ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γιατί τι να πεις όταν διαβάζεις π.χ. ειδήσεις τύπου «Συνέδριο για την οδική ασφάλεια» με επίκεντρο την αναβάθμιση του Β.Ο.Α.Κ.. Από λόγια έχουμε μπουχτίσει άλλωστε. Το αποτέλεσμα δεν βλέπουμε.
Ναι, ήμασταν νιοι, γεράσαμε. Είδαμε φίλους – γνωστούς και συγγενείς να «φεύγουν», να την γλυτώνουν στο τσαφ, να μένουν καθηλωμένοι σ’ αναπηρικές καρέκλες
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης



Επιφυλακτικός με όλα...

Θέλω να γελάσω, μάλλον να καγχάσω αλλά δεν μπορώ. Δεν μου το επιτρέπω. Κάνω δεύτερη σκέψη και ανακαλώ στην τάξη τον εαυτό μου! «Δεν έχεις το δικαίωμα να γελάς φίλε».
Η δεύτερη σκέψη μου ακολουθείται από μια τρίτη και μια τέταρτη! Τις βάζω σε σειρά! Τις καταγράφω μη τυχόν και μου φύγουν, μου ξεφύγουν, μ’ αποφύγουν!
Τέτοιου είδους σκέψεις εξάλλου -δευτερότριτες- είναι αυτές που προσδίδουν επιπλέον… “σοφία”! Μια σοφία που προέρχεται από την αποσιώπηση αυτής ακριβώς της πρώτης σκέψης ή ακόμη και από την ίδια την σιωπή σου!
Γιατί τι να πεις όταν διαβάζεις π.χ. ειδήσεις τύπου «Συνέδριο για την οδική ασφάλεια» με επίκεντρο την αναβάθμιση του Β.Ο.Α.Κ.. Από λόγια έχουμε μπουχτίσει άλλωστε. Το αποτέλεσμα δεν βλέπουμε.
Ναι, ήμασταν νιοι, γεράσαμε. Είδαμε φίλους – γνωστούς και συγγενείς να «φεύγουν», να την γλυτώνουν στο τσαφ, να μένουν καθηλωμένοι σ’ αναπηρικές καρέκλες! Ακούσαμε πάμπολλες υποσχέσεις, τις εποχές που λευτά υπήρχαν, τι να περιμένουμε τώρα; Τώρα που βλέπουμε ακόμη κι αυτά τα φώτα του σβηστά! Φταίει η κρίση;
…Ολα αυτά και πολλά άλλα, μας γέμισαν με αρνητισμό! Αρνητισμό που καίει τα μυαλά, κατακτυπά τα μιλίγγια, ιδίως κάθε φορά που ακούμε για νέα τροχαία δυστυχήματα στον Β.Ο.Α.Κ..
…Τόσα χρόνια διαβάσαμε κι ακούσαμε για επιτροπές, για διαβουλεύσεις, υπουργούς και βουλευτάδες, υπευθύνους, καρέκλες που αλλάζουν να… συσκέπτονται, να συζητούν, να κάθονται σε στρογγυλά τραπέζια…
Και τα χρόνια περνούσαν… κι αποτέλεσμα ουδέν. Ναι, είμαστε απογοητεύμενοι! Τον έχουμε «κερδίσει»(!) τούτον τον χαρακτηρισμό! Κι όσο για τον γράφοντα, είμαι οργισμένος, μα δεν το… βγάζω παραέξω! Απλά όταν μ’ επισκέπτονται φίλοι από… «προηγμένες» περιοχές, «ποιώ τη νήσσαν», πάντοτε όταν γίνεται κουβέντα για τους δρόμους μας, για το χάλι τους, για τη μόνιμη κατάστασή τους. Ντρέπομαι να τους πω πως τα «λευτά κάναν φτερά». Γίνομαι άθελά μου κι εγώ μέρος του συστήματος που… «μαζί τα φάγαμε»!
Νιώθω πως ευθύνομαι και σκύβω το κεφάλι!
Ομως, θέλω, εύχομαι μες από την καρδιά μου, μια μέρα στο μέλλον να ’ρθει κάποιος από τους σύνεδρους που συζητούν τα προβλήματά μας και με κείμενα όπως τούτο “δω ανά χείρας, να μας το πετάξει στη μούρη! Να πει «είδες που ήσουν αρνητικός; Είδες που έκανες λάθος;»
Ωσπου όμως να το ζήσω αυτό, δηλώνω επιφυλακτικός· σεις μου το δώσατε το δικαίωμα αυτό!

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/epifilaktikos-ola/#ixzz2kWpgMlo7

Χανιώτικα νέα (13.11.2013)