ΧΡΥΣΑ

 Η ΣΙΩΠΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΡΑΥΓΗ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Σώματα που σαρώνονται από ανεπιθύμητες ορέξεις, ψυχές που σχίζονται σαν λεπτό ύφασμα και ζωές σαν κλεψύδρα που αδειάζει λεπτό το λεπτό προκειμένου να σωθεί η ανδρική τιμή, τα στερεότυπα που φωλιάζουν στα χωριά και στις πόλεις. Από την αντιστροφή μιας παλάμης που ήρθε και προσγειώθηκε καυτή σε ανυποψίαστα πρόσωπα αρχίζουν όλα. Οι μελανιές που κρύβονται με το μακιγιάζ της θυματοποίησης. Τα 50 ευρω ακουμπισμένα στο κομοδίνα για τα γρανάζια του σεξ . Τσιγάρα που σβήνουν στο ανθρώπινο δέρμα, μαχαιριές που φτάνουν ως το κόκαλο, σπασμένα δόντια χυμένα στο κρύο δάπεδο ή σε λιμνες αίματος. Αυτά ανεβάζουν τα στατιστικά στοιχεία. 7 εκατομμύρια γυναικες υφίστανται κάθε χρόνο σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίησηη σε χώρες της ΕΕ. 140 γυναίκες σε ολο τον κόσμο δολοφονούνται κάθε μέρα από γνωστό ή άγνωστο χερι.
Η σιωπή, η ενοχή, η ανοχή , η σακατεμένη αυτοεκτίμηση που δεν μπορεί να καταλάβει πως η ταπείνωση των γυναικών είναι η στιγμιαία απόλαυση και υπεροχή κάποιων άλλων. Και ακριβώς έτσι γεννιούνται οι ιστορίες, στις οποίες πρωταγωνιστούν βασανιστές και βασανισμένοι.
Εκείνες που μας αποκαλύπτονται μόνο όταν το φως διώχνει το σκοτάδι, μόνο όταν η αγάπη τολμά να αποδεκατίσει το μίσος. Για τις κλειστές πόρτες, για τους ζοφερούς λυγμούς, για κάθε κραυγή στην οποία κωφεύουν όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους, μία είναι η λύση: όλα αντιμετωπίζονται όταν δε σωπαίνεις. Όλα παίρνουν ζωή όταν δεν αδιαφορείς. Όλα σου αξίζουν, και πιο πολύ η ελευθερία. Κι η ευτυχία που μέσω αυτής, ρέει στο αίμα σου.

ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=19700