Μέρες Μαγιού
Οδός Μιχάλη Γρηγοράκη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Μέρες Μαγιού
Στάση στον Μάη! Και για να ευχηθώ στους αναγνώστες της στήλης, με πέντε μέρες καθυστέρηση, καλό μήνα. Μην ξεχνώντας, πάντως, τα λόγια του ποιητή: «Τα ρόδα του πετούν αγκάθια για τους χορτασμένους/ τα ρόδα του μυρίζουν αιωνιότητα».
Πρωτομαγιά, η γιορτή των λουλουδιών… Από τα βάθη των αιώνων. «Ερχόμαστε στο σπίτι ενός πλούσιου νοικοκύρη. Αφήστε τις πόρτες ανοιχτές γιατί μπαίνει ο πλούτος και μαζί του η Χαρά και η Ειρήνη. Να ‘ναι πάντα γεμάτα τα σταμνιά του και στη σκάφη του ζυμώματος το ζυμάρι να φουσκώνει ψηλά. Ο γιος του σπιτιού να παντρευτεί και η κόρη να υφάνει ένα πανώριο υφαντό». Τα λόγια που τραγουδούσαν τα παιδιά στην αρχαία Αθήνα (μετάφραση: Ι. Κακριδή) καθώς περιέφεραν την “ειρησιώνη”, ένα είδος πρωτομαγιάτικου στεφανιού, όπως μας τα διασώζει η ψευδο-ηροδότεια βιογραφία του Ομήρου. Μα και γιορτή της εργατιάς…
Η αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του Σικάγου πριν από 130 χρόνια. Οι δολοφονημένοι καπνεργάτες τον Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη… Η εκτέλεση 200 Ελλήνων, κομμουνιστών αγωνιστών στο σκοπευτήριο της Καισαριανής το 1944… Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη απ’ το παρακράτος τον Μάη του 1963… Ο ύποπτος θάνατος σε τροχαίο του Αλέκου Παναγούλη την Πρωτομαγιά του 1976… Παραείναι ματωμένα τα λουλούδια του Μάη!
«Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος». Το σημείωμα που άφησε ένας από τους 200 της Καισαριανής, ο Χανιώτης Νίκος Μαριακάκης. «Δεν υπάρχει ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας». Ο επίλογος της απολογίας του Αλέκου Παναγούλη στη δίκη του για την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Χωρίς σχόλια.
«Χύσε φωτιά στο λάδι/ και φωτιά στο στήθος/ Δεν είναι φρόνιμη γωνιά η παλαίστρα της ψυχής./ Η τύχη παίρνει ένα παράξενο φως ηλιομάντισσας/ χορεύει για την άνοιξη/ Κι η ζάλη του Μαγιού στης φουσκοθαλασσιάς τα χαμομήλια/ Σκίζει το χρόνο ανοίγει διάπλατα τα φύλλα των δρυμών/ Τόσο που η καρδιά του επαίτη σφίγγεται/ Τα ρόδα του πετούν αγκάθια για τους χορτασμένους/ Τα ρόδα του μυρίζουν αιωνιότητα./ Τα ρόδα του κρύβουνε στις ίνες/ Έντιμο αίμα που ζητάει εκδίκηση». Από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη “Ήλιος ο πρώτος”.
Οδός Μιχάλη Γρηγοράκη
«Και τα βαθιά δεν λόγιασα και τα πλατιά δεν είδα/ ποτέ τον νου δεν έστειλα σε σφαίρες μακρινές/ έμεινε πάντα η σκέψη μου σαν μια φτωχιά ηλιαχτίδα./ Σκέψη να γίνομουν σοφός ποτέ δεν έχω κάνει,/ τ’ απλού λαού ο στοχασμός με φχαριστεί, με φτάνει» (Μιχάλης Γρηγοράκης, “Νοσταλγικές Ρίμες”).
Κερί στο χθεσινό 8ετές συναπάντημά του, η Στάση αυτή του Μιχάλη Γρηγοράκη, στον Μίγρη των “Χανιώτικων νέων”, στον ξεχωριστό Χανιώτη πνευματικό δημιουργό που, κατά δήλωσή του, «του απλού λαού ο στοχασμός, τον ευχαριστούσε και του έφτανε». Στον ποιητή, στον λαογράφο, στον διηγηματογράφο, στον ιστορικό ποιητή μας, βεβαίως, στον δημοσιογράφο… Και για να θυμίσω, γι’ άλλη μια φορά ότι δεν αξιωθήκαμε ακόμα να δώσουμε το όνομά του, όπως και το όνομα του Γιώργη Μανουσάκη, σ’ έναν από τους δρόμους της πόλης μας, που κι αν την ύμνησε και την πρόβαλε στο έργο του!
Οδός Μιχάλη Γρηγοράκη! Η οδός, πρωτίστως, της Έγνοιας για την Ελευθερία και τη Γλώσσα, έτσι όπως ο Διονύσιος Σολωμός την προσδιόρισε, «μήγαρις έχω άλλο στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».
Χανιώτικα νέα (06.05.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/meres-magiou/#ixzz47sCPgIsh
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου