ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ:Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΙΑ (στο “μι”) ο τόνος, η σημερινή που πιάνεται δεν πιάνεται, ωστόσο, και καμία! Οι εκλογές εφτάσανε κι οι κάλπες περιμένουν… Το μόνο σίγουρο αυτό, γιατί όλα τ’ άλλα παίζονται. Οπως το πόσοι θα πάνε για να ψηφίσουν και τι θα ψηφίσουν αυτοί που θα πάνε να ψηφίσουν, για παράδειγμα. Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, “καλό βόλι” σ’ όσους σκεφτόμαστε να πάμε. Ο,τι μας φωτίσει ο Θεός. Μυστική θέλει ο νομοθέτης την ψήφο, άλλωστε!

ΣΠΕΥΔΩ να διορθώσω. Καλά βόλια κι όχι καλό βόλι, έπρεπε να γράψω στο προηγούμενο “πεταχτό”. Δύο, βλέπετε, κι όχι ένα, τα “βόλια” που θα ρίξουμε αύριο. Ενα για τις δημοτικές κι ένα για τις περιφερειακές εκλογές. Για τη μεθεπόμενη Κυριακή, που θα ’χουμε και ευρωεκλογές, βλέπουμε…

ΧΑΛΑΡΗ εθιμικά, για τους υποψηφίους κάθε είδους “άρχοντες” η παραμονή των εκλογών, των όποιων εκλογών. Μα και για τους ψηφοφόρους βεβαίως – βεβαίως. Εκ των ων ουκ άνευ και για τη στήλη…

“ΠΟΙΟΝ θα ψηφίσω τελικά δεν ξέρω και θολώνω/ σ’ όλους θα βάλω τον σταυρό κι έτσι θα τελειώνω”. Αποφασισμένος δηλώνει ο αναποφάσιστος αρχικά καινούργιος (;) φίλος που υπογράφει με το όνομα Γελάσιος Γαργαλίδης μ’ αυτήν του τη μαντινάδα. Είναι φανερό ότι πλάκα, για τις ανάγκες της ρίμας μας κάνει.

“ΣΑΝ έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος”, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Αλεξανδρινού Ποιητή, είναι πάντως ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Ξέρει πολύ καλά τι τελικά θα ψηφίσει και γιατί θα το ψηφίσει. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι προβληματίστηκε αρκετά, όπως μου είπε, πριν καταλήξει. Το μη χείρον, η επιλογή του.

ΜΕ ΤΟ που θα ανοίξουν οι κάλπες τη μεθεπόμενη Κυριακή, θα γίνει των… υδρογονανθράκων! Ετσι μου το είπε ο φίλος μου ο Γιώργης χθες κι έτσι το γράφω. Ούτε η Πυθία στους Δελφούς να ήταν…

ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ το πολύ μισή ώρα, πέρασα τις προάλλες απ’ τον Χώρο Τέχνης (Παπαναστασίου 59) του και συνεργάτη της εφημερίδας μας φίλου σφαιρικού καλλιτέχνη Γιάννη Μαρκαντωνάκη, που κατεβαίνει και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Χανίων, αλλά πού να ξεκολλήσω! Φωτιά, τρόπος του λέγειν, είχε πάρει… το μολυβάκι μου έτσι όπως έγραφε στο μπλοκάκι τα που συνέλεγαν τα “ακρωτήρια της ύπαρξης”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Γιώργη Μανουσάκη, περιδιαβάζοντας με ξεναγό τον Γιάννη τους χώρους και τους χρόνους της ουσιαστικής ευαισθησίας έκθεσής του με τίτλο “Μανόλια Δημοσιογραφική”, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θα είναι ανοιχτή για το κοινό, μέχρι και τις 25 Ιουνίου. Περισσότερα γι’ αυτήν προσεχώς στη στήλη των “Εύφημων Μνειών…”.

ΔΥΟ μικρά δημοσιεύματα από την εφ. “Ανεξάρτητος” (4/11/1912), αντί για ιστορικό ανέκδοτο σήμερα: 1) Ο πολιτευτής της Αττικής κ. Ράλλης ερωτώμενος περί της καταστάσεως, απήντησε λέγεται τα εξής με την συνήθη ειλικρίνειαν και ελευθεροστομίαν του. “Καθώς πηγαίνουν τα πράγματα βάλτε μας ρίγανη εμένα και μερικών άλλων! 2) Λέγεται ότι ο κ. Γ. Θεοτόκης ευρεθείς κατ’ αυτάς εις κάποιον αθηναϊκόν σαλόνι είπε περί του κ. Βενιζέλου τα εξής: “Και μόνον το γεγονός ότι λαβών ψαλίδι είχε ψαλιδίση τα ακανόνιστα εθνικά μας όνειρα, τα οποία ζήτημα είναι εάν θα επραγματοποιούντο ποτέ, δικαιούται να χαρακτηρίζεται ως έκτακτος πολιτικός ανήρ”!

“Πόσες φορές,/ περιμένοντας τους βαρβάρους,/ δεν ενομοθετήσαμε/ κι ήρθαν εκείνοι/ τους δικούς τους νόμους να στήσουν/ στην πλατέα της Αγοράς/ Συγκλητικοί πολυθόρυβοι/ μέρες και νύχτες/ με χαρτί και μολύβι πάνω στο ζύγι/ την εξουσία μοιράζοντας/ ποτέ τους δεν άκουσαν τον καλπασμό των αλόγων/ που στον κάμπο ολοένα και σίμωνε,/ και οι σοφοί/ στων σπουδών το τραπέζι, ώρες σκυμμένοι/ τα προσερχόμενα, είπαν, δεν είδαν/ κι εμείς, φοβισμένοι/ μισοαθώοι και μισοένοχοι/ στοιβαγμένοι στα καταφύγια της εξουσίας/ τα μαχαίρια μονάχα τους είδαμε/ να περνούνε τα τείχη/ και τα όρνια, ψηλά να σταυρώνουν τον ίσκιο τους/ πάνω απ’ την οσμή των δικών μας πτωμάτων”.
To ποίημα “Τα όρνια” του Κωνσταντίνου Γ. Καργάκη.

Χανιώτικα νέα (17.05.2014)https://petaxta.blogspot.com/2014/05/blog-post_17.html?fbclid=IwAR2mZXFdBtNaXAK0bHW_O8-uGh_kudKi9-69bP1jH_7VnqpmHoS7Jqa2OM8