ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 22.2.213

 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΚΑΛΟΤΥΧΟΙ οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής”, μας λέει στη “Λήθη” του ο ποιητής. Ψυχοσάββατο σήμερα, του Ψυχού, όπως έλεγε η μάνα μου, χθες, και η σκέψη μας πήγαινε και στους “αποθαμένους” μας. Ανάβοντας ξεχωριστά για τον καθένα τους κερί στο μανουάλι της μνήμης. Και ιδού επανέρχονται! Ετσι ως υπήρξαν. Ακέραιοι και ωραίοι, όπως τους θυμόμαστε στις καλύτερες στιγμές τους.

ΤΗ ΦΩΤΕΡΑΔΑ του κεριού, τη δροσεράδα του νερού, τη νοστιμάδα του ψωμιού, τη νοστιμάδα του φαητού, να ’χει η ψυχή σας… (αφέντη μου, μάνα μου, αδέρφια μου κ.λπ.). Κι ο Θεός να συγχωρέσει των αδικοσκοτωμένων, των αδικοχαμένων, των θαλασσοπνιγμένων, των αβάφτιστων παιδιών κι ούλων των Χριστιανών…

ΑΞΗΜΕΡΩΤΑ ξυπνούσανε για να ετοιμάσουνε το πιάτο με τα κόλλυβα οι παλιές γυναίκες των χωριών μας χθες, μου θύμισε με τηλεφώνημα που μου έκαμε, ενώ άρχιζα να γράφω τη στήλη ο αναγνώστης Αντώνης Καπαδουκάκης από την Ξώπολη Αποκορώνου. Αυτός μου είπε και την ευχή που έλεγαν κάθε καλήν ημέρα, θυμιάζοντας το πιάτο του φαγητού που έπρεπε να δώσουν στη γειτονιά. Αλλες εποχές εκείνες, άλλες σήμερα…

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι η συνέχιση της διπλωματίας με πολεμικό τρόπο και διπλωματία η συνέχιση του πολέμου με διπλωματικό τρόπο. Η φράση του Κλαούζεβιτς “πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”, ήταν η βάση για να γράψω τα που έγραψα αρχίζοντας αυτό το “πεταχτό”. Εχοντας υπόψη τα που γίνονται έτσι όπως γίνονται στην Ουκρανία…

“ΚΙ ΕΓΩ θα φτιάξω ΜΗ.ΚΥ.Ο. να τα οικονομήσω/ και την υπόλοιπη ζωή σαν βασιλιάς να ζήσω”. Καλά το καταλάβατε! Ο Ηλίας ο Σταματάκης (ποιος άλλος;) είναι αυτός που θέλει να φτιάξει μια ακόμα Μη Κυβερνητική Οργάνωση για να τα οικονομήσει και να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του σαν βασιλιάς. Δεν είσαι άξιος γι’ αυτά τα πράγματα εσύ Ηλία!

“ΑΠΟ ΚΑΝΑΡΑ σε κανάρα”, σαν “ελεύθερο πουλί” που ήταν του άρεσε “να πετάει” του Χρηστάκη (τι τραγουδιστής!) όπως μας έλεγε με τη μοναδική φωνή του. Από οχτάρα σε οχτάρα πηγαίνει κάθε βδομάδα ο Δικέφαλος Αετός, τελευταία εφέτος στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Από τον γνωστό φ(θ)ανατικό Αεκτζή γείτονα μου τον Μήτσο η επισήμανση…

ΧΡΗΣΤΟ Μαχαιρίδη, εκδότη – ποιητή, Χανιά: Καλοτάξιδο το νέο όμορφο δεκαεξασέλιδο διμηνιαίο έντυπο πολιτικού, σατιρικού, φιλολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντος με τίτλο “Ο σκορπιός” που “έβγαλες” στην κυκλοφορία. Στέκομαι, προσώρας, μόνο στην τελευταία φράση του κύριου άρθρου σου με τίτλο “Αφύπνιση” όπου γράφεις: “Ας κατοικήσουμε στις πληγές της πολιτικής μας ιστορίας και του πολιτισμού μας αναζητώντας Θεσπιείς”. Χαίρομαι που θεωρείς κι εσύ δεδομένη την ύπαρξή τους, Χρήστο!

ΛΕΝΕ ότι, όταν κάποιος Αθηναίος συζητούσε με τον Ανταλκίδα (Σπαρτιάτη ναύαρχο, που έδρασε το πρώτο μισό του 4ου αι. π.Χ.) περί ανδρείας και του είπε: “Εμείς πολλές φορές σας διώξαμε από τις όχθες του Κηφισού”, ο Ανταλκίδας αποκρίθηκε: “Εμείς όμως ποτέ δεν σας διώξαμε από τις όχθες του Ευρώτα”. Παρόμοια απάντηση έδωσε κι ένας άσημος Σπαρτιάτης σε κάποιον Αργείο, όταν αυτός του είπε: “Πολλοί δικοί σας είναι νεκροί στην Αργολίδα” κι εκείνος του αποκρίθηκε: “Κανένας όμως από σας στη Λακωνία”. Και ο Αγησίλαος συνήθιζε να λέει ότι “ποτέ καμιά γυναίκα από τη Λακωνία δεν είδε εχθρικό καπνό”. Ωστόσο, επί της εποχής του, για πρώτη φορά, η Σπάρτη πολιορκήθηκε από εχθρό, τους Θηβαίους. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε/ την πίκρα της ζωής. Οντας βυθήσει/ ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει/ μη τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ’ναι/ Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε/ στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση/ μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει/ α’ στάξει δάκρυ όθε αγαπάνε/ Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται/ διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι/ πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται -/ Α’ δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι/ τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν/ θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν”.
Το ποίημα “Λήθη” του Λορέντζου Μαβίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (22. 02. 2014)

http://petaxta.blogspot.gr/2014/02/blog-post_22.html