ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Το καρναβάλι πέρασε...
Να περνούσε τόσο απλά κι έτσι γρήγορα κι η κρίση τι καλά που θα 'ταν;
Να ξυπνούσαμε, λέει, αύριο το πρωί και να ζούσαμε σ' ένα άλλο κόσμο, μια άλλη Ελλάδα, τελείως διαφορετική απ' αυτή του σήμερα.
Δεν γίνονται αυτά όμως, οπότε γρήγορα ας βάλουμε τέλος ακόμα και σ' αυτήν... την έκφραση των επιθυμιών μας.
Το καρναβάλι πέρασε.
Τί μου 'μεινε από αυτό το πέρασμά του; Τί αποκόμισα, τί είδα;
Κόσμο να το διασκεδάζει με την ψυχή του! Να διακωμωδεί τα Βατοπέδια, τις αποδράσεις με ελικόπτερα, όλα εκείνα που ολοχρονίς συμβαίνουν στην Ελλαδίτσα! Είδα να γίνονται μασκαράδες... ακόμα και οι συγκρούσεις των αγροτών με τα ΜΑΤ! Κουκουλοφόρους, αστυνομικούς φύρδην-μίγδην, πολιτικούς αραχτούς στα γραφεία τους, τράπεζες που ρουφούν με το καλαμάκι (βλ. δάνεια) το αίμα του απλού πολίτη!
Είδα ξέμπαρκο και πολύ πετυχημένο κι ένα μασκαρά που είχε αντί για κεφάλι μια οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, και προχωρούσε μες στον δρόμο καταμεσίς της πόλης παρέα κι αγκαζέ με τον Εφραίμ και τον Ριτζάι...
"Τα πάντα όλα" -όπως λέει και ο Αλέφαντος- τα είδα μες σε δυο μέρες μπροστά στα μάτια μου.
Κι ενώ γέλασε το φυλλοκάρδι μου, θυμήθηκα την αλήθεια πίσω απ' όλα αυτά...
Μια αλήθεια πολύ πιο δυνατή από το ψεύτικο των αποκριάτικων στολών και μασκάρων που έχει εμποτίσει πλέον όλων των Ελλήνων το "είναι"!
Αλήθεια που δεν προκαλεί ευθυμία και γέλιο...
...Ας είναι!
Το καρναβάλι τέλειωσε "δυστυχώς ή ευτυχώς"!
Επανήλθαμε στην πραγματικότητα πολύ γρήγορα μετά από μια μικρή απόδρασή μας από την καθημερινότητα.
Επανήλθαμε πίσω σ' εκείνη την πραγματικότητα, τα αληθινά γεγονότα που... εξίσου το γέλιο προκαλούν, μαζί και το κλάμα!
Νεκτάριος Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο