ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΦΙΓΓΟΥΝ ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στον λαιμό της ελληνικής οικονομίας οι δανειστές μας διά των εκπροσώπων τους. Η “λογική της κανονιοφόρου” του 19ου αιώνα παραμένει αναλλοίωτη τον 21ο, με άλλα μέσα πιο προχωρημένα και πιο σύγχρονα, μου είπε, μιλώντας για το θέμα, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Υπάρχει αντίρρηση; Ε, όχι δα!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

«ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ πως ο Αυτοκράτορας θα μας βγάλει από την Ευρώπη; Οσο αφοσιωμένος κι αν του είμαι προσωπικά, δεν μπορώ επ’ ουδενί να θαυμάζω όλα όσα βλέπω γύρω μου· ως άνθρωπος των γραμμάτων πικραίνομαι· ως άνθρωπος που έχει υποστεί ζημιά θυμώνω. Μα σου ορκίζομαι, με τίποτα στον κόσμο δεν θα άλλαζα τη χώρα μου με άλλη, ούτε θα ήθελα να έχω άλλη ιστορία από την ιστορία των προγόνων μου, έτσι όπως μας την έδωσε ο Θεός». Αλέξανδρος Πούσκιν, γράμμα στον Πίοτρ Τσατάγεφ, Αγία Πετρούπολη, 19 Οκτωβρίου 1836.

ΚΥΡΙΑΚΗ του Θωμά, του Απίστου Θωμά, αύριο! Αλλο πράγμα η επιμονή του να βάλει τη “χείρα” του εις τον “τύπον των ήλων” του σώματος του Χριστού για να πιστέψει. Δεν κάκισε ο Χριστός τη συμπεριφορά του άσχετα αν είπε εκείνο το «Μακάριοι οι μη ειδότες και πιστεύσαντες». Η πίστη δεν αντιτίθεται στην έρευνα. Πίστευε και ερεύνα!

ΣΦΙΓΓΟΥΝ ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στον λαιμό της ελληνικής οικονομίας οι δανειστές μας διά των εκπροσώπων τους. Η “λογική της κανονιοφόρου” του 19ου αιώνα παραμένει αναλλοίωτη τον 21ο, με άλλα μέσα πιο προχωρημένα και πιο σύγχρονα, μου είπε, μιλώντας για το θέμα, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Υπάρχει αντίρρηση; Ε, όχι δα!

ΣΕΙΣΜΟΣ… Εκεί που δεν τον περιμέναμε να σου και ο Εγκέλαδος! Είμαι κι εγώ εδώ μας είπε ταρακουνώντας μας για τα καλά. Καθησυχαστικοί, ωστόσο, οι σεισμολόγοι. Πάλι καλά! Μόνο τα καμώματά του μας έλειπαν…

ΣΙΓΑ που δεν θα έπεφτε… μπαλτάς στον νόμο Διαμαντοπούλου που αφορά όλους τους τομείς της εκπαίδευσης. Εδώ Ελλάδα! Από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση και… ω της απορρύθμισης το κάγκελο! Κάθε υπουργός Παιδείας και η μεταρρύθμισή του. Κανόνας αυτός!

ΕΚΕΙ που είσαι ήμουνα κι εκεί που είσαι θάμαι… Ενα πρώτο, φαινομενικά ουδέτερο, σχόλιο για τη συνάντηση του νυν πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί!

«ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ απόμερη γωνιά/ της γλώσσας που μιλάω, που γράφω, με περιμένει ένας Ιούδας, εφιάλτης./ Ήθος η γλώσσα και το λάθος αμάρτημα». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΝΝΑ Μπουρατζή – Θώδα, συντ. εφοριακό – ποιήτρια, Αθήνα: Ζώσα κραυγάζουσα η Ελληνίδα γη και κραυγάζουσα ζώσα η Ελληνίδα γλώσσα και στα ποιήματα της συλλογής σου “Στων αιώνων το φάος” (εκδ. “εντός”, που μου έστειλες για να μου ευχηθείς “καλή Ανάσταση” και για να μου εκφράσεις τη χαρά για τη γνωριμία μας στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Αννα. Εζησα κι εγώ, διαβάζοντάς τα, τους “κατακλυσμούς” που “συντάραζαν τον κόρφο σου”, ενώ έγραφες. Συγκινησιακή, σε υπέρτατο βαθμό, η γλώσσα της ποίησής σου. Σ’ ευχαριστώ!

ΛΕΝΕ πως ο Αλκιβιάδης -κι αυτό ήταν μια από τις μεγάλες ικανότητές του και μέσο για να κατακτά τους ανθρώπους- μπορούσε να προσαρμόζεται και να συμπεριφέρεται κατά τα έθιμα και τον τρόπο ζωής κάθε τόπου και να μεταμορφώνεται καλύτερα κι από χαμαιλέοντα. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην μπορεί να το μιμηθεί και να το επιτηδευτεί. Στη Σπάρτη, λοιπόν, ήταν αθλητικός, ολιγαρκής, σκυθρωπός, ενώ στην Ιωνία ήταν φιλήδονος, φιλάρεσκος, τεμπέλης, στη Θράκη επιρρεπής στη μέθη, στη Θεσσαλία φίλος της ιππασίας. Κι όταν έκανε παρέα με τον σατράπη Τισσαφέρνη, ξεπέρασε την περσική μεγαλοπρέπεια στον όγκο και την πολυτέλεια. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

«Ταξιδεύω με τα πουλιά της νοσταλγίας/ στη χώρα της πλάνης/ που μπεκροπίνουν οι αυταπάτες του χθες/ και σβήνουν τις ανάγκες του σήμερα./ Γύρω παιδιά στα πεζοδρόμια/ με χάρτινα πρόσωπα/ γυρνούν στα στενά σαν μαραμένοι επιτάφιοι./ Σ’ ένα κλουβί το ανθρώπινο σώμα/ με χαλκάδες/ κι ο βάλτος με στόμα ανοιχτό/ ίδιος ο Άδης./ Τ’ αγρίμια πήραν θέση στο κατάστρωμα/ και απειλούν τον Κυβερνήτη./ Άγρια νερά και στόματα βρίζουν τον ήλιο/ και τρεμοσβήνει μια ψυχή στο κατάρτι./ Η διάβρωση με πήρε στο κατόπι./ Πού να κρυφτώ;/ Κλείνω το λίθο στη σπηλιά μου,/ υφαίνω ένα κόκκινο λάβαρο/ και το κεντώ με φως από τις χαραμάδες». Το ποίημα “Χώρα της πλάνης” της Αννας Μπουρατζή – Θώδα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.04.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-281/#ixzz3XeFHDfZr 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook