ΠΡΙΝ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
«Ήταν εννιά το πρωί της Κυριακής 1ης Δεκεμβρίου 1913, όταν τα μάτια όλων, στραμμένα με προσμονή προς τη θάλασσα, αντίκρισαν να σχηματίζεται στο βάθος η βαριά σιλουέτα του Αβέρωφ. Το θωρηκτό συνόδευαν τα μικρότερα πολεμικά “Σπέτσαι”, “Πάνθηρ” και “Αετός”. Σε λίγο από μια ατμάκατο που αποσπάστηκε από τα πλευρά του “Αβέρωφ”, αποβιβάστηκαν στην προκυμαία ο βασιλιάς, ο πρωθυπουργός, οι πρίγκιπες και ο ναύαρχος Κουντουριώτης […] Μετά τη δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό των Εισοδίων, μια τεράστια πομπή βάδισε προς το φρούριο. Μέσα σε απόλυτη σιωπή ακούστηκε ο εθνικός ύμνος. Αμέσως μετά τα τηλεβόλα των θωρηκτών άρχισαν να βροντούν, οι καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν, οι καρδιές να σκιρτούν και τα μάτια να δακρύζουν. Ήταν η στιγμή που ο βασιλιάς και οι γηραιότεροι αρχηγοί των κρητικών αγώνων, ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ο Αναγνώστης Μάντακας ύψωσαν την ελληνική σημαία στο ψηλότερο κατάρτι του πύργου του Φιρκά. Μέσα σε αυτόν τον χαλασμό δεν ακούστηκε ούτε ένας πυροβολισμός. Ήταν επιθυμία του πρωθυπουργού, την οποία ο κρητικός λαός σεβάστηκε απολύτως». Από το βιβλίο “Ελευθέριος Βενιζέλος – Ο άνθρωπος – ηγέτης” (εκδ. Ίδρυμα “Βενιζέλος” και “Εστία”) του Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη – Παπαδή.
«Ο εθνικός ύμνος -ο ελληνικός εθνικός ύμνος- στο φρούριο του Φιρκά. Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παλέψαμε τόσο γι’ αυτήν, ναι. Αλλά έμοιαζε τόσες φορές με μακρινό όνειρο που το κυνηγούσαμε μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχαμε να λιγοψυχήσουμε, κι ας ξέραμε πως δεν πιάνεται. Αναρωτιόμουνα συχνά αν θα έφτανα να το ζήσω, και το ζω, πριν φτάσω ούτε τα σαράντα μου. Από τους πατριώτες μας, μου φαίνεται πως δεν βλέπω κανέναν που να μην κλαίει. Οι κραυγές του κόσμου, μέσα κι έξω απ’ το φρούριο “Ζήτω η Κρήτη! Ζήτω η Ελλάδα! Βενιζέλος!” μοιάζουν να βγαίνουν από λαρύγγια θηρίων». Από το βιβλίο “Όταν ήταν ευτυχισμένος” (εκδ. “ΠΑΤΑΚΗ”) του Πολυχρόνη Κουτσάκη.
«Το φλάμπουρο που υψώθηκε δεν ήτανε πανί/ ήταν το αίμα της καρδιάς ήτανε οι φωτιές/ ήταν το γαλανόλευκο πεθύμιο των αιώνων/ ήταν το γάλα των παιδιών και των νεκρών η δόξα./ Το φλάμπουρο που υψώθηκε κι ανέμισε στα νέφη/ κρυφοί καημοί το διάστηκαν, το ύφαναν οι πόθοι/ το κέντησαν τα όνειρα, το έθρεψε η ελπίδα/ κι ο Βενιζέλος το ‘φερε στο κάστρο του Φιρκά./ Χαρείτε κι ήρθ’ η Λευτεριά!/ Την Ένωση χαρείτε./ Γιορτάστε την, γιορτάστε την, τη μέρα τη μεγάλη./ Η λύρα παίζει και γλεντά η Κρήτη πέρα ως πέρα/ και λάμπει η γαλανόλευκη επάνω στον Φιρκά». Από το ποίημα “Η Ένωση” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη.
Επιστροφή στην ημέρα εκείνη και φέτος, αύριο 1η Δεκεμβρίου. Στην ημέρα που έγινε πραγματικότητα ο προαιώνιος πόθος των Κρητικών για ένωση του πολύπαθου νησιού μας με τη Μητέρα Ελλάδα. Με την καθιερωμένη λαμπρότητα, παρά τις δυσκολίες λόγω κορωνοϊού, οι καθιερωμένες εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η επετειακή εκδήλωση του Iδρύματος “Βενιζέλος” στις εγκαταστάσεις του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου