ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΗΜΕΡΑ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ για τα “Χανιώτικα νέα” προχθές. Εκλεισαν τα 47 τους χρόνια, μας θύμισε στο “εκτός… και επί τα αυτά” του της τελευταίας στήλης ο Παρασκευάς, που ήταν αγέννητος τότε, όπως αγέννητοι ήταν άλλωστε και οι περισσότεροι από τους σημερινούς αναγνώστες τους. Σαν να ήταν χθες, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, που παρακολούθησε σε καθημερινή βάση ως αναγνώστης, και κάποιες φορές και ως συνεργάτης, την όλη πορεία της εφημερίδας, την όλη προσπάθεια του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Σαν να ήταν χθες…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΗΜΕΡΑ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ για τα “Χανιώτικα νέα” προχθές. Εκλεισαν τα 47 τους χρόνια, μας θύμισε στο “εκτός… και επί τα αυτά” του της τελευταίας στήλης ο Παρασκευάς, που ήταν αγέννητος τότε, όπως αγέννητοι ήταν άλλωστε και οι περισσότεροι από τους σημερινούς αναγνώστες τους. Σαν να ήταν χθες, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, που παρακολούθησε σε καθημερινή βάση ως αναγνώστης, και κάποιες φορές και ως συνεργάτης, την όλη πορεία της εφημερίδας, την όλη προσπάθεια του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Σαν να ήταν χθες…

ΠΡΩΤΗ ΣΕ αναγνωσιμότητα η εφημερίδα μας στον Περιφερειακό Τύπο, χρόνια τώρα. Τυχαίο; Τα “Χανιώτικα νέα” δεν έγραφαν για να ακουστούν, αλλά άκουγαν για να γράφουν, σημείωσε κάπου, στο περί ου ο λόγος γραφτό του, ο Παρασκευάς. Συνεχίζουν να ακούουν για να γράφουν, σημειώνω. Η δύναμή τους! Καλή συνέχεια…

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΤΟ αποτέλεσμα της προχθεσινής πρώτης ψηφοφορίας στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Πάμε γι’ άλλα, για τη δεύτερη ψηφοφορία, δηλαδή, την προσεχή Τρίτη. Μια απ’ τα ίδια, η πρόβλεψη. Μεταξύ κουραμπιέ και μελομακάρονου θα παιχτεί μετά τα Χριστούγεννα το πολύ… κουμάρι.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ παίζει… Παίζουν όλοι μαζί γενικώς, παίζουν, όμως σε κάποιες περιπτώσεις κι ένα – ένα, ειδικώς. Οπως, για παράδειγμα, τον βουλευτή που όλοι περίμεναν να ψηφίσει “Σταύρος Δήμας” κι αυτός ψήφισε “παρών”.

ΚΙ, ΟΜΩΣ, ήταν δυνατόν να είχε εκλεγεί, συγκεντρώνοντας τις 200 ψήφους που χρειάζονταν ο… Δήμας (ένας Δήμας τέλος πάντων) πρόεδρος. «Διακόσιες ψήφους θα ’παιρνε ο Δήμας με καμάρι/ τον Πύρρο αν προτείνανε να σήκωνε τα βάρη», υποστηρίζει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Μεγάλη… πλακατζού η δικιά μας!

ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ 40% ο αριθμός των παιδιών που απειλούνται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στη χώρα μας, επισημαίνει ο Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού. “Απειλητικό” μας λέει το φαινόμενο της φτώχειας. Εχει αρχίσει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις η ανθρωπιστική κρίση στην πατρίδα μας, δυστυχώς κι εμείς περί άλλων τυρβάζουμε.

«ΝΑ ΟΙΚΤΕΙΡΕΙΣ την αρετήν, την εξασκουμένην και προκαλουμένην διά βραβείων· η πραγματική αρετή δεν έχει ανάγκην βραβείων· είναι και βραβείον αυτή η ίδια». Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΑΠΑΝΙΔΑ, δάσκαλο – συγγραφέα, Αθήνα: Διάβασα απνευστί το μυθιστόρημά σου “Πιστόλι στο μέλι” που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις “Αγκυρα” και είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Οι στίχοι του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Κι εγώ μ’ ένα τουφέκι/ ενόμιζα πως ήμουν φωτιά κι αστροπελέκι» και η φράση «Κραταιά ως θάνατος αγάπη» απ’ το “Ασμα ασμάτων”, που βάζεις στην προμετωπίδα, κρύβουν πολλά…

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ αγώνισμα με έπαθλο ήταν το θρησκευτικό τραγούδι (ύμνος) και καθιερώθηκε στους Δελφούς προς τιμήν του Απόλλωνα. Στην πρώτη διοργάνωση βγήκε νικητής ο Χρυσόθεμης από την Κρήτη. Λένε ότι ο Ορφέας δεν πήρε μέρος στον μουσικό διαγωνισμό από έπαρση και μόνο. Το ίδιο έκανε και ο Μουσαίος. Αργότερα θέλησε και ο Ησίοδος να πάρει μέρος, αλλά τον απέκλεισαν, γιατί δεν ήξερε να παίζει κιθάρα και να τραγουδά ταυτόχρονα. Αποκλείστηκε και ο Ομηρος, επειδή ήταν τυφλός, αν και αυτός ήξερε να παίζει κιθάρα. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Θα ξανάρθουμε πάλι με άλλα ρούχα, με άλλα μάτια,/ με ασπρισμένα μαλλιά. Θα κοιτάξουμε το ήσυχο λιμάνι,/ τα σκοινιά, τα κατάρτια, το άστρο των βοσκών. Θα μιλήσουμε/ ζητώντας να παρηγορήσουμε κάποιον που λείπει,/ κάποιον ολότελα άγνωστό μας βλέποντας το ψάρι/ να σπαρταράει μέσα στο δίχτυ. Θα μιλήσουμε/ για τις ρόδινες λάμψεις του ψαριού. Θα μιμηθούμε/ με τα δυο χέρια τις κινήσεις του -όμορφες κινήσεις-/ μιλώντας βιαστικά, αποσιωπώντας, μην κοιτάζοντας διόλου/ το σπασμένο κουπί, μπηγμένο στο ακρογιάλι, ανάμεσα σε κόκκαλα/ ομηρικών αλόγων και σε σκεβρωμένα γυναικεία παπούτσια».
Το ποίημα “Ευγένεια” του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.12.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-219/#ixzz3ML5nmfiJ
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook