«[…] Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα – πρώτα Δόξα Σοι!/ Εκεί δάφνες και βάγια/ θυμιατό και λιβάνισμα/ τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια./ Στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα/ κνίσες, τσουγκρίσματα/ και Χριστός Ανέστη/ με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων./ Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου./ Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου». Και οι στίχοι αυτοί του Οδυσσέα Ελύτη από το “Άξιον Εστί” στο νου μου, ενώ παρακολουθούσα από τον υπολογιστή τη διάρκειας 2,5 ωρών διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε για να τιμήσει τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, το περασμένο Σάββατο, 30 Ιανουαρίου, η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, με κεντρικό ομιλητή τον καθηγητή Γλωσσολογίας Γεώργιο Μπαμπινιώτη. Μια ζωή μονάχη έγνοια η γλώσσα μας για τον Ωραίο ως Έλληνα δάσκαλο. Μια ζωή στην υπηρεσία της…
«Μήγαρις έχω τίποτα άλλο στον νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Και η φράση αυτή του Διονυσίου Σολωμού, δίπλα σ’ αυτήν του Ελύτη, κατά τη διάρκεια της περί ης ο λόγος εκδήλωσης. Ακούγοντας τα “ευφρόσυνα λόγια” (από τον γενικό διευθυντή της Ακαδημίας Κων/νο Ζορμπά που είχε και την ευθύνη του συντονισμού της ο χαρακτηρισμός) όλων όσων χαιρέτισαν την εκδήλωση με πρώτο τον οικουμενικό πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Μέχρι τέλους. Προπάντων κατά το κλείσιμο της εκδήλωσης από τον και πρόεδρο του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιο, που υπογράμμισε ότι ο καθηγητής Μπαμπινιώτης και με αυτήν την ομιλία του μας έθεσε προ των ευθυνών μας συλλογικά. Πολλοί οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν. Η γλώσσα μας και τα μάτια μας! Να η παραγγελιά που συνηθίζει να επαναλαμβάνει μια ζωή ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Τα λέει όλα μ’ αυτή του τη φράση. Σε ιστορικό ενεστώτα. Και βέβαια εν μέσω πανδημίας…
«Δηλώνω:/ Επιφυλακτικός/ μπροστά στην τελεία./ Καχύποπτος/ στην εμφάνιση του κόμματος./ Ανήσυχος στη θέα του θαυμαστικού./ Ξένος μέσα στις παρενθέσεις./ Απροετοίμαστος στα υπονοούμενα των αποσιωπητικών./ Ανασφαλής/ στον ερχομό της παύλας./ Ερωτευμένος με το ερωτηματικό./ Το σημείο στίξης μου». Το ποίημά μου “Το σημείο στίξης μου”, από την ποιητική συλλογή “Όταν γίνεις ποίημα” (Εκδ. “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2013). Να το αφιερώσω στον καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη σκέφτηκα όταν έμαθα για τη διαδικτυακή εκδήλωση στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, την ημέρα των Τριών Ιεραρχών.
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Κάποτε σε αναγνωρίζω/ από την κόψη του σπαθιού/ κάποτε σε αναγνωρίζω/ από τις στιγμές που έχουμε/ ανάγκη/ Στα σύνορα με την Αλβανία/ στο λιμάνι της Λιβύης/ Σήμερα το βράδυ/ σε αναγνωρίζω πάλι/ από την όψη της Ακρόπολης/ τον τόπο που γέννησε/ τη δημοκρατία,/ την κούνια που θηλάζει/ τον πολιτισμό/ Σήμερα το βράδυ/ χωρίς τη φλόγα και τον καπνό/ χωρίς τη χειραψία/ και την αγκαλιά/ μια απόσταση ενός μέτρου/ μας χωρίζει/ μια σειρά κόκκινων φαναριών/ μας ενώνει./ Σήμερα το βράδυ/ σε αναγνωρίζω πάλι/ από την όψη του φεγγαριού/ που φωτίζει εμάς και εσάς/ Κίνα, Ελλάς!/ Έλληνες Κινέζοι!» Το ποίημα “Σε αναγνωρίζω” του Ελληνο – Κινέζου διανοούμενου και ποιητή Λεωνίδα Λίου που το απήγγειλε πέρυσι στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Επιμελητήριο Ελληνοκινεζικής Συνεργασίας, κάτω από την Ακρόπολη, πριν ένα χρόνο (15.2.2020) για τον κινεζικό λαό που τον είχε πρώτο επισκεφθεί ο κορωνοϊός Περσινά ξινά σταφύλια (;) Σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα μού φαίνεται. Ή μήπως σαν να έχει περάσει αιώνας;
Παρελθόν το πρώτο και το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού, ο Θεός να μας φυλάει απ’ το τρίτο που απειλεί να έρθει κι αυτό με τη σειρά του για να κάμει τα δικά του. Ωστόσο εμβολιαζόμαστε, (όσοι εμβολιαζόμαστε) ή ετοιμαζόμαστε να εμβολιαστούμε (όσοι ετοιμαζόμαστε) πλην όμως, προσώρας τουλάχιστον, καρφάκι δεν φαίνεται να του καίγεται του κορωνοϊού, που μεταλλάσσεται και ξανά, ξανά, ξανά μεταλλάσσεται. Προδιαγεγραμμένο το τέλος του, σωστά, τις… “μεταλλαγές” που θα ‘χει αφήσει πίσω του φοβάμαι.
«Μεταλλαγμένος ο ιός τον κόσμο τριγυρίζει/ φόβο σε όλους μας σκορπά και κλέφτικα σφυρίζει».// «Μακραίνει το εμβόλιο που θα τονε σκοτώσει/ και τη χαριστική βολή βελόνα θα του δώσει». Στο ίδιο μήκος κύματος οι σημερινές μαντινάδες που ανήκουν στον φίλο ιερωμένο, με το παραπάνω “πεταχτό”. Μέχρις ενός σημείου. Για να δούμε, τι θα δούμε, πώς θα δούμε, αν θα δούμε…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 5.2.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου