ΠΟΙΗΣΗ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Μια Μεγάλη Παρασκευή

Μεγάλη Παρασκευή στην Παλαιστίνη.

Μεγάλη Παρασκευή

στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν.

Σωτήριον -τρόπος του λέγειν- έτος 1999 μ.Χ.

«Το ρολόι του κόσμου», στην Τζενίν,

«χτυπάει μεσάνυχτα».

Δυο χιλιάδες, περίπου, χρόνια

ύστερα απ’ τη Σταύρωση Εκείνου.

Στην Αντίπερα Όχθη.

Λίγο μετά το «Τετέλεσται».

Με τη Διεθνή Κοινότητα σε ρόλο Κεντυρίωνα.

Θεατή στη Σταύρωση του Ανθρώπου.

Κρανίου Τόπος.

«Λίθοι και πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα».

Κατάσταση προχωρημένης σήψης.

Αποπνικτική αποφορά θανάτου.

Διαμερισμένα άδεια ιμάτια.

Διαμελισμένα ισοπεδωμένα όνειρα.

Μια Παλαιστίνια Παναγιά

με κατεβασμένη στα μάτια«τη μαύρην ομπόλια».

Βλέμματα παιδιών που δεν έχουν άλλα δάκρυα.

Χαμόγελα στρατιωτών με υπονοούμενα.

«Ουά ο καταλύων τον ναόν» της παγκόσμιας τάξης!

(«Όταν γίνεις ποίημα», Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης, Χανιά 2013)

Το δεύτερο από τα τρία ποιήματα που διάβασα στην εκδήλωση"΄Ενα ποίημα για τους πρόσφυγες"που διοργάνωσαν ο Δήμος Χανίων και η Δημοτική Βιβλιοθήκη σε συνεργασία με τον Κύκλο των Ποιητών.

Δείτε... ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΝΙΩΝ (https://www.facebook.com/librarychania/?pnref=story)