ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ, Κύριε, δεν θα είναι μόνο για Σένα, αλλά θα είναι διακονία και για το πλάσμα Σου, τον άνθρωπο. Να είμαι ένας αετός και κάτω από τις φτερούγες μου να ζεσταίνω την ανθρώπινη δυστυχία. Να κρατώ ένα μαντήλι και να σκουπίζω τα δάκρυα των ανθρώπων. Να κόβω την καρδιά μου και να χορταίνω τους φτωχούς και τα ορφανά παιδάκια'... Ειρηναίος Γαλανάκης.

ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από την προσευχή του παππού. Την βρήκα στις σημειώσεις (σ’ αυτές στηρίχτηκα για να γράψω και το προτελευταίο σημερινό πεταχτό) του αδερφού του Αθανασίου Γαλανάκη κι είπα να ξεκινήσω μ’ αυτό. Με αφορμή την παρουσίαση του Λευκώματος 'Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης: Αείφωτος Πορεία' (Εκδοση της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου) που θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Σάββατο, στις 7 μ.μ., στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης.

ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ μνημόσυνο στη μνήμη του διακεκριμένου δημοσιογράφου, σπουδαίου συγγραφέα και ωραίου ανθρώπου Πάρι Κελαϊδή, απόψε. Για το πολυσήμαντο συγγραφικό του έργο μα και για την όλη παρουσία του. Στον Φρε, στις 8.30 μ.μ. Από τους Δήμους Αποκορώνου και Σφακίων, την Ενωση Σφακιανών Χανίων, τον Σύλλογο της Οικογένειας Κελαϊδή και τους τοπικούς φορείς του Φρε. Αχ και να γινόμουν δύο κομμάτια, για να ’μαι κι εδώ! Αδύνατο, βλέπετε, να λείπω απ’ την παρουσίαση του λευκώματος για τον παππού, όντας ένας από τους ομιλητές.

ΜΕΤΕΜΟΡΦΩΘΗΣ εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός ημών... Η μεγάλη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού σήμερα. Του Σωτήρος, του Αφέντη Χριστού! Οι καμπάνες των εκκλησιών που έχουν τ’ όνομά Του, έστειλαν πρωί - πρωί, παντού το μήνυμα. Στη μάνα μου και πάλι, ωστόσο, ο νους μου εμένα...

ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ στο σπίτι μ’ ένα μεγάλο καλάθι σταφύλια, τη θυμάμαι, τη μέρα ετούτη. Είχε πάει αξημέρωτα, στη Γρεν Ελέ, όπου ήταν η σταφίδα μας, για να τα κόψει. Επρεπε να μας προλάβει στο κρεβάτι. Μη σηκωθείτε ακόμη, πάω να κόψω και τα σύκα απ’ τη συκιά του Γαλάνη, μας έλεγε μπαίνοντας. Ξέραμε ότι ήταν του Χριστού και έπρεπε να ευλογήσει ο παπα - Χρήστος τους καρπούς της γης...

ΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ! Ενα όμορφο βουνό, όπως ο δικός μας Βλάσης, όπου και το αμπέλι μας. Εκεί είχαμε τοποθετήσει τη Μεταμόρφωση του Χριστού, με τον αδελφό μου. Πρέπει να πήγαινα Τετάρτη Δημοτικού και ήξερα καλά την ιστορία. Πάνω σ’ αυτό το χαράκι στεκόταν ο Χριστός, όταν μεταμορφώθηκε... Απ’ εδώ και από κει, πάνω σε δύο πλακούρες, ο Μωϋσής και ο Ηλίας. Λίγο πιο κάτω, οι μαθητές του... Τι κρίμα, που δεν με παίρνει ο χώρος να συνεχίσω...

ΝΕΡΟΧΩΡΙ Αποκορώνου, χειμώνας του 1910. Η Σοφία Γαλανάκη, που είναι έγκυος προσπαθεί να περάσει έναν τοίχο στη μπαμπαλιανή Χαλέπα κρατώντας στο ένα χέρι το καλάθι με τα χόρτα και με το άλλο τη μέση της. 'Παναγία μου το παιδί μου', λέει, ενώ οι πέτρες χαλούν και πέφτει. Υστερα από δύο μήνες, τον Γενάρη του 1911 γεννά ένα αγοράκι τον Μιχάλη, που αργότερα πήρε το όνομα Ειρηναίος. Η Σοφία Γαλανάκη πέθανε το 1971. Στο μέρος που είχε πέσει αργότερα ο παππούς (γι’ αυτόν η αναφορά) έκτισε ένα εκκλησάκι, στ’ όνομά της και το ομώνυμο Ιδρυμα στις ανακαινισθείσες εγκαταστάσεις του οποίου στεγάζεται σήμερα και το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου.

'[...] Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες/ π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του/ Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν/ Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν/ Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια/ Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν/ Κι αυτοί γαλήνια, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει/ Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει/ Ορθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους'.
Από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη 'Μιλώ...'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (06.08.2011)