ΠΟΙΗΣΗ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΟΛΑΟ



Οι σαΐτες μας είναι από χώμα.
Μόλις ξεφύγουν απ’ το τόξο,
πέφτουν στη γη.
Έτσι οι στυμφαλίδες όρνιθες
λυμαίνονται τους αγρούς της σκέψης μας,
κατατρώγουν τις σάρκες μας,
λεηλατούν τα όνειρά μας.

Περνούμε τις μέρες μας περιμένοντας τον Ηρακλή,
που δε λέει να ξεκουνήσει απ’ τη λίμνη Λέρνη.
Δεν πήρε μαζί του τον Ιόλαο και η Ύδρα έφτασε να ’χει
εννιακόσια ενενήντα εννιά κεφάλια…

Ο Ηρακλής σε χρειάζεται, Ιόλαε!
Δεν αντέχουμε άλλο
τις στυμφαλίδες όρνιθες…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης , "ΚΑΖΟΒΑΡ", Γ' Έκδοση,
Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης, Χανιά, 2014