«Θε μου και δος μου φώτιση, καρδιά σαν το καζάνι/ να κάτσω να συλλογιαστώ το Δάσκαλο το Γιάννη./ Θε μου και δος μου λογισμό και μπόρεση ν’ αρχίξω,/ το Δάσκαλο τον ξακουστό πρικιά να τραγουδήξω./ Θέ μου και δος μου απομονή και νουν εις στο κεφάλι/ ν’ αναθιβάλω και να πω για τω Σφακιώ τα βάλη.// Ήταν ο Μπέης τση Βλαχιάς κι ο Μπέης ‘που τη Μάνη/ κρυφοκουβέντες είχασι με το Δασκαλογιάννη/ απούτονε ξεχωριστός σε πλούτη κι αξιωσύνη,/ με την καρδιά του- ν ήθελε τη Κρήτη Ρωμιοσύνη:/ Κάθε Λαμπρή και Κυριακή έβανε το καπέλο/ και ‘λεγε του Πρωτόπαπα: Το Μόσκοβο θα φέρω/ να τα συντράμει τα Σφακιά τσοι Τούρκους να ζυγώξου/ και για τη Κόκκινη Μηλιά δρόμο να τωνε δώσου./ Μα κι όποιοι τωνε θέλουσι στην Κρήτη ν’ απομείνου/ Σταυρό θα προσκυνήσουσι και χρισθιανοί να γίνου». Οι πρώτοι 16 στίχοι απ’ το τραγούδι του Δασκαλογιάννη που αποδίδεται στον Μπάρμπα Μπαντζελιό.
Πολλές και από διάφορους φορείς οι εκδηλώσεις που προγραμματίζονται να γίνουν (αν δεν τις ακυρώσει ο κορωνοϊός) και στην περιφερειακή μας ενότητα για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821. Μια απ’ αυτές και το διήμερο συνέδριο “Η Επανάσταση του Δασκαλογιάννη και η Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη – Διακόσια χρόνια μετά”, της Ιστορικής, Λαογραφικής και Αρχαιολογικής Εταιρείας Κρήτης (συνδιοργάνωση: Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, Συνδρομή: Δήμος Σφακίων) για το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Ιουνίου 2021 στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Μένω σ’ αυτήν! Και γιατί τον Δασκαλογιάννη, που σήκωσε την πρώτη επανάσταση κατά των Τούρκων και πέθανε “για τη Ρωμιοσύνη” μαρτυρικό θάνατο στο Μεγάλο Κάστρο, τον έχει χαρακτηρίσει ο Κωστής Παλαμάς “κορφή της Κρητικής Θυσίας”. Οχτώ (!) οι εισηγήσεις που θα γίνουν στο περί ου ο λόγος συνέδριο για τον “πρωτομάρτυρα” των Εθνικών Αγώνων της Κρήτης”, όπως τον έχει “ονοματίσει” στο μνημειώδες βιβλίο του γι’ αυτόν ο αξέχαστος Νίκος Αγγελής. Και 88 να γίνονταν λίγες θα ήταν!..
«Σωστό πανηγύρι στον οντά του Δάσκαλου, εκείνο το βραδινό. Και στη μέση του λαού εκείνος, ακούραστος λες και δεν έφτανε από τόσο μακρινό ταξίδι, παρά ότι σηκωνόταν από ύπνο γλυκό κι έπαιρνε καιρό να στορήσει τα μεγάλα ονείρατα που είδε… Πρωί – πρωί την άλλη μέρα η Μαρία ήταν καθισμένη στον αργαλειό και περίμενε. Είχε έτοιμα φάδια και στημόνια. Χτένια και μιτόχτενα. Έφτασε ο Δάσκαλος, έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί με παράξενα σχέδια απάνω. “Αυτό παιδί μου είναι το φλάμπουρό μας. Γύρω σε τούτο θα καλέσω τους ραγιάδες, να πολεμήσουν τον τύραννο”. “Τρέμουσι τα χέρια μου πατέρα. Εγώ θα το φάνω;”. “Ναι, εσύ Μαρία. Εσύ θα φάνεις και θα κεντήσεις την πρώτη σημαία του πρώτου σηκωμού!”. “Του πρώτου; Λογιάζεις να γίνει και δεύτερος”. “Μπορεί. Με μια τσεκουριά δεν πέφτει ο πρίνος”». Εν είδει επιλόγου στη σημερινή πρώτη στάση για τη Μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση.
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Είν’ οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων,/ είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων/ Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι/ παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε/ να ‘χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.// Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά./ Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας/ βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει». Και οι πρώτοι στίχοι απ’ τους “Τρώες” του Κ.Π. Καβάφη συχνά πυκνά στο μυαλό ενός φίλου μου, όπως μου “εξομολογήθηκε” τις προάλλες στο τηλέφωνο. Ε, όχι δα και… Αχιλλεύς η Αυτού Μικρότης ο Κορωνοϊός. Είπαμε δα». Εκτός και αν…
«Δεν υπάρχει μόνο πανδημία βιολογικής φύσης, υπάρχουν και οι πανδημίες των ιδεών και της παραπληροφόρησης, εξίσου αποσταθεροποιητικές με τις προηγούμενες». Τα που είπε σε συνέντευξή του στα “Νέα” (στον Δημήτρη Δουλγερίδη) ο συγγραφέας του βιβλίου “Η πλατεία και ο πύργος” Niall Ferguson. Και πανδημία κατατρομοκράτησης βεβαίως βεβαίως υπάρχει. Για όσους είναι “επιρρεπείς” στην τρομοκράτηση.
Συνεπής στο ραντεβού της με τη στήλη η μαντιναδολόγος μας η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη και σήμερα. «Βάζει στολή παραλλαγής θέλει να μας μπερδέψει/ μ’ αυτόν τον κορωνοϊό, πολύ έχουμε μπλέξει», μας λέει στην πρώτη της μαντινάδα. Για να συνεχίσει στη δεύτερη: «Στη νέα του μετάλλαξη ο κορωνιός τρομάζει/ γι’ αυτό τους επιστήμονες, σε δίλημμα τους βάζει». Και να καταλήξει στην τρίτη: «Μεταλλαγμένος ο ιός, όμως τον πολεμούμε,/ μέχρι το Πάσχα εύχομαι να τον ξεφορτωθούμε». Αυτό έλειπε, να μην ενώναμε κι εμείς τις ευχές μας να πάει και να μην ξανάρθει ο… “τρισκατάρατος”.
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 16.2.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου