Στο αιωνόβιο Μεγάλο Αρσενάλι του Λιμανιού της πόλης μας, της πόλης των Χανίων, όπου έχει την έδρα του, τις τελευταίες δεκαετίες το Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Κ.Α.Μ.), η απονομή των βραβείων και των επαίνων του φετινού, 6ου κατά σειρά Διεθνούς Διαγωνισμού Αφίσας, που επιμένει να διοργανώνει, κόντρα σ’ όλα, το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, το Μουσείο Τυπογραφίας των “Χανιώτικων νέων”, το βράδυ της περασμένης Κυριακής 31 Οκτωβρίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 628 από 68 χώρες(!) ήταν οι φετινές συμμετοχές στον εν λόγω διαγωνισμό που ήρθε στα τελευταία(;) στάδια της πανδημίας να στείλει τα δικά του πολλαπλά μηνύματα αισιοδοξίας. Ένα από αυτά και τα “καλά” που μπορεί να έχει άμεσα και μακροπρόθεσμα ο τόπος μας, αν οι φορείς του δουν το Μουσείο, όπως πρέπει να το δουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν, γιατί έτσι γεννήθηκαν, να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού κι όχι αυτόν του προπέτη. Γι’ άλλη μια φορά, με το που ανέβηκε στο βήμα για την εισαγωγική του ομιλία ο ιδρυτής του Μουσείου Γιάννης Γαρεδάκης, η φράση αυτή σαν παράφραση μιας ανάλογης του Κοπέρνικου που μας παραγγέλνει «να προτιμούμε τον ρόλο του δημιουργού κι όχι αυτόν του προπέτη», στον νου μου. Και μια άλλη του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζον Κένεντι: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου». Τη σημείωσα κι αυτήν στο σημειωματάριό μου με το μολυβάκι μου. Όπως και μία ακόμα, αμέσως μετά: «Ανθός αγάπης για την τυπογραφία και καρπός έγνοιας για τον τόπο», προφανώς αναφερόμενος στο Μουσείο.
Να πηγαίνεις νωρίς στην περί ης ο λόγος εκδήλωση, βεβαίως, φορώντας τη μάσκα σου, όπως όλοι άλλωστε, και να “μελετάς” τις αφίσες που εκτίθενται, για να ψηφίσεις την κατά τη γνώμη σου καλύτερη… Να νιώθεις ευλογημένος, γιατί λειτουργεί και λειτουργείται το κοινωνείν… Να κάθεσαι μαζί με φίλους, συμπολίτες και να “ακούεις” μετά τον Γιάννη Γαρεδάκη, τη διευθύντρια του Μουσείου, Έλια Κουμή και τους άλλους ομιλητές, τα μέλη της κριτικής επιτροπής και άλλους… Να παρακολουθείς τα που λένε οι “διακριθέντες” που δεν μπόρεσαν να έρθουν απ’ τα πέρατα του κόσμου, απ’ την Κίνα για παράδειγμα, “βιντεοσκοπημένα”… Να ζεις τη συγκίνηση των βραβευθέντων που είναι παρόντες, βλέποντας τους στο βήμα, όπως της Rina Polichenkova από τη Ρωσία, του Dalien Malaj από την Ιταλία και της Μαρίας-Λουκίας Μητράκου από την Ελλάδα, που πήραν το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο βραβείο αντίστοιχα… Να “απολαμβάνεις” την κρητική μουσική, έτσι όπως ο Σταύρος Ψαρουδάκης και ο γιος του την “εκφράζουν” με τη λύρα και το λαγούτο και τη φωνή τους, στο τέλος… Και βέβαια “απολαμβάνοντας” την κουβέντα στο κέρασμα που ακολουθεί με φίλους.
Ατελείωτος ο κατάλογος των επωνύμων αλλά και των ανωνύμων που παρακολούθησαν, ωσεί παρόντες (μαζί μ’ αυτούς που παραβρέθηκαν), κι αυτήν την εκδήλωση του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, απ’ το επουράνιο σπίτι της Γιαγιάς Τυπογραφίας. Και η φράση αυτή, που την έχω κάπως διαφορετικά χρησιμοποιήσει κι άλλη φορά σε ανάλογη εκδήλωση, στον νου μου, φεύγοντας απ’ το Μεγάλο Αρσενάλι. Με πρώτο, κατάπρωτο, τον εφευρέτη της, τον Γουτεμβέργιο.
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Η... ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ - ΕΦΤΑΞΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΛΕ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΕΛΙΕΣ - ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ...
«Μπροστά από το σπίτι σου να παρελάσω θέλει,/ αφού με ελαβώσανε του έρωτα τα βέλη.// Σημαία της αγάπης μου το σ’ αγαπώ θα κάνω/ γιατί μόνο εσένανε στην αγκαλιά μου βάνω»… Βεβαίως, της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη οι παραπάνω ερωτικές μαντινάδες, που μου έχουνε “ξωμείνει”, αφού η εφημερίδα δεν κυκλοφόρησε την επαύριο της 28ης Οκτωβρίου… Πάντα επίκαιρες!
«Έφταξε ο καιρός καλέ, που πέφτουν οι ελιές/ και τα λιόφυτα θα πιάσουν πάλι οι κοπελιές./ Μυλωνάδες και μαζώχτρες θα τα λέμε πότες πότες κι αφορμή θα ‘ναι οι ελιές, να ‘χουμε χρυσές δουλειές»… Εμένα στο αξέχαστο τραγούδι του αξέχαστου και αξεπέραστου Κώστα Μουντάκη ο νους μου, αυτές τις μέρες, που άρχισε το λιομάζωμα… Τι θύμησες κι αυτές απ’ τα χρόνια εκείνα!
Τα πράγματα με τον κορωνοϊό οδεύουν, συνεχώς, προς το χειρότερο, καθώς το τέταρτο κύμα της πανδημίας ξεπερνά με σχετική ευκολία τα όποια εμπόδια συναντά στο διάβα του και κάνει τα δικά του. Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται, όπως τέλος πάντων συνεχίζεται…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 5.11.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/sti-megali-tis-typografias-giorti/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου