ΣΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ πόλεμο (395 – 386 π.Χ.) χάθηκαν οι πιο γενναίοι άνδρες. Μολονότι οι Σπαρτιάτες που έπεσαν στο πεδίο της μάχης ήταν ελάχιστοι και οι αντίπαλοί τους πολύ περισσότεροι, ο Αγησίλαος δε φάνηκε να χαίρεται ούτε να περηφανεύεται. Αφού αναστέναξε βαθιά, είπε: «Αλίμονο στην Ελλάδα, γιατί μόνη της στερήθηκε τόσους άνδρες που, αν ζούσαν και πολεμούσαν μαζί, μπορούσαν να νικήσουν όλους τους βαρβάρους». (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
Δείτε περισσότερα.. ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ NA τελειώνουμε, αρκετά μ’ εσάς!/ Υπογράψτε επιτέλους την καταδίκη σας!». Το μαχαίρι στο λαιμό της ελληνικής αντιπροσωπίας έβαλαν κατά τη διάρκεια του τελευταίου Γιούρογκρουπ την περασμένη Δευτέρα ο Σόιμπλε και οι συν αυτώ. Ωστόσο, άλλοι παπάδες είχανε έρθει κι άλλα χαρτιά βαστούσανε. Λέτε η εποχή του «σφάξτε με ευρωαγάδες μου ν’ αγιάσω» να πέρασε; Ετσι φαίνεται προς το παρόν. Στο τέλος πάντως ξυρίζουν τον γαμπρό.
«ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ NA τελειώνουμε, αρκετά μ’ εσάς!/ Υπογράψτε επιτέλους την καταδίκη σας!». Το μαχαίρι στο λαιμό της ελληνικής αντιπροσωπίας έβαλαν κατά τη διάρκεια του τελευταίου Γιούρογκρουπ την περασμένη Δευτέρα ο Σόιμπλε και οι συν αυτώ. Ωστόσο, άλλοι παπάδες είχανε έρθει κι άλλα χαρτιά βαστούσανε. Λέτε η εποχή του «σφάξτε με ευρωαγάδες μου ν’ αγιάσω» να πέρασε; Ετσι φαίνεται προς το παρόν. Στο τέλος πάντως ξυρίζουν τον γαμπρό.
ΤΟΝ ΚΟΛΥΜΠΗΤΗ δεν θα τον χαίρεσαι όταν μπαίνει στη θάλασσα. Ούτε ενόσω κολυμπά θα τον χαίρεσαι. Οταν βγαίνει από τη θάλασσα θα τον χαίρεσαι ή θα τον λυπάσαι. Το ’γραψα προ ημερών, το ξαναγράφω ύστερα απ’ τις τελευταίες εξελίξεις να ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση αίτημα για επέκταση της δανειακής σύμβασης για έξι μήνες, ελαφρά συμπληρωμένο, σήμερα.
ΝΑ ΜΗΝ συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν να είναι αποικία και στους Ελληνες σαν να είναι παρίες. “Ωραίος ως Ελληνας” ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην απάντησή του στον κύριο Σόιμπλε. Καθαρές κουβέντες στον άνθρωπο της… (Ν)ευρώπης που νομίζει ότι οι λαοί είναι γαλόπουλα κι αυτός μπορεί να τους λαλεί με το καλάμι.
ΑΛΛΟΣ ΕΧΑΣΚΕ κι άλλος μετάλαβε τελικά, όπως έγραψα προχθές. Ο Προκόπης Παυλόπουλος κι όχι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πάντως η μουσική υπόκρουση που είχε ετοιμαστεί για την… επιδέξια στροφή δεν άλλαξε: «Τα όνειρά μου κόκκινα/ τα όνειρά σου άσπρα/ ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ»…
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ δεν μας βρίσκω εμάς τους Ελληνες, μου είπε κατά τη διάρκεια της χθεσινής μας κουβέντας ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Για να συμπληρώσει αμέσως. Εκεί που μας βρίσκω εκεί και μας χάνω. Για την εκλογή του νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, μα και για τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, μιλούσαμε.
ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ απ’ τον Βαρουφάκη ζήτησε με δηλώσεις του ο πάντα “αμετροεπής” Θεόδωρος Πάγκαλος απ’ τον πρωθυπουργό της χώρας. Να βάλει πάντως τον ίδιο υπουργό Οικονομικών δεν το ζήτησε. Δεν φτάνει μέχρις εκεί η αμετροέπειά του…
ΜΕΤΑ ΤΟΝ Ρεχάγκελ, ο Σάντος, μετά τον Σάντος, ο Ρανιέρι και μετά τον Ρανιέρι, που αποδείχθηκε “μάρκα μας έκαψε”, ο Μαρκαριάν στο τιμόνι του προπονητή της Εθνικής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Να μη φτάσουμε στο “παπούτσι απ’ τον τόπο μας κι ας είν’ και μπαλωμένο” η ευχή μου, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε πάει… για βρούβες.
«ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ γράφεις “πεταχτά” εγώ θα τα διαβάζω, σαν ανθοδέσμη στης καρδιάς το βάζο θα τα βάζω», η μαντινάδα που μου έστειλε χθες, με αφορμή την προχθεσινή αναφορά ότι η στήλη γράφτηκε στο αναψυκτήριο που είναι απέναντι απ’ το ΠΑ.Γ.Ν.Η., ο φίλος ιερωμένος. Ευχαριστώ, πάτερ! Τα σημερινά, πάντως, στο γραφείο μου τα γράφω…
ΣΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ πόλεμο (395 – 386 π.Χ.) χάθηκαν οι πιο γενναίοι άνδρες. Μολονότι οι Σπαρτιάτες που έπεσαν στο πεδίο της μάχης ήταν ελάχιστοι και οι αντίπαλοί τους πολύ περισσότεροι, ο Αγησίλαος δε φάνηκε να χαίρεται ούτε να περηφανεύεται. Αφού αναστέναξε βαθιά, είπε: «Αλίμονο στην Ελλάδα, γιατί μόνη της στερήθηκε τόσους άνδρες που, αν ζούσαν και πολεμούσαν μαζί, μπορούσαν να νικήσουν όλους τους βαρβάρους». (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Πώς να καταχωρίσω -τόσα γεγονότα- τόσες απόπειρες./ Πώς να μιλήσω;/ Ενώ οι φωνές επιμένουν -οι ίδιες φωνές-/ ενώ αποκρούομαι -πώς θες να μείνω/ μια αστραπή, ένα κυκλάμινο, μία ρομφαία/ -πώς θες να μείνω επιτύμβια στήλη σε πεδίο μαχών/ σε ποιο σταθερό δάπεδο να οχυρώσω τις λεγεώνες μου;/ Ο επίμονος θόρυβος σε οχήματα, πόλεις, αίθουσες/ οι αδέξιες φωνές σε χώρους εναλλασσόμενους/ το πλήθος έντρομο ενώ προχωρεί γυρίζει απότομα/ κοιτάζει σε ορισμένο σημείο και κουρασμένο κλαίει-/ δεν ξέρει/ δεν υπάρχει/ δεν εξουσιάζεται».
Απ’ το ποίημα “Πώς να καταχωρίσω” του Μιχάλη Κατσαρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Απ’ το ποίημα “Πώς να καταχωρίσω” του Μιχάλη Κατσαρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (19.02.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-249/#ixzz3SBXvCX41
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου