ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Ν’ ΑΝΑΖΗΤΑΣ το μυστικό της αγάπης/ στη σιωπή τ’ ουρανού! Και εξ ονόματος όλων των μοναχικών ανθρώπων μιλά ο ποιητής. Το μυστικό της αγάπης! Ποιο να ’ναι άραγε το μυστικό της αγάπης;

ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΗ ήταν τυφλή. Ενα αγόρι τη φρόντιζε. Η εικοσάχρονη του είπε ότι αν ποτέ μπορούσε να δει θα τον παντρευόταν. Κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: 'Τώρα που μπορείς να βλέπεις θα με παντρευτείς;'. Το κορίτσι, όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός αρνήθηκε να τον παντρευτεί. Ο φίλος της έφυγε και της έστειλε ένα γράμμα με τέσσερις λέξεις: 'Πρόσεχε τα μάτια μου'.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ευρύτατα τον τελευταίο καιρό στο Διαδίκτυο η παραπάνω ιστορία κι είπα να σας τη μεταφέρω. Να τη συνοδεύσω, ωστόσο, μ’ αυτό που έγραψε η Ευδοκία στο βιβλίο της 'Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς': 'Να σ’ αγαπούν είναι κάτι. Να αγαπάς είναι πολύ. Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς είναι το παν'.

ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ, που είδα με το που ξύπνησα χθες ότι είχαν καταλάβει απ’ άκρη σ’ άκρη τον ουρανό, έφεραν τελικά σταγόνες βροχής. Δεν νομίζω, όμως, ότι το καλοκαίρι μας τελείωσε. Κάτι μου λέει ότι θα επανέλθει δριμύτερο. Ούτως ή άλλως άλλου είδους βροχές να φοβόμαστε. Παραείναι συννεφιασμένος ο ουρανός.

ΣΙΓΑ που τα Χρηματιστήρια, αφού βρέθηκαν στο ναδίρ, ανέκαμψαν προχθές. Εκεί - εκεί στην Γ’ (για να μην πούμε στην Δ’) Εθνική/ μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική. Εκεί ήταν.

ΜΕΤΡΑ απελπισίας για ώρες απελπισίας απ’ τους ηγέτες της Ευρωζώνης που υποσχέθηκαν να κάνουν 'οτιδήποτε χρειαστεί'. Να σωθεί ο παπάς (το ευρώ δηλαδή) κι ας ποθάνει η παπαδιά.

ΕΔΩ ΠΑΠΑΣ, εκεί παπάς, που ‘ν’ ο παπάς; Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που ‘ν’ ο παπάς; Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που ‘ν’ ο παπάς; Παπατζήδες, ε παπατζήδες!
ΑΝ ΤΟ ’ΧΑ, φίλε, φανταστεί κι αν το ’χα προνοήσει/ στην κρίση τα (ε)βρωμόλογα πως θα ’τανε η λύση/ εκάτεχα να τωνε πω τροϊκανούς και σία/ τόσα που δεν θα έκανα καμιά οικονομία. Από την Αντωνία Μηλογιαννάκη μέσω Ηλία Σταματάκη η ρίμα. Πέστα τους τώρα, κυρία Αντωνία!

ΔΥΟ ΑΡΑΔΕΣ και έκλεισα, αν λογαριάσω ότι έχω ήδη βρει το ιστορικό ανέκδοτο και το ποίημα με τα οποία τελειώνω τη στήλη. Εύκολο είναι; Πανεύκολο! Εκλεισα ήδη!

ΛΕΝΕ ότι ο Σωκράτης, όταν συνάντησε τον Ξενοφώντα σ’ ένα στενό δρομάκι, του έφραξε τον δρόμο με το μπαστούνι του και τον ρώτησε που πουλιούνται διάφορα πράγματα. Κι αφού ο Ξενοφών του απάντησε, τον ρώτησε και πάλι που γίνονται καλοί κι ενάρετοι οι άνθρωποι. Κι επειδή ο Ξενοφών δεν ήξερε, ο Σωκράτης του είπε: 'Ακολούθησέ με, λοιπόν, και θα μάθεις'. Από εκείνη τη στιγμή ο Ξενοφών έγινε μαθητής του Σωκράτη.' Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' (Εκδόσεις 'Σαββάλας').

'Κι η παρουσία της μνήμης/ τονίζει την απουσία/ μιας εκδοχής χωρίς τύψεις,/ για εκείνο το πέρασμα./ Σε μια ζωή μοναχική,/ που διαρκώς σε αλλάζει,/ ανοίγοντας χαραμάδες/ σε μεγαλύτερα βάθη,/ συνεχίζεις ν’ αναζητάς/ το μυστικό της αγάπης/ στη σιωπή του ουρανού'.
Από το ποίημα 'Σιωπηλή παρουσία'
του Κώστα Στεφανόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (12.08.2011)