"ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΟΥ ΦΕΡΕ, ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ"
«Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως/ που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή», μάς λέει στο ποίημά του “Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου” ο Κ.Π. Καβάφης, ο μεγαλύτερος κατά κοινή ομολογία, νεοέλληνας ποιητής. Ένα μικρό ανθολόγιο με στίχους του στις σημερινές Στάσεις, με αφορμή την επέτειο των 158 χρόνων απ’ τη γέννησή του και των 88 χρόνων απ’ τον θάνατό του μεθαύριο. Τι σύμπτωση κι αυτή! 29 Απριλίου (1863) έδειχνε το ημερολόγιο όταν γεννήθηκε, 29 Απριλίου (1933) όταν πέθανε.
«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,/ να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,/ γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις./ Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,/ τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,/ τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,/ αν μένει η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή/ συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει». (“Ιθάκη”).
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των/ ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες./ Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·/ δίκαιοι κι ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,/ αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·/ γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν/ είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,/ πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε/ πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες,/ πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους». (“Θερμοπύλες”).
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις/ την ζωή σου όπως την θέλεις,/ τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/ όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις/ μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/ μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες./ Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,/ γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την/ στων σχέσεων και των συναναστροφών/ την καθημερινή ανοησία,/ ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική». (“Όσο μπορείς”).
«Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα/ αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών/ ταράττεται. Η μυστική βοή/ τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». (Σοφοί δε προσιόντων)
«Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,/ κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;/ Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν./ Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα/ και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν./ Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς τους βαρβάρους./ Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις». (“Περιμένοντας τους βαρβάρους”).
«Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος/ για τα ωραία και μεγάλα έργα/ η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα/ ενθάρρυνση κι επιτυχία να σε αρνείται·/ να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες/ και μικροπρέπειες κι αδιαφορίες./ Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις/ (η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),/ και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,/ και πηαίνεις στον μονάρχη Αρταξέρξη/ που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,/ και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια». (“Η σατραπεία”).
«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος/ σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη,/ πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,/ κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι/ με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,/ ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,/ τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,/ κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις». (“Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον”).
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Τρίτη, Μεγάλη Τρίτη για να είμαι ακριβής, σήμερα, και ο λόγος στον φίλο ιερωμένο. «Το Πάσχα δε θα κάνουμε κι εφέτος στα χωριά μας/ σίγουρα θα ξεχάσουμε και τα εξοχικά μας», μας λέει στην πρώτη του μαντινάδα. Για να συνεχίσει στη δεύτερη: «Τα κάρβουνα θ’ ανάψουμε να ψήσουμε τ’ αρνί μας/ και πάνω στο μπαλκόνι μας, στον δρόμο, στην αυλή μας». Πάλι καλά…
«Νοσταλγικά γυρίζει ο νους μου στα παλιά/ στο μακρινό μου ορεινό χωριό/ στο ρεματάκι που κυλάει ολοκάθαρο/ κελαριστό/ μες απ’ τις φυλλωσιές νεράκι γάργαρο/ πλάι στην αείμνηστη κρανιά μας/ στο πουρνάρι/ στις δυο πανύψηλες πανώριες καρυδιές// Στο πέτρινο πεζούλι/ ακουμπάει η κουρασμένη μου ψυχή/ να αναπαυτεί./ Πίνει δυο δαχτυλιές νάμα νερό/ απ’ την αστείρευτη πηγή της Κερασούλας/ αναθυμάται τα γλυκόπικρα παλιά/ κι αποξεχνιέται». Από το ποίημα “Πέτρινα Χρόνια” της Ελένης Χωρεάνθη. (Γράφτηκε 26 Μαρτίου 2020, την ημέρα που μπήκε στη ζωή μας ο κορωνοϊός).
Μια πόλη 10.000 κατοίκων “χάθηκε”, λόγω κορωνοϊού στην πατρίδα μας. Ωστόσο, πολλοί είναι οι Συνέλληνες που αρνούνται να εμβολιαστούν κι επιμένουν… να κουνιούνται στις κούνιες τους…
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 27.4.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/ta-farmaka-soy-fere-techni-tis-poiiseos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου