Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...


Εχω την εντύπωση ότι ένα τέτοιο απέραντο καψουροσκυλομάγαζο τρίτης κατηγορίας τείνει να καταντήσει τούτη η χώρα στην οποία οι καλαμπόρτζηδες* της πολιτικής έχουν πιάσει τα πάλκα, μικρά και μεγάλα και μας παίζουν την άθλια δήθεν μουσική τους! Κάθε τόσο και λιγάκι βγάζουν κι ένα σουξέ - συνθηματάκι εύπεπτο να μερακλωθεί το πόπολο που δεν θέλει και πολλά για να πιαστεί, να αρχίσει να μυρηκάζει κάτι τέτοιου είδους ευρείας κατανάλωσης σουξεδάκια! 
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης







Οι καλαμπόρτζηδες* της πολιτικής 

Αρχισαν τα όργανα εσχάτως και βαρούν οι βιολιτζήδες, τα κλαρίνα και τα νταούλια. Το δυστύχημα στην όλη περίπτωση είναι ότι οι -να τολμήσω να πω- περισσότεροι από αυτούς τους οργανοπαίκτες- δεν γνωρίζουν από μουσική. Και το ακόμη μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι κι οι ακροατές - fan τους, δεν γνωρίζουν, δεν κατανοούν, μπερδεμένοι από την πληθώρα όσων τους σερβίρονται, καλλωπισμένα, ωραιοποιημένα! Και τα κρεσέντα των εν λόγω 'μουσικών' δεν εμπεριέχουν ίχνος - δείγμα από αρμονία, ρυθμό, έστω ένα τέμπο βρε παιδί μου... 
Ετσι εύκολα βρίσκουν ώτα απαίδευτα, ακροατές που δεν καταλαβαίνουν τίποτα απ? όλα αυτά, δεν είναι γνώστες! Αυτοί οι ακροατές αποτελούν το ιδανικότερο κοινό, αφού ως αδαείς παρασύρονται και πάνε όπου ακούν να παίζουν τα κλαπατσίμπαλα! Τρέχουν για να κάνουν χαβαλέ! Διότι με τα κλαπατσίμπαλα μόνο χαβαλές γίνεται και μάλιστα ο κακώς εννοούμενος!  
Ολη αυτή η δημιουργηθείσα κατάσταση φυσικά ευνοεί τους 'βιολιτζήδες' που όχι μόνο κάνουν την αρπαχτή τους 'εις υγείαν των κορόιδων' ακολούθων τους, αλλά και η χαρτούρα που θα τσεπώσουν στο τέλος της... βραδιάς δεν είναι αμελητέα ποσότης...
...Εχω την εντύπωση ότι ένα τέτοιο απέραντο καψουροσκυλομάγαζο τρίτης κατηγορίας τείνει να καταντήσει τούτη η χώρα στην οποία οι καλαμπόρτζηδες* της πολιτικής έχουν πιάσει τα πάλκα, μικρά και μεγάλα και μας παίζουν την άθλια δήθεν μουσική τους! Κάθε τόσο και λιγάκι βγάζουν κι ένα σουξέ - συνθηματάκι εύπεπτο να μερακλωθεί το πόπολο που δεν θέλει και πολλά για να πιαστεί, να αρχίσει να μυρηκάζει κάτι τέτοιου είδους ευρείας κατανάλωσης σουξεδάκια! 
Κάθε που ακούω τέτοιου είδους σουξεδάκια -ιδίως τα όλο συναισθηματισμό μινοράκια- με πιάνει το παράπονο και με κυριεύει η... απαισιοδοξία!
Διότι φως στο τούνελ δεν φαίνεται και το χειρότερο: πιστεύω ακράδαντα τη θεωρία πως 'όλα όσα μας συμβαίνουν, τα αξίζουμε'! 
Και νομίζω ότι είμαστε μέρος μιας κακόγουστης φαρσοκωμωδίας, οι συμπρωταγωνιστές σε μια παράσταση ενός θεάτρου του παραλόγου, οι 'δευτερότριτες φωνές' που κλείνουν το πρόγραμμα σε μαγαζί που πάει για φούντο το οποίο προσπαθούν να σώσουν αυτοί οι καλαμπόρτζηδες... που ξέρουν καλά το παιχνίδι χρόνια στο κουρμπέτι!


*Καλαμπόρτζης είναι αυτός που δεν ξέρει να κάνει τη δουλειά του και το παίζει ειδικός. Κάνει αλχημείες, μπαλώματα, πασαλείμματα. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες είναι ρεμπέτικη έκφραση και την έλεγαν για όποιον έκανε φάλτσα σε κάποιο μουσικό όργανο.
Πηγή: slang.gr

Χανιώτικα νέα (18.09.2013)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου