Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2023

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤA - ΣABBATO,26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014


Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Παρασκευής σήμερα, του Αγίου Παντελεήμονα αύριο! Χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, στις και στους Παρασκευές και Παρασκευάδες, όπως και στους και στις Παντελήδες και Παντελίτσες. Και βέβαια στους κατοίκους των συνοικιών των Χανίων, της Αμπεριάς, του Μακρύ Τοίχου και του Κόκκινου Μετοχίου, που έχουν προστάτη τους τον Άγιο Παντελεήμονα, όπως και στους κατοίκους των χωριών του Νομού μας που έχουν πολιούχο τους είτε την Αγία Παρασκευή είτε τον Άγιο Παντελεήμονα. Των Καλυβών, της Ποταμίδας, των Κοντόπουλων, των Περιβολίων, των Σκαφιώτων (την Αγία Παρασκευή), του Φουρνέ, των Στροβλών, του Άι Κυρ Γιάννη, του Λούλου, του Κάτω Σταλού, της Σούγιας, της Αχατζικιάς, των Χουδαλιανών, του Μουζουρά τον Άγιο Παντελεήμονα.
Ιδιαίτερα στους Κανιανούς (γεια σου παπα – Χρήστο!) που γιορτάζουν στον περικαλλή δίκλιτο ναό τους σήμερα την Αγία Παρασκευή και αύριο τον Άγιο Παντελεήμονα.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ πιο αγαπημένους Αγίους της λαϊκής μας Ορθοδοξίας η Αγία Παρασκευή και ο Αγιος Παντελεήμονας. Πού θα πας να γιατρευτείς; Στην Αγία Παρασκευή, μας λέει ο λαός μας. Στην Αγία Παρασκευή “που ’χει ανώγεια και κατώγεια/ και σαράντα κομπολόγια”. Πού αλλού θα βρεις γιατρειά; Φυσικά από τον Αγιο Παντελεήμονα, τον πρώτο γιατρό του κόσμου.
“ΑΓΙΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ, πρώτε γιατρέ του κόσμου/ απού γιατρεύεις τσι πληγές και διασκορπάς τσοι πόνους…”. Η γητειά που έλεγε η μάνα μου, όταν κρυολογούσα, ενώ άλειβε τον λαιμό μου με λάδι. Τι θύμησες κι αυτές! Μα και τι θύμησες απ’ το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα, όταν πηγαίναμε με τα πόδια απ’ το Νίππος στην Κάινα!
“ΤΟΝ ΣΗΦΑΛΙΟ ξεχάσαμε, κανένας δε μιλάει/ κι αυτός σαν μπέης λιάζεται και μας περιγελάει”. Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος ιερωμένος. Ωραίος!
“ΚΑΙ ΤΟ γελοίον έχει όρια πέραν των οποίων αποβαίνει συμπαθές”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, Θεού θέλοντος, θα δώσω το “παρών” σήμερα το πρωί στις 10 στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (Ιδρυμα “Αγία Σοφία”) στην ανοιχτή ημερίδα με θέμα “Περιβάλλον και ΜΜΕ” που γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος του 4ου θερινού Σχολείου στην Περιβαλλοντική Δημοσιογραφία που άρχισε χθες. Αυτό δα έλειπε να λείψω…
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του τόμου “Κρήτη – Ελλάδα 1913 – 2013, 100 χρόνια Ένωση”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τα “Χανιώτικα νέα” και το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” μεθαύριο, Δευτέρα 28 Ιουλίου και ώρα 8 μ.μ., στον αύλειο χώρο του Ιδρύματος. Στον απόηχο της Επετείου των 100 χρόνων της Ενωσης του Νησιού μας με τη Μητέρα Ελλάδα. Για ένα μνημειώδες έργο που πρέπει να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες των όπου γης Κρητικών πρόκειται. Η πρώτη, μετά λόγου γνώσεως κατάθεσή μου γι’ αυτό, έχοντάς το, εδώ και λίγες μέρες στα χέρια μου.
ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ο Αλέξανδρος αρρώστησε και για αρκετές μέρες είχε υψηλό πυρετό. Συνέχισε όμως να συσκέπτεται καθημερινά με τους στρατηγούς του και να κάνει θυσίες στους θεούς. Ωστόσο κάθε μέρα ένιωθε όλο και πιο αδύναμος και μεταφερόταν με φορείο, ώσπου δεν μπορούσε πια ούτε να μιλήσει. Οι στρατιώτες, που υποπτεύονταν ότι είχε ήδη πεθάνει, ζήτησαν να τον δουν και μπήκαν βίαια στο δωμάτιο όπου βρισκόταν. Εκεί τον είδαν σε κακή κατάσταση. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τους γνέφει, ανοιγοκλείνοντας τα βλέφαρά του, καθώς ένας – ένας περνούσαν μπροστά του. Έτσι έσβησε σιγά – σιγά ο Αλέξανδρος. Όταν, λίγο πριν ξεψυχήσει, τον ρώτησαν ποιον αφήνει διάδοχό του, αυτός απάντησε: “Τον δυνατότερο, μόνο που μεγάλοι αγώνες θα γίνουν γι” αυτό πάνω στον τάφο μου”, προφητεύοντας τις συγκρούσεις των διαδόχων του. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
“Αχ Θε μου/ που δε σε είδα ποτέ μου,/ στέναζε συχνά πυκνά η νόνα μου η Κανέλλα/ πότε στον αργαλειό ισιάζοντας το υφάδι/ πότε στο λόγγο ζαλωμένη πουρναριές/ στ’ αμπέλι, στο περβόλι, στις ελιές και στη νεροτριβή·/ κι όταν κατάκοπη τα βράδια/ συνταύλιζε τα κούτσουρα στο τζάκι./ Μα εγώ που ολιγόπιστος/σ’ έψαχνα μάταια στον ουρανό/ σε είδα και σε άγγιξα ακέριο Θε μου/ στον άγιο μόχθο της·/ πώς ευωδιάζει σαν εκκλησιά το σπίτι/ όταν η μάνα μου απλώνει τα κιλίμια της”.
Το ποίημα “Νόνα” του Τάσου Γαλάτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ(26.07.2014)

 

 

https://petaxta.blogspot.com/2014/07/blog-post_26.html?fbclid=IwAR0TtbpbavqKbJQtX3FSV1SA7qOX3R07pRG5-CgC40bn3BCgaTUcE25yx6Y

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου