Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ να φέρναμε απ’ τη μυθολογία δύσκολα θα καθάριζε την κόπρο του Αυγεία. Εχει, μου φαίνεται, δίκιο ο Εννιαχωριανός σ’ αυτήν του την μαντινάδα. Βουνά πανύψηλα η κόπρος στο… βασίλειο του Αυγεία, ενώ τα νερά στους διπλανούς ποταμούς έχουν λιγάνει επικίνδυνα.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΙΕΡΟΣ O ΣΚΟΠΟΣ της παρουσίασης χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου του ιστορικού μυθιστορήματος της Λιάνας Δενεζάκη “Το Σμαράγδι και η θάλασσα”, (εκδ. “Λιβάνη”) αφού τα έσοδα από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τον ξενώνα που θα φιλοξενεί συνοδούς ασθενών του Νοσοκομείου Χανίων. Ορθοδοξία πάει να πει ορθοπραξία για να χρησιμοποιήσω την εξήγηση, την ερμηνεία του Παππού, του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού.
ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου “Η ιατρική περίθαλψη στην επαρχία Σελίνου – τα πρώτα 50 χρόνια από την τουρκική απελευθέρωση (1900 – 1950)”, ενός πραγματικά υπέροχου βιβλίου, που έγραψε ο και επίτιμος πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων πάνω απ’ όλα τ’ άλλα, λάμπων συμπολίτης μας Ευτύχης Λαμπουσάκης. Δίπλα στο Πολιτιστικό της Μητρόπολης, στο Πνευματικό Κέντρο μιάμιση ώρα αργότερα. Πάμε παρακάτω…
ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια, τέταρτη(!!) χρονιά, θα κάνουμε στην πόλη μας Χριστούγεννα “στη… σκιά του μνημονίου”, όπως έγραψε χθες στο κύριο θέμα της η εφημερίδα μας. Κατά 50% θα είναι λέει, μειωμένο το κόστος των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του δήμου Χανίων και στα περυσινά επίπεδα ο φωτισμός. Ανάγκα Μνημονίου και Δήμοι πείθονται.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ του Μνημονίου, το Μνημόνιο… Τα Μνημόνια, των Μνημονίων, τα Μνημόνια… Κλίνουμε και ξανακλίνουμε στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό τη λέξη, αφού δεν έχουμε τη δύναμη να τους κλείσουμε κατάμουτρα την πόρτα. Αλίμονος του που δεν έχει νύχια για να ξυστεί και δόντια για να δαγκάσει, όταν πρέπει να δαγκάσει, μου είπε τις προάλλες σε γενομένη συζήτηση ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ να φέρναμε απ’ τη μυθολογία δύσκολα θα καθάριζε την κόπρο του Αυγεία. Εχει, μου φαίνεται, δίκιο ο Εννιαχωριανός σ’ αυτήν του την μαντινάδα. Βουνά πανύψηλα η κόπρος στο… βασίλειο του Αυγεία, ενώ τα νερά στους διπλανούς ποταμούς έχουν λιγάνει επικίνδυνα.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η μεταφορική φράση “κόπρος του Αυγεία” προήλθε από τις μεγάλες ποσότητες κοπριάς που είχε μαζευτεί επί 30 χρόνια από τα 3.000 βόδια του μυθικού βασιλιά της Ηλείας Αυγεία. Ο Ηρακλής την καθάρισε μέσα σε μια μέρα σκάβοντας δυο μεγάλα αυλάκια στα θεμέλια των στάβλων και στρέφοντας μέσα από αυτά τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού. Εκτός από δυνατός ήταν και πανέξυπνος ο Ηρακλής! Κλείνω την παρένθεση.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ καμαριέρα για εθελοντική εργασία… Το είδαμε κι αυτό ως μικρή αγγελία στην ιστοσελίδα της “Χρυσής Ευκαιρίας”. Ζητείται καμαριέρα για να μας πληρώνει επειδή θα εργάζεται… Οχι αυτό δεν το είδαμε ακόμα!
ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ήταν άνθρωποι που τηρούσαν τις φιλίες και τις υποσχέσεις τους, εφαρμόζοντας το ακόλουθο τυπικό: Ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούσαν να συνάψουν φιλία στεκόταν ένας άνδρας που κρατούσε στα χέρια του μια κοφτερή πέτρα. Με την πέτρα αυτή έκανε μια τομή στις παλάμες των χεριών τους, κοντά στον αντίχειρα, και ύστερα, παίρνοντας από το ρούχο καθενός ένα χνούδι, έβαφε με το αίμα τους εφτά πέτρες που είχαν τοποθετηθεί ανάμεσά τους, επικαλούμενος τον Διόνυσο και την Ουρανία. Μετά το τελετουργικό αυτός που έδινε τον όρκο παρουσίαζε στους φίλους του τον καινούργιο του φίλο, για να τον εμπιστεύονται και να τον βοηθούν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Καθημερινά,/ στις σειρές των θρανίων/ στις γραμμές του λόχου/ στις αίθουσες θεαμάτων/ στις ουρές προτεραιότητας,/ τα μάτια μας βλέπουν/ τις πλάτες των άλλων./ Οι αγαπημένες μορφές χάθηκαν/ πίσω απ’ τα σύννεφα των φροντίδων./ Οι ζεστές φωνές τους παραμορφώθηκαν/ στους παλμούς των τηλεφώνων./ Τα χαμόγελά τους πέτρωσαν/ στης αβεβαιότητας τη φρίκη./ Μέρα με τη μέρα/ οι άνθρωποι γύρω μας/ γίνονται σχήματα/ αγέλαστα, ανέκφραστα, βουβά./ Στον απέλπιδο δρόμο μας/ χάσαμε των ανθρώπων τα πρόσωπα!/ Πώς θα μπορέσουμε να δούμε/ το Δικό Σου πρόσωπο, Θεέ μου;».
Το ποίημα “Θεού πρόσωπο” του Νίκου Νικολόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (28.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-16/#ixzz2lwkQW7kK
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου