«Στα μοναστήρια έχει φυλαγμένες ακριβές ομορφιές/ και στα θεμέλια πολλούς ιδρώτες/ δεν τίθενται στις προθήκες/ δεν λέγονται εύκολα.// Καράβι και ταξιδεύει το Αγιονόρος/ με κατάρτι τον Άθωνα/ σημαία τη Μετάμορφωση/ άγκυρα την Παναγιά». Και οι στίχοι αυτοί του μοναχού Μωυσή του Αγιορείτη, έτσι όπως τους μελοποίησε ο Χρίστος Τσιαμούλης στο έργο του “Άθως ο εμός”, στον νου μου, με το που αφήνει η “Αγία Άννα” την Ουρανούπολη και μπαίνει με τη συνοδεία γλάρων στα αγιορείτικα νερά. Είναι η τέταρτη επίσκεψη μου στο Όρος -τον Ιούνιο του 1994 η πρώτη, τον Ιούνιο του 1995 η δεύτερη, τον Ιούλιο του 2017 η τρίτη. Με παρέα τον εγγονό μου τον Βαγγέλη, μαθητή Β΄ Λυκείου και τον άνδρα της αδελφής μου τον Γιώργο, που έρχονται για πρώτη φορά.
Να φτάσουμε μέχρι τα Καυσοκαλύβια κι επιστρέφοντας να μείνουμε στη Διονυσίου, όπου έχω κλείσει για φιλοξενία το βράδυ – 2 Σεπτεμβρίου δείχνει το ημερολόγιο, 13 μέρες πίσω το παλιό, που ισχύει στην Αγιορείτικη Πολιτεία. Να ’ναι καλά ο φίλος μου ο Γιάννης ο Βολανάκης, που έχει επισκεφτεί το Όρος 27 φορές, και γι’ αυτή του τη συμβουλή. Ευλογία! Δεν προλάβαινε το μολυβάκι μου να γράφει τα που έπιαναν τα «ακρωτήρια» της ύπαρξης μου. Πού να χωρέσουν εδώ όλα τούτα, όπως κι όλα τ’ άλλα τα μύρια, όσα συνέλεξαν τις επόμενες τρεις μέρες – Μονή Κουτλουμουσίου η διαμονή μας, στις 3 Σεπτεμβρίου, Μονή Παντοκράτορος στις 4, η αναχώρηση μας απ’ τη Δάφνη για Ουρανούπολη στις 5… Να ‘βρισκα, λέει, τον χρόνο να τα έγραφα όλα τούτα και να τα έκανα βιβλίο! Συνεχίζω εδώ κι όσα χωρέσουν…
Μια απ’ τις πάμπολλες ευλογίες και η κουβέντα που κάναμε με τον Χανιώτη στην καταγωγή μοναχό Λεόντιο σ’ ένα απ’ τα μπαλκόνια της Διονυσίου, με την ανατολή της άλλης μέρας, με θέα τα ήρεμα σαν λάδι νερά του Σιγγιτικού και το πανέμορφο «πόδι» της Σιθωνίας. Η αναστήλωση της Μονής με ένα πρόγραμμα των ΕΣΠΑ το τωρινό διακόνημα του- πολιτικός μηχανικός γαρ. Ένα απ’ τα τεύχη της σειράς “Σύντομος σχολιασμός στην Αποκάλυψη” (ηλεκτρονικά στη διεύθυνση www.imdleo.gr) το “αντίδωρό” του για το βιβλίο μου “Πότες θα κάμει ξεστεριά”. Τι καλά να κρατούσε πολλαπλάσιο χρόνο η κουβέντα μας, όπως και με άλλους άλλωστε, μοναχούς, όπως τον αρχοντάρη, τον π. Παύλο απ’ την Κύπρο, που έχει και το διακόνημα του εξομολόγου αλλά και προσκυνητές, όπως αυτούς από την Αλεξάνδρεια της Ημαθίας, που είχαν έρθει με τα παιδιά τους.
Ένας επίγειος παράδεισος η Μονή Κουτλουμουσίου που βρίσκεται 10 λεπτά με τα πόδια απ’ τις Καρυές. Σκιά μας, όπως και όλων των προσκυνητών άλλωστε, ο έχων το διακόνημα της φιλοξενίας στον Ξενώνα μοναχός Νεκτάριος. Κόσμος πάει και κόσμος έρχεται εδώ, κάποιοι με τα παιδιά τους, και για να βοηθήσουν στις δουλειές του μοναστηριού. Όπως ο προσκυνητής, ηλεκτρολόγος, από τη Λήμνο που έρχεται κάθε χρόνο μία εβδομάδα και κάνει ό,τι περνά απ’ το χέρι του. Μια επίσκεψη στην Παναγούδα, στο κελί που μόνασε ο Άγιος Παΐσιος, εκ των ων ουκ άνευ. Τι εμπειρία κι αυτή η κουβέντα μας με τον μοναχό Αμβρόσιο μαζί με άλλους προσκυνητές στα κουτσούρια της αυλής! Μια άλλη στον ναό του Πρωτάτου, που βρίσκεται δίπλα στο Μέγαρο της Ιεράς Επιστασίας, στην πλατεία των Καρυών, επίσης. Όπως και σ’ ένα απ’ τα γραφικά καφενεδάκια της άλλωστε. Κόσμος πάει και κόσμος έρχεται εδώ. Εδώ το τέρμα κι εδώ η αφετηρία των συγκοινωνιών… Εδώ η πρωτεύουσα!
Απ’ τις Καρυές στη Μονή Παντοκράτορος με τα πόδια – τρεις ώρες περίπου χρειάστηκαν. Κανένα πρόβλημα με τα σακίδια στην πλάτη, μόνο τα άκρως απαραίτητα η “περιουσία” μας. Για ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής κι ένας μοναχός Ρουμάνος, Ιεζεκιήλ το όνομα του, που ζει μόνος του σ’ ένα απ’ τα πολλά σαν μανιτάρια κελιά της περιοχής. Μόνος με την ιστορία του ενώπιον μόνον του Θεού. Όπως και ο 89χρονος μοναχός Παχώμιος στη μεγάλη του Παντοκράτορος Μονή που ακολούθησε στα 84 χρόνια του τα παιδιά του που ήταν ήδη μοναχοί. Τι ιστορία και η δική του, όπως μας την “εξομολογήθηκε” σ’ ένα παγκάκι, με μάρτυρες τα πρώτα άστρα, εκείνο το βράδυ, μετά το απόδειπνο!…
«Βοηθέ και σκεπαστή, άγιε Άθωνα,/ σε ασπάζομαι δάσκαλε Θεόπτη/ στον ναό της Ελλάδος/ σταυρός του τρούλου ο Άθως.// Στ’ αμπάρια κουβαλά νάμα, μέλι, κερί και λιβάνι/ για τους πεινασμένους του νάρθηκα·/ και τους λαβωμένους των στασιδιών». Και το άλλο μισό απ’ το ποίημα “Καράβι ταξιδεύει τ’ Αγιονόρος” του μοναχού Μωυσή του Αγιορείτη στον νου μου, ενώ το ταχύπλοο “Μικρή Αγία Άννα” είναι έτοιμο, έχοντας και μας μέσα, ν’ αναχωρήσει, ώρα 11 π.μ. της 5ης Σεπτεμβρίου από Δάφνη για Ουρανούπολη…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 30.9. 2022)
https://www.haniotika-nea.gr/karavi-kai-taxideyei-to-agionoros/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου