Οι πηγούλες αναβλύσαν
κι ως τα σπλάχνα της η γης
εποτίστη. Και γεμίσαν
τα κανάλια της πηγής.
Η ριζούλα
Μέσα στο βαθύ το χώμα
χώνει το μικρό της στόμα,
πίνει δροσερό νεράκι
και τροφή για το κορμάκι.
Οι φλεβίτσες της το πάνε
στα κλωνάρια το κερνάνε
και στα φύλλα δεν θ' αργήσουν
οι ηλιαχτίδες να το ψήσουν.
Απ' τα φύλλα θα γυρίσει
το κορμί της να ταϊσει,
τα τραφούν τα λουλουδάκια
και να γίνουν καρπουδάκια.
Μικρό πουλί
Μικρό πουλί,
που τρέμει το φτεράκι σου
κι αντίς φιλί
πονάει το κορμάκι σου,
Πάρε δροσιά
και χρώμα από το νάρκισο,
για φορεσιά
πλατύφυλλο, δασύ κισσό
κι αποσπερνά
στόλισε τα μαλλάκια σου
καθώς περνά
η νύχτα στα ματάκια σου
Πουλί φτωχό,
που τρέμεις μες τον άνεμο
ολομόναχο
καρτέρεψε στο απάνεμο
να ρθει το φως
στην πίκρα μας που σκάλωσε
σαν αδερφός
στα ξένα που μεγάλωσε...
Εικόνες του καλοκαιριού
Θεριστή και Αλωνάρη
και στου Αυγούστου το φεγγάρι
θέρισαν και αλωνίσαν
τα φρυγμένα στάχυα.
Στης ακρογιαλιάς τα φύκια
λαγαρίζουν τα χαλίκια
και το κύμα παιγνιδίζει
σπάζοντας στα βράχια.
Τρέχει το νερό στ’ αυλάκι,
σκύβει, πίνει το πουλάκι
κι όλα τα παιδιά βουτούνε
τα γυμνά τους πόδια.
Αυγινές δροσοσταλίδες
στων ανθών τις βλεφαρίδες
λάμπουνε και τρεμουλιάζουν.
Δέσανε τα ρόδια.
Γυάλισαν οι αγουρίδες,
τις νυχτιές πυγολαμπίδες
πέτονται και φωσφορίζουν,
μπλέκονται στα τέλια
της αράχνης, και με φόρα
πεταρίζουν ώρες τώρα.
Τα βατράχια κάνουν χάζι
σκάζοντας στα γέλια.
Νανουρίσματα
Κοιμήσου, το παιδάκι μου, κι ο ύπνος να σε πάρει,
να σε τρανέψει γρήγορα της Παναγιάς η Χάρη.
Κοιμήσου, το παιδάκι μου, ν’ απλώσουν τα φτερά σου,
να μερωθείς στους ύπνους σου, ν’ απλώσουν τα φτερά σου.
Κοιμήσου, φως μου, να γενείς το βρέφος παλικάρι,
κι εγώ σου πλέκω όνειρα με τα’ αργυρό φεγγάρι.
Κοιμήσου, το κλωνάρι μου, κάνε παιδί μου νάνι,
τον ύπνο σου με τα’ άστρα της η νύχτα να σου ράνει.
Κοιμήσου τα’ αστεράκι μου, κι αλλού να παίξεις άμε,
πύργους και κάστρα και χωριά και πολιτείες κάμε.
Ο ύπνος ‘ονειρα γλυκά, παιδί μου, να σου φέρνει,
κι από του κόσμου τη θωριά την ασχημιά να παίρνει.
Σού ‘χω κρεμάσει φυλαχτό στα στήθια την καρδιά μου,
να σε φυλάει απ’ το κακό το μάτι μακριά μου.
Πλάγιασε, το παιδάκι μου κι εγώ είμαι στο πλευρό σου
να σε φυλάω στη στράτα σου μες στο χρυσό όνειρό σου.
Παρακαλώ την Παναγιά ν’ ανθοβολήσεις, φως μου,
και να ξυπνήσουν τ’ άνθια σου την άνοιξη του κόσμου.
Νάνι, γλυκιά μου ανασαιμιά, ν’ ανοίξει ανθός κι εντός μου.
Στα βλέφαρά σου κρέμασα το ξύπνημα του κόσμου.
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 1 Αυγούστου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου