ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ Βηθανία κλαίει Μάρθα και Μαρία./ Λάζαρο τον αδελφό τους τον γλυκύ, τον γκαρδιακόν τους./ Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν./ Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει... Σάββατο του Λαζάρου σήμερα, ο καιρός, ωστόσο, που λέγαμε από πόρτα σε πόρτα τα κάλαντρα της ημέρας κρατώντας στεφάνια με λουλούδια παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ δεν πρέπει μόνο να φαίνεται τίμια, αλλά και να είναι τίμια. Δεν το ‘πε έτσι ο Ιούλιος Καίσαρας, το ξέρω. Ετσι όμως, έπρεπε να το έχει πει. Φαίνεται όμως ότι δεν τον ενδιέφερε το είναι αλλά το φαίνεσθαι. Τι κακό παράδειγμα, έδωσε στους επιγενομένους, αλήθεια!
ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΕΝ ΜΕΣΩ αναγνωσμάτων σκανδαλολογίας οδεύομεν προς τας ευρωεκλογάς. Ό,τι χειρότερο για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ό,τι καλύτερο για το ΠΑΣΟΚ.
ΜΟΝΑΧΗ ΤΖΗ το πελέκα η γαϊδούρα το σωμάρι/ γή στενό τζη, γή μακρύ τζη μοναχή τζη θα το βάλει. Ε, όχι και ξεκάρφωτη η μαντινάδα αυτή, όχι και ξεκάρφωτη!
ΚΑΙ ΟΜΩΣ! Η Νέα Δημοκρατία, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις προηγείται με 8% του ΠΑΣΟΚ στην πρόθεση ψήφου. Και βεβαίως ούτε λόγος τίθεται περί αυτοδυναμίας. Στο τσεπάκι έχει τουλάχιστον 155 έδρες! Όνειρο εαρινής νυκτός, καλά το καταλάβατε!
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΔΕΣ τους γάλλους και τους γερμανούς αυτοκινητοβιομήχανους και τους εδώ φουκαριάρηδες εισαγωγείς συνεργάτες τους. Των κατωμερίτων, των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων και των μισθωτών των 500-700 ευρώ, δηλαδή, παραΰστερα. Εάν και εφόσον και αμάν αμάν.
ΚΑΘΕ ΑΓΙΟΥ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ, της Αγίας Γης, ωστόσο, μόνο μία ώρα και πολλή της! Βουνό είναι το δίκιο σου γερω - δάσκαλε, που αναρωτιέσαι πότε θα αρχίσει η ώρα ευθύνης για όλους μας!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΥΠΕΣ, οι αετοί, οι καναβοί; Πού είναι οι σουσουράδες, οι ατζοκόλοι, τα ζιγαρδέλια, τα τσιτσιριδάκια, οι μυγιοχάφτες, οι πέρδικες, τα χελιδόνια, οι γλάροι, οι σπουργίτες, οι νυχτερίδες, οι κουκουβάγιες, οι ουρανίτες; Πού είναι οι κολισαύρες, οι βορθακοί, οι αρκάλοι, οι σκαντζόχοιροι, οι καλογιαννούδες; Πες μου να σου πω πού είναι όλα τούτα τα ζούδια, τα ερπετά και τα πετούμενα, Δάσκαλε Γιώργη Μανουσέλη! Να ‘σαι καλά που επιμένεις να μιλάς στα γραφτά σου για την καταστροφη του περιβάλλοντος.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ τον φιλόσοφο Σπεύσιππο, που ήταν βαριά άρρωστος ένας φίλος του και σαν τον είδε σε κακή κατάσταση του είπε: “Αντί να υποφέρεις τόσο πολύ, δεν θα ήταν καλύτερο να έθετες τέρμα στη ζωή σου;” Ο Σπεύσιππος του απάντησε: “Κάθε άλλο! Όσοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και να λένε σε κάθε περίσταση, οφείλουν να ζουν. Μάλλον λοιπόν εσύ θα ‘πρεπε να πεθάνεις, γιατί βλέπω ότι δεν ξέρεις, ούτε το ένα ούτε το άλλο”.
... “Δεν θα μπορέσουμε ποτέ ν’ αποθέσουμε τη σφραγίδα μας/ στον κορμό ενός κύματος του Αιγαίου/ μήτε να διασκεδάσουμε τον θρήνο της τρυγόνας/ μήτε να αιχμαλωτίσουμε τα ψιθυρίσματα της νύχτας/ μήτε να λοιδορήσουμε τα βελάσματα των προβάτων/ μήτε να υιοθετήσουμε τα βάσανα της φλαμουριάς./ Το μόνο που - ίσως - πετύχουμε κάποτε,/ είναι να διασπάσουμε τα χρώματα του κυκλάμινου,/ έτσι που να εξαλειφθούν οι ρυτίδες στον ήλιο/ ...”.
Από το ποίημα “Το μόνο - ίσως - κάποτε”
του Κώστα Θεοφάνους
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Κακατσάκης

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο