Στα πεταχτά

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ σε διάρκεια μέρα του χρόνου σήμερα, 22 Ιουνίου, για το βόρειο ημισφαίριο της Γης, στο οποίο και ανήκουμε. Στο πιο κοντινό σημείο του ο ήλιος. Καλώς μας ήρθες και επίσημα, καλοκαίρι!

ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΥ Αϊ Γιάννη του Κλήδονα αύριο. Για όσους επιμένουν, εθιμικώ δικαίω, να γιορτάζουν το θερινό λιοτρόπι. Να πηδάνε τις φωτιές/ μην τους πιάνουν αρρώστιες. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο. Και ν’ ανοίγουνε τον Κλήδονα, σ’ ένα δεύτερο.

ΤΑ ΞΟΡΚΙΑ που έκανα για τον καύσωνα το περασμένο Σάββατο, στο πρώτο “πεταχτό” της στήλης, είχαν αποτέλεσμα. Ο περί ου ο λόγος... κύριος μάζεψε... τα καμένα του και προσώρας τουλάχιστον απήλθε απ’ τα μέρη μας.

ΑΦΗΣΤΕ τους ανθρώπους στην πλάνη τους, εφόσον η πλάνη τους τούς κάνει ευτυχισμένους, έχει πει στο περίπου ο Ελιοτ. Και για μένα στην προηγούμενη περίπτωση ισχύει ο λόγος του.

ΩΣΤΟΣΟ ο πολιτικός καύσωνας ούτε αρχή ούτε τέλος φαίνεται να έχει. Οσο είναι η τρόικα εδώ, μην περιμένετε να κατέβει η θερμοκρασία. Το αντίθετο. Θ’ αντέξει εντέλει το θερμόμετρο ή θα σπάσει;

Η ΕΛΛΑΔΑ ανήκει στους Ελληνες! Δονούσε τις καρδιές μας τότε, το ’81, πριν απ’ την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία η φράση αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι θυμάται ώρες και ώρες τη σήμερον ημέρα κι αυτός ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος! Τι θυμάται!

Η ΠΕΝΑ ΜΟΥ κουράστηκε κι άδεια μου γυρεύει/ μα γω θαρρώ η πονηρή κάτι μου μαγειρεύει; Τι θέλει να πει... ο ποιητής; Ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης, καλά το καταλάβατε. Από άλλο “ανέκδοτο” αυτός...

“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ”. Και κόμμα - και τι κόμμα! - μπορεί να γίνει η φράση αυτή που ως γνωστό είναι ο τίτλος του περίφημου έργου (το έχει ανεβάσει και το ΔΗΠΕΘΕΚ) του Ντάριο Φο. Προς το παρόν, κατά που έγραψε προχθές η “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, είναι μια νέα στάση ζωής που λαμβάνει κινηματικό χαρακτήρα.

ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ υποψήφιων - υποψήφιων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ακόμα. Η φάση των σκέτων υποψήφιων αργεί...

“ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ που έχουν στέρεες δομές και έχουν πολύ ισχυρή την αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας... και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα”. Αχμέτ Νταβούτογλου, “Το Στρατηγικό Βάθος”, Αθήνα 2010.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ, αυτό δα έλειπε! Ελλάδα εναντίον Αργεντινής απόψε. Ετοιμάστε ό,τι έχετε να ετοιμάσετε, προετοιμαστείτε ψυχολογικά και λάβετε θέσεις μπροστά απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ολα μπορούν να συμβούν. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα! Λέτε;

Ο ΕΠΙΚΗΤΟΣ προχωρούσε ενίοτε και πέραν του χριστιανισμού. Καταδίκαζε τη δουλεία όπως και τη θανατική ποινή και επιθυμούσε να μεταχειρίζονται τους εγκληματίες ως πάσχοντες. Πέραν του χρυσού κανόνος “Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις” που διακήρυττε πρόσθετε: “Εαν πληροφορηθείς ότι κάποιος σ’ εκακολόγησε να μη διαμαρτύρεσαι αλλά να λέγεις: Δεν γνώριζε για τα υπόλοιπα σφάλματά μου, αλλιώς δεν θα μιλούσε μόνο γι’ αυτά”.

“... Σήμερα 22 Ιουνίου/ Το ημερολόγιο δείχνει/ την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου/ αλλά δε μας έφτασε./ Είχαμε τόσους πολλούς να θρηνήσουμε/ Η συγκίνησή μας ανεξέλεγκτη/ Παραλίγο να οδηγήσει σε έκτροπα/ συνεπικουρούμενη από τη βαριά/ ατμόσφαιρα της μολυσμένης μας πόλης”...
Από το ποίημα “Η πιο μεγάλη μέρα” της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)