ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΩΡΑΙΟ...

 

 

 

«Υπάρχει ένα θέμα ωραίο/ να γράψεις στίχους χλωμούς νησιώτικους, που να διαβάζονται με τη βοήθεια της φλόγας/ ενός μικρού κεριού που τρέμει/ κι από ψυχές που τρέμουν και ποθούν.../ Υπάρχει ένα θέμα εσπερινό, ωραίο πολύ/ για λιτανείες κοριτσιών λευκοντυμένων,/ αγνών παιδιών - στα χέρια να κρατούν λαμπάδες και χρυσάνθεμα...». Από το ποίημα “Εισόδια” του Ματθαίου Μουντέ. Εν είδει
προλόγου. Η μεγάλη των Εισοδίων της Παναγίας της και προστάτιδος της πόλης των Χανίων, γιορτή, χθες...

Υπάρχει ένα θέμα ωραίο... Την βλέπω στην εικόνα της ένα βήμα πιο μπροστά απ’ τους γέροντες γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα, ν’ ανεβαίνει απόφασιστικά το κεφαλόσκαλο της κεντρικής θύρας του ναού, όπου την περιμένει ο αρχιερέας για να την οδηγήσει στα Άγια των Αγίων. Ένα κοριτσάκι, μια παιδούλα 3 χρονών η Παναγιά, όμως η συμπεριφορά της δεν δείχνει καμία αγωνία για το προκαθορισμένο άνωθεν μέλλον της. «Σήμερον της ευδοκίας θεού το προοιίμιον...», μου φαίνεται, ωστόσο, ότι ακούω να ψάλλει ο χορός των κοριτσιών που την συνοδεύει κρατώντας αναμμένες λαμπάδες.

Υπάρχει ένα θέμα ωραίο... Αγρότισσα, όπως τη μάνα μου σε ρόλο ζευγολάτισσας, στην ύπαιθρο χώρα της πατρίδας μας, από την Κρήτη ως τη Θράκη την βλέπω! Σαν Μεσοσπορίτισσα, όπως στο χωριό μου, αφού σαν χθες, την ημέρα της Χάρης της, ήμασταν στη μέση της σποράς, μα και σαν αρχισπορίτισσα ή αποσπορίτισσα ανάλογα και πάντα πολυσπορίτισσα. Και βέβαια σαν μαζώχτρα που δεν έκανε όξω νου την ημέρα της Χάρης της, μετά τη λειτουργία, πάντα θυμούμαι να μαζώνουμε ελιές αν δεν έβρεχε.

Υπήρχε ένα θέμα ωραίο... Στην καρδιά της αγαπημένης μας πόλης, στην παλιά πόλη των Χανίων, υψώνεται μεγαλόπρεπα, βιγλίζοντας τα ουράνια δωμάτια ο άρρητα συνδεδεμένος με την νεότερη ιστορία του τόπου μας ναός της τριμάρτυρης, το κεντρικό κλίτος του οποίου είναι αφιερωμένο στη Μεγάλη των Εσοδίων της Παναγίας γιορτή. «Της Θεομήτορος ναόν, ω διάβατα βλέπεις/ ον τέκνα ωκοδόμησαν πιστά της Εκλησίας προσφεύγοντα πτηνά  δειλά εν μέσω τρικυμίας/ υπό αυτήν την πτέρυγα της ουρανίας σκεπής», μας λέει γι’ αυτόν ο ποιητής της “Κρητηίδας” Αντώνιος Αντωνιάδης στο επίγραμμα που είναι στην πρόσοψή του...

Υπάρχει ένα θέμα ωραίο... «Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν και εσένα/ κι αν αρνηθώ την Παναγιά θα αρνηθώ και εσένα», μας λέει μια από τις αγαπημένες μου κρητικές μαντινάδες. «Δυο Παναγίες αγαπώ η μια ‘σαι εσύ, κερά μου/ στην άλλη τάσσω ένα κερί σε σένα την καρδιά μου», μας λέει μια άλλη... Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες. Χρόνια πολλά στους Χανιώτες και στις Χανιώτισσες, αλλά και στους κατοίκους των χωριών της περιφερειακής μας ενότητας που πανηγύριζαν χθες...

ΤΙΜΟΥΣΕ ΤΟ ΡΑΣΟ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ

 

 

 

 

Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα τιμούσε το ράσο που φορούσε. Και ως ιερέας και ως καθηγητής θεολογίας, και ως αρθρογράφος και συγγραφέας, ως άνθρωπος του Θεού. Για τον παπά Στυλιανό Θεοδωρογλάκη, τον για πάνω από 45 χρόνια εφημέριο της Τριμάρτυρης του Καθεδρικού Ναού των Εισοδίων της Πόλης των Χανίων, που έφυγε λίγες μέρες πριν τη μεγάλη Γιορτή, στα 85 του χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, ο λόγος. Στις αρχές της 10ετίας του 1970, στο Οικοτροφείο Αρρένων Κισσάμου, επί εποχής του μακάρι στου Μητροπολίτη Κισσάμου κια Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη η γνωριμία μας. Μου άρεσε να τον ακούω να ψάλλει, μου άρεσε να τον ακούω να κηρύττει, μου άρεσε να διαβάζω τα άρθρα του στην εφημερίδα μας (για χρόνια συνεργάτης της) και τα βιβλία του, προπάντων ωστόσο μου άρεσε να τον ακούω να μιλά για το χωριό του, τα Χαιρετιανά Κισσάμου, που το λάτρευε - υποδειγματικό και παραδειγματικό το βιβλίο του γι’ αυτό- και να συζητώ μαζί του. Κι αν ήταν αγαπητός απ’ τους πάντες ο παπα-Στυλιανός και σαν Στύλος της Τριμάρτυρης!

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη,  22.11.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/yparchei-ena-thema-oraio/