ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΑΖΕΨΑ ΟΣΑ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΑΚ - ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ - ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ  ΧΘΕΣ)

 

 

 ΜΑΖΕΨΑ ΟΣΑ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ

«Μάζεψα όλα όσα ήταν στις γωνίες/ κι αποχώρησα,/ χωρίς να κοιτάξω πίσω.// Μέσα σ’ αυτά:/ το κλάμα μιας καλής μαθήτριας,/ όταν δεν ήξερε κάποια φορά ορθογραφία·/ το χαμόγελο ενός πατέρα μεροκαματιάρη,/ όταν έμαθε ότι ο γιος του θα ’ναι σημαιοφόρος·/ τη συγκίνηση μιας νεοδιόριστης δασκάλας,/ όταν πρώτη φορά μπήκε στη τάξη...// Και βέβαια το… “Κύριος Διευθυντάς”,/ όπως με αποκαλούσε,/ ένας καλός γείτονας του σχολείου». Και το ποίημα μου “Μάζεψα” (βλ. ποιητική συλλογή “Όταν γίνεις ποίημα”, 2013), που γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια, «επί τη αποχωρήσει μου από τη Δημόσια Εκπαίδευση (όντας δ/ντης στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων) στον νου μου, ενώ διάβαζα την περασμένη Τρίτη 14 Φεβρουαρίου το ρεπορτάζ του Γιώργου Κώνστα στα “Χανιώτικα νέα” για την εκδήλωση βράβευσης των 110 δασκάλων που συνταξιοδοτήθηκαν την τελευταία τριετία, και που οργάνωσε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων. «Μια φορά δάσκαλος… πάντα δάσκαλος», ο τίτλος του. Χείμαρρος οι αναμνήσεις της όποιας δασκαλικής διαδρομής, για όποιον-α ευλογήθηκε να υπηρετήσει τη σημαία της Δασκαλοσύνης. Πάντα Ωραίοι ως Έλληνες Δάσκαλοι, καλοί μου συνάδελφοι. 

«Στα μάτια μας βλέπω τη γενιά αυτών που ήλθαν στην εκπαίδευση, όταν έφυγε ο επιθεωρητισμός, αλλά και τη γενιά που φεύγοντας επανέρχεται ο επιθεωρητισμός», είπε μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με το προαναφερθέν ρεπορτάζ στον χαιρετισμό του το μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου των Δασκάλων Νεκτάριος Πετράκης. «Να μείνουν κοντά στον σύλλογο και να συνεχίσουν την προάσπιση της δημόσιας παιδείας που δέχεται τεράστια επίθεση», κάλεσε τους νέους συνταξιούχους το μέλος του Δ.Σ. Σεραφείμ Ρίζος. «Εύχομαι καλούς αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, έχοντας σαν επίκεντρο την ολόπλευρη ανάπτυξη όλων των μαθητών». Τα που έγραψε, μεταξύ των άλλων, επί του θέματος σε ανάρτησή της στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) η γνωστή τοις πάσι διευθύντρια του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων Μαρία Κληματσάκη, που επίσης συνταξιοδοτήθηκε. Προσυπογράφω στα που είπαν και οι τρεις τους…

«Οι μαθητές μας μας μαθαίνουν να γινόμαστε σωστοί δάσκαλοι./ Θα σας πω μια ιστοριούλα και θα καταλάβετε τι εννοώ:// Όταν σπουδάζαμε, μας είπαν να βαθμολογούμε τις/ εργασίες των μαθητών/ αλλά να βαθμολογούμε δίκαια./ Μια μέρα είπα στους μαθητές (Β’ τάξη) να γράψουν/ μια έκθεση./ Βαθμολόγησα “δίκαια” αλλά μόνο/ ένας μαθητής πήρε άριστα δέκα./ Τότε ένας μαθητής άρχισε να κλαίει με λυγμούς./ - Γιατί κλαις, αφού εσύ μόνο πήρες άριστα δέκα;/ - Δεν θέλω μόνο εγώ το άριστα./ Θέλω να πάρουν άριστα όλα τα παιδιά.// Από τότε σταμάτησα να βαθμολογώ, αλλά/ να διδάσκω σωστά, να καθοδηγώ και να βοηθώ δίκαια./ Όλοι οι μαθητές χειροκρότησαν./ Όλοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Δάσκαλος». Το ποίημα “Μήπως το δίκιο είναι άδικο;” του Κώστα Καλαπανίδα (από την ποιητική συλλογή “Είπε ο Δάσκαλος”, εκδόσεις ΠΑΣΣΑΡΗ, 2017).

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΑΚ “Αποκαλύπτεται”, όπως όλοι μας άλλωστε, στους διασώστες της ΕΜΑΚ η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Οι διασώστες της ΕΜΑΚ, καλά εκπαιδευμένοι,/ προσφέρουν στον συνάνθρωπο, να ‘ναι ευλογημένοι», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα. «Πάντα στην πρώτη τη γραμμή, όπου τους χρειαστούμε/ στις φυσικές καταστροφές άξιοι βοηθούνε», μας λέει στη δεύτερη. Δεν είναι όλα σάπια στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας, δόξα τω Θεώ!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ Ο αριθμός των ανθρώπων, των συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους, απ’ τους σεισμούς στην Τουρκία και στη Συρία έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη. Οι όποιες ελπίδες για ζωντανούς μέσα στα ερείπια έχουν εκλείψει. Κι όμως… «Υπάρχουν πολλές ελπίδες μετά την απελπισία, υπάρχουν πολλοί ήλιοι μετά το σκοτάδι», όπως είπε ο Ρετζέπ Ερντογάν υιοθετώντας ένα απ‘ τα “τσιτάτα” του Μεβλανά. Ανοίγω παρένθεση. Για τον Πέρση Ποιητή και δάσκαλο του δικαίου και της θεολογίας Τζελαλεντίν Ρουμί που με τη διδασκαλία του καλούσε ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη, θεωρώντας πως ο Θεός των Μουσουλμάνων, των Χριστιανών και των Εβραίων είναι ένας, ο λόγος. “Μεβλανά” τον αποκαλούσαν οι σύγχρονοι του, και σημαίνει «ο δάσκαλος μας». Κλείνω την παρένθεση. 

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΧΘΕΣ - Τσικνοπέμπτη χθες… Τσουκνοπέφτη τη λέγαμε στο χωριό μου, στα μικράτα μου. Από την τσούκνα που πάει να πει τη μυρωδιά απ’ το κρέας που ψήνεται, και την Πέφτη (Πέμπτη), η λέξη. Ούλες οι νοικοκυράδες έπρεπε να τσουκνώσουνε τα τσικάλια τους σαν σήμερα το βράδυ. Και η πρώτη επίσημη εμφάνιση (γύρα) των μασκαράδων (κουκουγέρων) χθες. Τι θυμάμαι τώρα...

 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 17.2.2023)  

 https://www.haniotika-nea.gr/mazepsa-ola-osa-itan-stis-gonies/