ΜΙΑ "ΒΑΡΔΙΑ" ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ
«Ακουμπώ σ’ ένα χαράκι που σίγουρα το ‘χαν μετερίζι οι παππούδες μας, κοιτάζω τον όμορφο κόσμο του Θεού με τη ματιά του γέροντα, που ‘ναι βαθύτερη απ’ όλες, γιατί κάνει τον αποχαιρετισμό του κόσμου και σκέφτομαι τις βάρδιες της Κρήτης. Βάρδια στις Γαλανές, βάρδια στ’ Αλιγάνου (Κεραμειά), βάρδια στο Δρομόνερο (Κίσσαμο), βάρδια στην Κράπη (Σφακιά), βάρδια στα Σκουλούφια (Αρκάδι), βάρδια στη Σελένα (Λασίθι). Βάρδιες και βίγλες πανάρχαιες, βυζαντινές, βενετσιάνικες, τουρκαράπικες, θερμοπύλες που στάθηκε η Κρήτη και πάλεψε για να γλυτώσει το χώμα και το πνεύμα της». Από το βιβλίο του μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη “Στοχασμοί από την Αγία Σοφία” που εκδόθηκε πριν από 31 χρόνια, όταν το ομώνυμο Ίδρυμα που πανηγυρίζει σήμερα, έκανε τα πρώτα δυνατά του βήματα με μια πλειάδα Αποκορωνιωτών, με πρωτοστατούντα τον Νίκο Παπαδάκη.
Πλατεία Ειρηναίου Γαλανάκη. Ίσως η πιο σπουδαία απ’ όλες τις πολλές πλατείες του. Στους Άγιους Πάντες του Αποκόρωνα. Στον ίσκιο των πάντα ωραίων Λευκών Ορέων. Γι’ άλλη μια χρονιά στο “κοινόν” του Αποκόρωνα. Στη μεγάλη της Αγίας Σοφίας γιορτή. Στη γιορτή της πίστης, της αγάπης και της ελπίδας. Εδώ όπου συλλειτουργούν και συλλειτουργούνται το ομώνυμο ίδρυμα που έστησε η έγνοια του Παππού για τη γενέθλια επαρχία και το μοναδικό ανά το πανελλήνιο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου και αποτελούν εξ αδιανεμήτου πλούτο για τον τόπο μας.
Όχι, δεν θα το κρύψω ότι νιώθω ευλογημένος απόψε. Καθόλου μικρό πράγμα η παρουσίαση για τρίτη φορά βιβλίου μου (και τα τρία εκδόσεις των “Χανιώτικων νέων”), μετά τον Εσπερινό και το μνημόσυνο για τον Παππού στην Αγία Σοφία, των διηγημάτων μου με τίτλο “Πότες θα κάμει ξεστεριά”, εν προκειμένω, που παρουσιάστηκε και στα Χανιά, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης, στις 14 Μαΐου τ.ε. «Σχέση ζωής η σχέση μου με τα “Χανιώτικα νέα” που άρχισε τα μέσα της δεκαετίας του 1970», είχα πει τότε στην αντιφώνηση μου. Το επαναλαμβάνω και σήμερα. “Κρητικές ρίζες”, ο τίτλος μιας απ’ τις πρώτες στήλες μου, όπου βρήκαν στέγη “Η καμπάνα” και άλλα πέντε εμπνευσμένα από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη και την Επανάσταση του 1821, διηγήματά μου, τα τέλη εκείνης της δεκαετίας. Ευλογία μεγάλη για μένα η έκδοση τους απ’ το Μουσείο Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη μαζί με τον “Εθελοντή”, που αναφέρεται στη Μάχη του Βαφέ και ήταν η εισήγηση μου στο Β΄ Συνέδριο Αποκορωνιωτών, σε βιβλίο, αφού τα ξαναδούλεψα με αφορμή τη μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση του 1821. Εκ βαθέων το ευχαριστώ μου γι’ αυτό. Ευχαριστίες, όμως, και στον καλλιτέχνη Νίκο Μπλαζάκη για τη φιλοτέχνηση του εξωφύλλου και τα σκίτσα του αλλά και σε όλους τους άλλους (τους αναφέρω ονομαστικά στον πρόλογο) που συμμετείχαν στο “εμείς” της έκδοσης ενός βιβλίου που “κυοφορήθηκε” στα μικράτα μου, από τις ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μου η Στυλιανίτσα, η μητέρα του πατέρα μου, δίπλα στην παρασιά τις χειμωνιάτικες νύχτες και είναι αφιερωμένο στη μνήμη του οπλαρχηγού των τελευταίων κρητικών Επαναστάσεων, αδελφού του παππού μου, του Κακατσαντώνη, Θεοκλή Νικ. Κακάτση.
Ανθός και καρπός ενός μεγάλου και υπέροχου “εμείς” η αποψινή εκδήλωση που έρχεται σαν συνέχεια της υποδοχής που έτυχε η “Ξεστεριά” τους 10 μήνες της κυκλοφορίας της, τόσο από την κριτική όσο και από το αναγνωστικό κοινό σε πανελλήνιο επίπεδο αλλά και στο εξωτερικό. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι με τον οποιονδήποτε τρόπο την “είδαν” και σταμάτησαν σ’ αυτήν, και βέβαια σε όλες και όλους εσάς που με τιμάτε με την παρουσία σας. Σε όλους μαζί και σ’ έναν έναν και μία μία χωριστά. Και βέβαια στους διοργανωτές για τη φιλοξενία και ονομαστικά στους συντελεστές της παρουσίασης. Στις φίλες ζωής Αγγέλα Μάλμου και Φωτεινή Σεγρεδάκη για τις εμπεριστατωμένες και αγαπητικές προσεγγίσεις τους, στη Μαρία Μαράκη για την εκφραστική ανάγνωση των κειμένων και φυσικά στον Μάρκο Σελλιανάκη για τον άψογο συντονισμό.
Επιστρέφω στους “Στοχασμούς από την Αγία Σοφία” του Ειρηναίου Γαλανάκη, εκεί που τους άφησα, φίλες και φίλοι. Διαβάζω: «Όποιος φυλάει το χώμα, αυτός φυλάει και το πνεύμα. Κι όποιος φυλάει το πνεύμα, αυτός φυλάει και το χώμα, όσο κι αν φαίνεται παράξενη τούτη η διαλεκτική ανάμεσα στον υλικό και στον πνευματικό κόσμο». Η “βάρδια” για μένα είναι το γράψιμο, σκέφτομαι. Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
Σημείωση: Η αντιφώνηση μου στην παρουσίαση του βιβλίου μου “Πότες θα κάμει ξεστεριά...” στις 16 Σεπτεμβρίου στο Κοινωφελές Ίδρυμα Αγία Σοφία.
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 20.9.2022)
https://www.haniotika-nea.gr/mia-vardia-gia-mena-to-grapsimo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου