ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΣΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ σου, Κύριε, εσένα προσκυνούμε/ και ιερό κειμήλιο εκείνο θεωρούμε». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Κυριακή της Ορθοδοξίας αύριο και η Εκκλησία μας γιορτάζει την Αναστήλωση των Εικόνων. Τι γιορτή κι αυτή στη Μονή Γωνιάς και στην Ορθόδοξη Ακαδημία, στο Κολυμπάρι, το Πρωτοκύριακο!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΣΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ σου, Κύριε, εσένα προσκυνούμε/ και ιερό κειμήλιο εκείνο θεωρούμε». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Κυριακή της Ορθοδοξίας αύριο και η Εκκλησία μας γιορτάζει την Αναστήλωση των Εικόνων. Τι γιορτή κι αυτή στη Μονή Γωνιάς και στην Ορθόδοξη Ακαδημία, στο Κολυμπάρι, το Πρωτοκύριακο!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέρα του Φλεβάρη σήμερα. Παραφλέβισε ο Κουτσοφλέβαρος εφέτος. Ανοιξε τις φλέβες του και δεν έλεγε να τις κλείσει. Μετά βροχών και χιόνων ήρθε, μετά βροχών και χιόνων, κατά που φαίνεται (γράφω τη στήλη μεσημέρι της 27ης μέρας του) φεύγει. Με… βουλωμένη μύτη. Δίχως να μυρίσει καλοκαίρι. Κι ας λένε οι σχετικές παροιμίες. Κανένα πρόβλημα. Ισα, ίσα. Το νερό μας χρειάζεται. Οσο περισσότερο, τόσο καλύτερα!

ΗΞΕΙΣ αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις! Αλλο εντελώς το νόημα του χρησμού αν μπει το κόμμα πριν το “ουκ” κι άλλο αν μπει μετά. Η Πυθία ζει. Χρησμός, λένε ορισμένοι, το κείμενο της συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας στο Γιούρογκρουπ.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Αν το κόμμα μπει μετά του “ουκ” η φράση σημαίνει: Θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο. Ενώ αν το κόμμα μπει πριν μετά το “αφήξεις”, η φράση σημαίνει εντελώς το αντίθετο: Θα πας, θα γυρίσεις, δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο. Κλείνω την παρένθεση.

ΑΝΩΜΑΛΗ κατά που φαίνεται η προσγείωση της νέας κυβέρνησης, της κυβέρνησης Τσίπρα, στη σκληρή πραγματικότητα. Αναμενόμενο ότι δεν θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια, ο δρόμος της. Θεοί και δαίμονες εναντίον της. Οχι όμως και ο ελληνικός λαός που εξακολουθεί, όπως λένε, οι δημοσκοπήσεις, να τη στηρίζει. Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε το βουνό! Οσο κι αν αυτό είναι δύσβατο, σχεδόν ανάβατο!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ με την πραγματικότητα η κυβερνητική εξουσία. Απ’ έξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει κανείς. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Διαχρονικές και επί παντός επιστητού οι παροιμίες του λαού μας.

«Η ΑΛΗΘΗΣ σοφία παρουσιάζει τόσον παραδόξους ιδιοτροπίας, ώστε αναγκάζεσαι να πιστεύης, ότι άνευ αυτών ουδέν δικαίωμα θα είχε επί του τίτλου της». Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΝΑ ’ΧΟΥΝ τα Χανιά (ως Περιφερειακή Ενότητα) μια ομάδα στην Α’ Εθνική κατηγορία στο ποδόσφαιρο (να μείνει ο Πλατανιάς) και δύο στη Β’ (τα Χανιά και τον Κισσαμικό που θ’ ανέβει) του χρόνου. Το καλό σενάριο. Το κακό δεν το συζητάω και άλλο δεν υπάρχει. Μην πετούμε στα σύννεφα. Ή μήπως να πετάξουμε και να δούμε τον Α.Ο. Χανιά Κυπελλούχο Ελλάδας!

«ΣΕ ΠΟΛΛΑ χωριά της Κρήτης (την Κυριακή της Ορθοδοξίας) συνήθιζε παλιότερα ο καθένας να διαλέγει την εικόνα που έπαιρνε από το τέμπλο ή τα εικονοστάσια της εκκλησίας, να σηκώνει στην περιφορά τον άγιό του τον προστάτη του ή τον προστάτη της οικογένειάς του. Οταν, κατά την ώρα της δοξολογίας, άρχιζε η λιτανεία, καθένας ήξερε ποιαν ακριβώς εικόνα έπρεπε να πάρει, την ίδια κάθε χρόνο, και κανείς δεν του αμφισβητούσε αυτό το δικαίωμα. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και σε άλλες λιτανεύσεις στον κύκλο του χρόνου ή τις περιστασιακές (όπως για παράδειγμα η λιτανεία για πρόκληση βροχής σε περιόδους ανομβρίας). Οι λιτανεύσεις ενίσχυαν τη σχέση ανάμεσα στον πιστό και τον άγιο και την έκαναν πιο προσωπική». (Από το βιβλίο “Κρητικές Λαϊκές τελετουργίες” του Νίκου Ψιλάκη).

«Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων/ άμωμα χέρια μεταληπτικά/ ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δεν γνωρίζουν άνεμο/ βαθιά το ελέησον από τους άυλους βράχους/ τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι/ Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής/ καημένε κόσμε/ θυμίαμα η γαλάζια οσμή κι ο καπνός ασημένιος/ κερί να στάζει ολοένα στα παπαδόπουλα/ καημένε κόσμε/ σα βγαίνουν -ω χαρά πρώτη- με το Ευαγγέλιο και τις λαμπάδες/ κ’ ύστερα η μεγάλη χαρά να συντροφεύουν τ’ Άγια/ Ο παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ’ άσπρο του φελόνι/ καλός πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη γενειάδα/ χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά».

Το ποίημα “Η Ορθοδοξία” του Νίκου Καρούζου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)'

 Χανιώτικα νέα (28.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-255/#ixzz3T2z6tdwn 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook