“Η κρίσις του σύγχρονου Πολιτισμού” (1967), “Μηνύματα και στοχασμοί” (1970), “Διάλογος ψυχής” (1977), “Καταφυγή (1976), “Αντίλαλοι αγάπης” (1977), “Στα Κάστρα της Πίστεως του βορρά” (1983), “Στην πορεία της ζωής” (1985), “Το σιτάρι του Θεού – Ιγνάτιος ο Θεοφόρος “ (1986), “Αγιος Πολύκαρπος – Ο Επίσκοπος Σμύρνης” (1987), “Από την αποθέωση στην θέωση” (1988), “Η παραφθορά του κάλλους’” (1990), “Στα δίκτυα του Θεού” (1992), “Η Πύλη του Ουρανού” (1994), “Στώμεν καλώς” Ιερά Μονή Οδηγητρίας Γωνιάς Κολυμβαρίου Κισσάμου (1998) και Β’ έκδοσις (2013). “Η συνάντησις” (1999), “Το Γυμνάσιον της αρετής – Ητοι περί υπομονής” (2002), “Αρωμα ψυχής (Α’ βραβείον με χρυσό μετάλλιο της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών ΔΕΕΛ Α’ Εκδοσις, Ιανουάριος 2004 και Β’ έκδοσις, Μάϊος 2004), “Το Χρυσό Κλειδί” (Α’ βραβείον με χρυσό μετάλλιον της ΔΕΕΛ., 2006), “Εγκόλπιον Ορθοδόξου Χριστιανού” (Α’ Βραβείον με χρυσό μετάλλιον της ΔΕΕΛ 2008). “Στα μονοπάτια του πόνου” (Α’ Βραβείον με χρυσό μετάλλιον της ΔΕΕΛ 2009) “Τίμιοι με τον Θεόν” (Prise Certificate της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ΔΕΕΛ – Αγγλίας, Α’ Βραβείο με χρυσό μετάλλιον της ΔΕΕΛ (2011). “Της ψυχής το σκότος” (Α’ βραβείον της ΔΕΕΛ, 2012), “Προσωπείον και Προσωπικότης” (Α’ Βραβείον “Πηνελόπης Δέλτα”, 2014). “Τα τρία φίδια” (Βραβείον της Ενώσεως Λογοτεχνών Βραζιλίας, 2015). “Ακηδία” (2016), “Αγιολογικόν Λειμωνάριον (Τιμητικό Βραβείον της 39ης Διεθνούς Γιορτής ποιητών με χρυσό μετάλλιον, 2017). “Λυτρωτικά Βαδίσματα” (2019). Οι τίτλοι των 28 βιβλίων του Χανιώτη αρχιμανδρίτη Ιγνατίου Θεμ. Χατζηνικολάου που έφυγε πριν από 8 μέρες, την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021 για τις ουράνιες μονές, στα 88 του χρόνια.
Ο πατήρ Ιγνάτιος ως μοναχός… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως ηγούμενος της Σταυροπηγιακής Μονής Οδηγήτριας Γωνιάς Κολυμβαρίου Χανίων… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως μαθητής και ως συνεργάτης του μακαριστού μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως καθηγητής… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως ιεροκήρυκας… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως καθηγητής… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως γυμνασιάρχης και ως λυκειάρχης… Ο πατήρ Ιγνάτιος ως συγγραφέας… Εδώ είμαστε! Οχι όμως μόνο εδώ! Ο ιδιαίτερα προσιτός και αγαπητός σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας και θρησκείας, πατήρ Ιγνάτιος Χατζηνικολάου, ζούσε, προπάντων, για να γράφει και έγραφε για να ζει. Χαμένη μέρα γι’ αυτόν αν περνούσε δίχως γράψιμο. Οχι 28, αλλά τουλάχισοτν 128, θα ήταν τα βιβλία του, αν “έμπαιναν” σε βιβλία τα εκατοντάδες να μην πω χιλιάδες, ποικίλου περιεχομένου άρθρα του που έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες (τα περισσότερα στα “Χανιώτικα νέα” που ήταν τακτικός συνεργάτης από ιδρύσεώς των) και περιοδικά. Χώρια τα αδημοσίευτα…
«Ο Θεός είναι πάντα νοικοκύρης στον οίκο του. Εμείς φιλοξενούμενοι. Κάθε φιλοξενούμενος τρώει τη μερίδα του και φεύγει. Ερχεται ο δεύτερος, ο τρίτος, με τη σειρά. Αλλος πληρώνει τη μερίδα του με εργασία, άλλος με τεμπελιά, άλλος με προσευχή, άλλος με ύβρεις, άλλος με φόβο, άλλος με πόρτα, χιλιάδες νεκρικά κασόνια βγαίνουν από την άλλη. Το κλάμα της γέννας ανακατώνεται με το κλάμα του θανάτου. Το γρύλισμα του χορτάτου με το κλάμα του πεινασμένου. Το τρέμουλο του ασθενέστερου με τη γκρίνια του δυνατού. Και όλα αυτά γεμίζουν ώρες και λεπτά”. Απόσπασμα από την τελευταία συνεργασία του π. Ιγνατίου στα “Χ.ν.” Που είχε τίτλο “Σε ποιον ανήκει η γη”, μία μόλις εβδομάδα πριν το φευγιό του (11.2.2021) Ως δείγμα της γραφής του.
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Εκεί που έδειχναν να καλυτερεύουν τα πράγματα, εκεί χειροτέρεψαν. Το κακό εξακολουθεί να είναι φάντασμα και το κόκκινο να εμφανίζεται απειλητικό. «Φουρτουνιασμένο πέλαγος ο κορωνιός τρομάζει/ η νέα του μετάλλαξη σε κίνδυνο μας βάζει», μας λέει στην πρώτη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Σαν θάλασσα ο κορωνιός, ποτέ δε γαληνεύει, όποιος τη μάσκα δε φορεί/ ντελόγο κινδυνεύει», μας λέει στη δεύτερη. Για να μας καλέσει να κάνουμε το σταυρό μας και να ζητήσουμε τη βοήθεια του Αη Νικόλα στην τρίτη. «Στην τρικυμία του ιού, κάνουμε τον σταυρό μας/ τ’ Αη Νικόλα την ευχή να ‘χουμε στο πλευρό μας», μας λέει.
“Να λυγίζεις, ν’ αφήνεσαι…/ Να νιώθεις την ανάσα, να μη φοβάσαι!/ Να πιστεύεις, να μαλακώνεις…/ Να σωπαίνεις, τη μάσκα σου να τσαλακώνεις. […] Να γίνεσαι το τόξο και το βέλος… Να λυγίζεις – να τεντώνεσαι ως το τέλος!». Από το ποίημα της φίλης μου γιατρού – ποιήτριας Ελένης Περγάντου “Η ομορφιά της αγκαλιάς”.
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 26.2.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/o-p-ignatios-chatzinikolaoy-os-syggrafeas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου