Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης: ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Eνας θεματικός κήπος, ένας λαχανόκηπος, δίπλα στον βοτανικό κήπο που είχε γίνει στο παρελθόν, δημιουργήθηκε πριν από δύο μήνες περίπου στον αύλειο χώρο του 2ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Χανίων στο πλαίσιο της “Εβδομάδας για το περιβάλλον”. Πρωταγωνιστές στη δημιουργία του τα νηπιάκια...

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

2ο ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΝΗΠ. ΧΑΝΙΩΝ

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΣ ΚΗΠΟΥ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! Eνας θεματικός κήπος, ένας λαχανόκηπος, δίπλα στον βοτανικό κήπο που είχε γίνει στο παρελθόν, δημιουργήθηκε πριν από δύο μήνες περίπου στον αύλειο χώρο του 2ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Χανίων στο πλαίσιο της “Εβδομάδας για το περιβάλλον”. Πρωταγωνιστές στη δημιουργία του τα νηπιάκια, μας λένε, στο κείμενο που φιλοξενείται, διανθισμένο με σχετικές φωτογραφίες, οι δασκάλες των παιδιών, η Ελένη Βρετουδάκη, η Βάσω Αλεξάκη και η Παρασκευή Δήμου. Είναι φανερό, ωστόσο, ότι εκείνες οργάνωσαν και συντόνισαν όλα όσα χρειάστηκαν να οργανώσουν και να συντονίσουν για να βγει το αποτέλεσμα που βγήκε και κυρίως για να βιώσουν τα παιδιά όλα όσα βίωσαν την ημέρα της δημιουργίας του μικρού τους κήπου. Το ’χω ξαναγράψει κι άλλες φορές. Οσο πιο χαμηλό είναι το ανάστημα του μαθητή τόσο πιο ψηλό, πρέπει να είναι το ανάστημα του δασκάλου. Να χαίρεστε τα νηπιάκια σας και να σας χαίρονται, καλές μου συναδέλφισσες! Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Στo πλαίσιo της “εβδομάδας για το περιβάλλον” που πρότεινε το Τμήμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, στο 2ο Ολοήμερο Οικολογικό Νηπιαγωγείο Χανίων την Παρασκευή 10/10/2014 πραγματοποιήθηκε μια περιβαλλοντική δράση. Η δράση αυτή αφορούσε στη δημιουργία θεματικού κήπου του “Λαχανόκηπου” ο οποίος πλέον κοσμεί τον αύλειο χώρο του Νηπιαγωγείου δίπλα στον βοτανικό μας κήπο. Για τη δημιουργία του συνεργάστηκαν άψογα γονείς, φίλοι και τα παιδιά του Νηπιαγωγείου τα οποία διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Δίπλα μας είχαμε φίλους ακούραστους και συνοδοιπόρους την ομάδα “Πράσινο Σχολείο” οι οποίοι κατεύθυναν τη διαδικασία με συγκεκριμένες προτάσεις για τον χώρο και τον τρόπο φύτευσης. Συνεργάτης μας και ο Δήμος Χανίων ο οποίος μας διέθεσε μια ποσότητα κομπόστ για τη φύτευση. Η δημιουργία του θεματικού κήπου του “Λαχανόκηπου” ελπίζουμε να λειτουργήσει ως βάση για παραπέρα προβληματισμούς και συζητήσεις οι οποίες θα έχουν ως στόχο τη βελτίωση της διατροφής των μικρών μας παιδιών. Πέρα από τους στόχους και τις προοπτικές ενός τέτοιου προγράμματος, είναι σημαντικό να σταθούμε στη μέρα δημιουργίας του μικρού μας κήπου και στις μορφές συμπεριφοράς που αναπτύχθηκαν τη μέρα φύτευσης.

Το σχολείο μας είχε μετατραπεί σε κυψέλη με τις μικρές μελισσούλες, τα παιδιά μας, να πηγαινοέρχονται χαρούμενα με τα κουβαδάκια τους, τα σκαλιδάκια τους και τις τσουγκράνες τους να σκαλίζουν το παλιό χώμα, να μεταφέρουν το φρέσκο, να φυτεύουν και να ποτίζουν τα μικρά φυτά βοηθώντας τα να δροσερέψουν και να “νοιώσουν” οικεία στο φιλόξενο περιβάλλον του σχολείου μας. Στο τέλος τοποθετούσαν και μια ταμπελίτσα με το όνομα του φυτού και το όνομα τους, υπογράφοντας ένα “συμβόλαιο τιμής” με το φυτό τους, με την υπόσχεση δηλαδή να το φροντίζουν και να το περιποιούνται ώσπου να μεγαλώσει και να προσφέρει απλόχερα τους πολύτιμους για την υγεία μας καρπούς του. Ενα ουσιαστικό κομμάτι επίσης αυτών των διαδικασιών είναι τα σπουδαία γονεϊκά πρότυπα που παρέλασαν μπροστά στα μάτια των μικρών μας μαθητών. Οι αδιαμόρφωτες, από κοινωνικής άποψης, προσωπικότητες τους επηρεάζονται από τη θετική αύρα των γονέων τους που συζητούν, συνεργάζονται, παρατηρούν ο ένας τον άλλον, αποδέχονται και προτείνουν με τη σειρά τους ιδέες και προτάσεις μέχρι να διαμορφωθεί ένα τελικό αποτέλεσμα. Απίστευτο το πώς συνεργάζονται και αυτά στην πορεία μεταξύ τους και πως συντονίζουν τις κινήσεις με τις κινήσεις των “μεγάλων”. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας εμείς, οι γονείς και τα παιδιά μας ζυμώσαμε ψωμί σύμφωνα με την παράδοση, χρησιμοποιώντας ξύλινη σκάφη και αλεύρι ολικής άλεσης από μικρούς μύλους.

Το νηπιαγωγείο είχε μετατραπεί σε εργαστήρι. Μουρίτσες αλευρωμένες, χεράκια γεμάτα υπολείμματα ζυμαριού, γέλια ευχαρίστησης μα και μουρμούρες για το ποιος θα βοηθήσει πιο πολύ. Τα ταψιά πήγαιναν και έρχονταν μέχρι να ανεβούν τα υλικά και να ψηθούν. Όλος ο κόσμος μύρισε και όταν οι “εργάτες” τέλειωσαν με το σκάψιμο και το φύτεμα του λαχανόκηπου στρώθηκαν τα τραπέζια με ζεστά ψωμάκια, φρέσκο λάδι με μυζήθρα, λαχανικά και γλυκά από φρέσκα φρούτα. Όπως τον παλιό καλό καιρό των παππούδων μας που η δουλειά στη φύση συνοδευόταν πάντα με συνεύρεση και χαρά, γιατί η ανθρώπινη ανάσα, το φιλικό άγγιγμα, η ελπίδα μέσα από το καθαρό χαμόγελο απαλύνει την κούραση. Πάνω από όλα σε κάνει να νοιώθεις ότι ανήκεις κάπου, δεν είσαι ένας ασήμαντος περιπατητής της ζωής και αυτή η γης και αυτοί οι ζεστοί άνθρωποι γύρω είναι το “δώρο σου” που πρέπει να σέβεσαι και να υποστηρίζεις, γιατί μοιράζεστε τον ίδιο τόπο και το ίδιο όνειρο. Το πιο σημαντικό σε αυτές τις δράσεις είναι ότι το σχολείο μας ξεφεύγει από τα στενά όρια των μαθησιακών διαδικασιών εντός τάξης και ανοίγει τις πόρτες του αλλά και τις πρακτικές του σε νέους τρόπους προσέγγισης της γνώσης, αυτής της αυθεντικής της βιωματικής, που στέκεται ψηλότερα από κάθε είδος γνώσης, γιατί διατηρείται σαν γνωσιακή δομή και επηρεάζει ολιστικά τη συμπεριφορά του παιδιού διαμορφώνοντας μελλοντικές στάσεις ζωής.

Οικολογικό σχολείο δεν είναι το σχολείο που μιλά μόνο για το περιβάλλον και τους τρόπους διαχείρισης του νερού, των απορριμμάτων κ.λπ. είναι κυρίως το σχολείο που μιμούμενο τη φύση είναι ανοιχτό στις πρακτικές του, αξιοποιεί με τις δράσεις του κάθε οργανικό του κομμάτι, σέβεται και αφουγκράζεται ευχάριστα τη διαφορετικότητα σε κάθε της μορφή, προκαλεί και προκαλείται από τη δημιουργική σκέψη που ενώνει τον άνθρωπο με τη φυσική του προέκταση το περιβάλλον. Που διαμορφώνει ανθρώπους με ήθος και αξίες που μπορούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν με το βλέμμα στραμμένο στο φως και κορμιά που μυρίζουν δυόσμο, λεβάντα, φασκόμηλο και θυμάρι!

Οι νηπιαγωγοί Ελένη Βρετουδάκη Βάσω Αλεξάκη Παρασκευή Δήμου

Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης